หวานใจประธานเย็นชา นิยาย บท 29
“เสิ่นเยว่ซี คุณหมายความว่ายังไง？”
ดวงตาของอู๋จิ้งหย่าเบิกกว้างด้วยความไม่อยากจะเชื่อ “ฉันมีน้ำใจให้หยุนเซินพาคุณไปส่งโรงพยาบาล คุณกลับมาไล่ฉันลงจากรถอย่างนั้นเหรอ”
“หยุนเซิน คุณดูสิ！”เธอหันหน้าไปฟ้องกู้หยุนเซินเหมือนเด็ก
เสิ่นเยว่ซีมองดูท่าทีเสแสร้งของเธอด้วยสีหน้าทนไม่ไหว “ไม่ต้องดูใครทั้งนั้นแหละ！คุณเพิ่งพูดเองไม่ใช่เหรอว่ากู้หยุนเซินทำเรื่องใหญ่ให้เป็นเรื่องเล็ก？ฉันเห็นแล้วแผลบนนิ้วของคุณไม่กี่นาทีเดี๋ยวก็หาย ดังนั้นอย่าใช้ทรัพยากรทางการแพทย์ของชาติไปอย่างเปล่าประโยชน์”
ขณะที่เธอกล่าว เธอก็พลางก้มหน้าลงคุ้ยหาของในกระเป๋าใบเล็กของเธอ แล้วโยนพลาสเตอร์พันแผลเข้าไปในอ้อมแขนของอู๋จิ้งหย่า “อันนี้ฉันให้คุณ คุณเอาไปแล้วก็ลงจากรถได้แล้ว！”
โชคดีด้วยอาชีพทางการเป็นแพทย์ของเธอ จึงพกพลาสเตอร์ติดแผลไว้ในกระเป๋าตลอด มีประโยชน์จริงๆ เชียว！
อู๋จิ้งหย่าชูพลาสเตอร์ติดแผลขึ้น เธอโกรธจนหน้าอกของเธอกระเพื่อมขึ้นลงไม่หยุด “เสิ่นเยว่ซี คุณ……”
“ทำไม จะต้องให้ฉันติดให้คุณด้วยไหม？”เสิ่นเยว่ซีเงยสายตาอันแหลมคมขึ้นมอง เธออยู่กับกู้หยุนเซินมานานขนาดนี้แล้ว เธอเลียนแบบสายตาของเขามาเหมือนมากเสียจนทำให้อู๋จิ้งหย่ารู้สึกกลัว
เสิ่นเยว่ซีไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับเธอ ดังนั้นเธอจึงมองไปที่กู้หยุนเซินอย่างไร้อารมณ์ “ถ้าคุณมีใจที่อยากจะไปส่งฉันจริงๆ ก็อย่าทำเรื่องแบบนี้ให้ฉันรังเกียจ ฉันไม่มีเวลาแล้ว เสียเวลา！”
หลังจากกล่าวจบ เธอก็กำลังจะหันหลังกลับจากไป
ก่อนที่จะก้าวออกไปไกล เธอก็ถูกกู้หยุนเซินเรียกเอาไว้ “คุณรอก่อน ผมจะพาคุณไปโรงพยาบาล！”
เสิ่นเยว่ซีหันหน้าไปเห็นว่าอู๋จิ้งหย่าลงจากรถด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่เต็มใจ และเมื่อเห็นว่าเธอมองมา รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอทันที
“ซีซี เมื่อกี้นี้ฉันนั่งตรงนั้นไปแล้ว ไม่รู้ว่าคุณจะรังเกียจมั้ย”
เสิ่นเยว่ซีเหลือบสายตามองท่าทีทำเป็นแอ๊บของเธอ เสิ่นเยว่ซีก็โก้งริมฝีปากขึ้นยิ้ม “มันจะเป็นอะไรไป？ผู้ชายที่ฉันเคยใช้ คุณเองก็ยังอยากได้เลยไม่ใช่เหรอ ！”
“คุณ！”อู๋จิ้งหย่าอารมณ์เสีย รอยยิ้มที่เธอเพิ่งยกสูงขึ้นก็พังทลายลงอีกครั้ง
“ขึ้นมา！”กู้หยุนเซินตบที่นั่งข้างๆ เขาเบาๆ อยู่สองครั้ง การเคลื่อนไหวของเขาเป็นไปอย่างสบายๆ และเป็นไปตามธรรมชาติ ราวกับว่าในตอนนี้ไม่มีแล้วความรู้สึกอึดอัดในใจ
เสิ่นเยว่ซีก็ไม่ได้เอะอะโวยวายอะไร เธอเข้าไปในรถเรียบร้อยแล้วปิดประตูเสียงดังปัง จากนั้นก็บอกคนขับให้ออกรถทันที
รถยนต์เคลื่อนออกไปจากอู๋จิ้งหย่าอย่างรวดเร็ว
เสิ่นเยว่ซีขยับเข้าใกล้ประตูรถมากที่สุดโดยทิ้งระยะห่างระหว่างทั้งสองคนไว้มาก แตกต่างจากอู๋จิ้งหย่าที่ต้องการเกาะติดกู้หยุนเซินในเมื่อครู่
กู้หยุนเซินเห็นว่าเธอกระตือรือร้นที่จะอยู่ให้ห่างจากเขา ก็ขมวดคิ้วด้วยสีหน้าไม่พอใจ
เสิ่นเยว่ซีบังเอิญไปเห็นสีหน้าของเขา เธอคิดว่าเขาไม่พอใจที่ตนเองไล่อู๋จิ้งหย่าลงจากรถ เธอรู้สึกไม่สบายใจ เม้มริมฝีปากและอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามออกไป “นี่คุณชอบเธอขนาดนั้นเลยเหรอ？”
“หืม？”กู้หยุนเซินหันมามองด้วยแววตาเย็นชาของเขา ซึ่งทำให้เสิ่นเยว่ซียิ่งเศร้าและหวาดกลัวขึ้นมา
ทันใดนั้นเธอเองก็อยากที่จะเอ่ยถามอะไรอีก จึงเปลี่ยนเรื่องทันที “เสิ่นมู่เจียงเดาออกแน่นอนว่าเป็นคุณที่ช่วยแม่ของฉันออกมา มันจะทำให้คุณมีปัญหาอะไรหรือเปล่า？ฉันรู้ว่าเขาเป็นคนโหดร้ายไร้ซึ่งความปรานี และชอบเล่นงานคนข้างหลัง”
“ไม่มีทาง！”กู้หยุนเซินนั่งในท่าสบายๆ มือขวาวางอยู่บนพนักอย่างเป็นธรรมชาติ และระยะห่างระหว่างคนทั้งสองก็แคบลงจนแทบจะมองไม่ออก
“เรื่องนี้มันเป็นเรื่องผิดกฎหมายอยู่แล้ว ยังไงเขาก็ไม่กล้าแพร่งพรายออกไป ดังนั้นคุณไม่ต้องกังวลว่าคนอื่นจะรู้ ผมเป็นคนทำลายเขา เขาต้องเพ็งเล็งเป้าหมายมาที่ผมอย่างแน่นอน แต่จากสถานการณ์ในตอนนี้ของเสิ่นซื่อ กรุ๊ปแล้ว เขาทำอะไรผมไม่ได้หรอก！”
ขณะที่เขากล่าวคำพูดนี้ออกไป สายตาของเขาก็เต็มไปด้วยความมั่นใจและเจือไปด้วยความเย่อหยิ่ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานใจประธานเย็นชา