หวานใจประธานเย็นชา นิยาย บท 21

   “เป็นไปไม่ได้！”อู๋จิ้งหย่าหน้าซีดขาว โต้กลับทันควัน“เห็นๆ กันอยู่ว่าระหว่างฉันกับเธอคุณเลือกฉัน ถ้าคุณไม่ต้องการที่จะช่วยฉัน แล้วคุณยิงเธอทำไม”

    สีหน้าของกู้หยุนเซินไม่แยแส ด้วยฐานะทายาทของตระกูลกู้ เมื่อตอนยังเป็นเด็ก ช่วงวันหยุดฤดูหนาวและฤดูร้อนของทุกๆ ปี เขาจะถูกพ่อโยนส่งเข้ากองทัพเพื่อเข้ารับการฝึกทหาร

    ตระกูลกู้ยังมีสถานที่ฝึกอบรมพิเศษสำหรับฝึกฝนที่มีระดับความแข็งแกร่งสูงวันแล้ววันเล่า ยกเว้นสี่เดือนที่อยู่ในอาการโคม่า เขาก็ไม่เคยขาดเลยแม้แต่วันเดียว

    เขาเชื่อมั่นในความสามารถในการยิงปืนของตนอย่างไร้ข้อกังขา ตราบใดที่ให้เขาได้ยิง เขาจะไม่มีวันทำให้เสิ่นเยว่ซีถึงขั้นเสียชีวิต

    การยิงในครั้งนั้นดูเหมือนจะพุ่งตรงไปที่หัวใจ แต่จริงๆ แล้วเขาได้คำนวณระยะและมุมของการยิงไว้ดีแล้ว มันจะบาดเจ็บเล็กน้อยเท่านั้น ไม่เป็นอันตรายถึงชีวิตอย่างแน่นอน

    เขารู้ว่าจ้าวเว่ยหมิงจะไม่เหลือทางออกให้แน่นอน ดังนั้นเขาจึงยิงเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของจ้าวเว่ยหมิงออกไปจากเสิ่นเยว่ซี แบบนี้เธอจะรับอันตรายน้อยที่สุด

    ทุกสิ่งอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของตนเอง ดังนั้นเขาจึงวางใจได้อย่างเต็มที่ 

    “ฝีมือยิงปืนของผมดีมาก ผมไม่ปล่อยให้เธอตายหรอก”

    เขาแค่อธิบายเพียงสั้น ๆ  อู๋จิ้งหย่าก็เข้าใจได้ 

    เธอจำผลการยิงของกู้หยุนเซินในขณะฝึกทหารก่อนหน้านี้ได้ ใบหน้าของเธอเริ่มซีดลง มือและเท้าเย็นเฉียบ

    อู๋จิ้งหย่าตื่นตระหนก มันแตกต่างจากที่เธอคิดเอาไว้ เธอคิดว่ากู้หยุนเซินยังไม่ลืมความรู้สึกที่เขามีเมื่อสิบปีก่อน นั่นคือเหตุผลที่เขาปกป้องเธอเช่นนี้ ที่แท้ทุกอย่างก็เป็นไปตามที่เธอคิดไว้

   เธอไม่ยอม และพยายามคิดย้อนกลับไปขณะนั้นเองเสียงของเธอก็เริ่มสั่น “แล้วที่คุณรีบลงจากวีลแชร์เพื่อปกป้องฉันเอาไว้ โดยไม่คำนึงถึงขาของตัวเอง นี่... ไม่ใช่เพราะว่าคุณชอบฉันเหรอ？คุณปกป้องฉันชัดๆ！”

    เมื่อเห็นว่าเธอกล่าวถึงเรื่องนี้ กู้หยุนเซินก็ขมวดคิ้ว เดิมทีเขาไม่ต้องการเปิดเผยเรื่องที่ว่าขาของเขาฟื้นตัวแล้วเร็วมากขนาดนี้  แผนก่อนหน้านี้คือค่อยๆ พยายามขับไล่ลุงรองออกจากบริษัทไปทีละขั้นๆ

    แต่เขาไม่คาดคิดว่าเสิ่นเยว่ซีจะถูกลักพาตัว และเพื่อป้องกันไม่ให้อุปสรรคมีมากเกินไปกว่านี้ เขาจึงต้องเร่งมือ

    “เป้าหมายของจ้าวเว่ยหมิงมุ่งมาที่ผม เขาจะต้องรวบรวมพลังโจมตีมาที่ผมอย่างแน่นอน นอกจากผมแล้ว อีกหนึ่งเป้าหมายก็คือคุณ แม้ว่าผมจะเตรียมคนดักซุ่มแล้ว แต่ที่คุณถูกเอี่ยวมาด้วยก็เป็นเพราะผม”

    ในดวงตาของกู้หยุนเซินปรากฏถึงความรู้สึกผิด “เรื่องนี้ต้องเป็นพวกเราที่ต้องขอโทษคุณ ถ้ามันไม่มากเกินไปคุณจะเรียกร้องอะไรก็ได้ที่คุณต้องการ ตระกูลกู้จะทำตามความปรารถนาของคุณทุกอย่าง”

    เป็นแบบนี้ได้อย่างไรกัน？

    อู๋จิ้งหย่าเวียนหัวขึ้นมาเล็กน้อย แสงแดดอุ่นๆ นอกหน้าต่างก็ส่องเข้ามา แต่เธอกลับรู้สึกหนาวเย็นไปถึงในกระดูก 

    “คุณหนูอู๋ ถ้าหากไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ผมขอตัวก่อน ถ้าคุณต้องการอะไรก็บอกคนดูแลได้เลย ลุงหลินจะจัดการให้”

    กู้หยุนเซินก้มหัวให้เธอ ในใจเอาแต่นึกถึงเสิ่นเยว่ซีว่าเธอจะเป็นอย่างไร และกำลังจะจากไป

    ทันทีที่หันหลัง เขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่ด้านหลังของเขา อู๋จิ้งหย่ารีบลุกจากเตียงและโผไปกอดเอวของเขาเอาไว้จากด้านหลัง

    ทันใดนั้นสายตาของกู้หยุนเซินก็เย็นชาขึ้นมา มือใหญ่ของเขาจับแขนของเธอ แล้วสะบัดเธอออกไป “คุณหนูอู๋ คุณไม่ได้ยินที่ผมเพิ่งพูดไปเหรอ? ผมแต่งงานแล้วและหวังว่าคุณจะให้เกียรติตนเองด้วย”