หวานใจประธานเย็นชา นิยาย บท 14

กู้หยุนเจ๋อตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อ ชี้ไปทางเสิ่นเยว่ซีด้วยใบหน้าที่ซีดเผือด แล้วโยนความผิดไปให้กับเธอทั้งหมด

กู้หยุนเซินยิ้มหยัน ใบหน้าเคร่งขรึม หลังจากที่เขาคุยงานกับหุ้นส่วนเสร็จ กำลังจะกลับ พบว่าประตูของห้องวีไอพีนี้แง้มอยู่เล็กน้อย เขานั้นเห็นเหตุการณ์ในห้องอย่างชัดเจน

เขาเห็นกับตาว่ากู้หยุนเจ๋อทับอยู่บนร่างเธอแล้วกระชากฉีกเสื้อผ้าเธอ ได้ยินเสียงเธอที่เรียกชื่อตัวเองอย่างสิ้นหวัง วินาทีนั้น หัวใจของเขาเหมือนถูกควักออกมา อยากที่จะจัดการกับฆ่าไอ้เดรัจฉานตัวนี้ทันที

“กู้หยุนเจ๋อ หลายปีมานี้นายโตแต่ตัว สมองไม่ได้โตตามด้วยใช่มั้ย? คนของฉันนายยังกล้าแตะ?！”

กู้หยุนเซินยกคางขึ้นอย่างเย็นชาไปหนึ่งที บอดี้การ์ดที่อยู่ข้างหลังก็กรูกันเข้ามา จับหัวของกู้หยุนเจ๋อกดลงไปที่พื้น

จากนั้น ก็มองไปยังเสิ่นเยว่ซีที่สวมชุดที่ฉีกขาด ใบหน้าเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา ใบหน้าเล็กของเธอบวมแดง ดูแล้วน่าอนาถ ทำให้คนสงสารจับใจ

“มือข้างไหนที่ตบคุณ！”

เสิ่นเยว่ซีอึ้งไปเล็กน้อย กู้หยุนเซินจะเอาคืนหน้าให้เธอ?

โดยปกติเธอมักจะแสดงท่าทางที่อ่อนแอ ก็เพราะว่าคนรอบตัวไม่มีใครให้ช่วยเหลือเธอ การที่เธอแสดงความอ่อนแอมันสามารถปกป้องตัวเองได้ดีกว่าที่จะไปปะทะกับคนอื่น แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอเป็นคนขี้ขลาด

ด้วยความลำเอียงที่แสดงออกมาอย่างเปิดเผยของกู้หยุนเซิน เธอยืดตัวให้ตรง ชี้ไปที่มือขวาของกู้หยุนเจ๋อ และพูดอย่างเสียงดัง “ข้างนี้！”

กู้หยุนเซินพยักหน้า แล้วปล่อยให้รถเข็นกลิ้งไปทางกู้หยุนเจ๋อ

กู้หยุนเจ๋อรู้โดยสัญตญาณว่าเขาอยากจะทำอะไร กลัวจนตัวสั่น “กู้หยุนเซิน นายแน่ใจเหรอ จะเพราะผู้หญิงคนนี้แล้ว จะทำแบบนี้กับฉัน？ฉันเป็นคนของตระกูลกู้ เป็นน้องชายของนายนะ！”

เมื่อรถเข็นใกล้เข้ามาเรื่อยๆ กู้หยุนเจ๋อตะโกนพูดจนเสียงแตก “กู้หยุนเซิน นายกล้าทำร้ายฉัน พ่อฉันไม่มีทางปล่อยนายแน่”

ดวงตาของกู้หยุนเซินไม่แยแส ไม่สะทกสะท้าน และรถเข็นก็ได้กลิ้งไปทับมือขวาของเขาอย่างไร้ความปรานี

“！”อ้า

เสียงร้องที่เจ็บปวดดังก้องไปทั่วท้องฟ้า

กู้หยุนเจ๋อดวงตาแดงก่ำใช้ฝ่ามืออีกข้างรองรับนิ้วมือที่ปวกเปียกของเขาเอาไว้ เขาเจ็บจนใบหน้านองไปด้วยน้ำตา

“ครั้งนี้เป็นเพียงการสั่งสอนเล็กๆน้อยๆ หากครั้งต่อไปนายยังกล้าแตะต้องเธออีก มันจะง่ายแค่มือหักข้างเดียว！”

กู้หยุนเซินมองเขาอย่างเย็นชา ราวกับกำลังดูมดตัวหนึ่ง

พูดจบ เขาก็พาเสิ่นเยว่ซีไปจากห้องวีไอพี

กู้หยุนเจ๋อมองตามหลังของทั้งสองคน แววตามากไปด้วยความอาฆาตแค้น

สักวันหนึ่ง ต้องมีสักวันที่ฉันจะเหยียบกู้หยุนเซินไว้ใต้ฝ่าเท้า

ความคับแค้นใจในวันนี้ ต้องให้เขาชดใช้หนึ่งร้อยเท่า！

……………………………………………………………………

เสิ่นเยว่ซีที่เดินอยู่หลังรถเข็นของกู้หยุนเซิน คิดถึงเรื่องเมื่อกี้ ในใจยังคงมีความกลัว

เธอคิดว่าเธอกำลังจะตกลงไปในนรกแล้ว แต่จู่ๆกู้หยุนเซินก็ปรากฏตัวมาช่วยเธออย่างไม่คาดคิด

ตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้ การดำรงอยู่ของกู้หยุนเซินเป็นเหมือนผู้ช่วยชีวิตของเธอมาโดยตลอด ขอเพียงเขาอยู่เคียงข้างเธอ ความกลัวและความวิตกกังวลทั้งหมดในใจของเธอจะถูกกำจัดออกไป