หวานใจประธานเย็นชา นิยาย บท 11

กู้หยุนเจ๋อมองหมอที่สวมชุดผ่าตัดที่อยู่ตรงหน้า เธอดูเด็กมาก ใบหน้างดงามอ่อนเยาว์ ผิวพรรณผุดผ่อง แค่ยืนอยู่เฉยๆ ก็สวยกว่าพวกเน็ตไอดอลที่ใช้แอพแต่งรูปที่เขาเคยมีความสัมพันธ์ด้วยเสียอีก

ช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน

เขามองสำรวจเธอหัวจรดปลายเท้า เสิ่นเยว่ซีที่ถูกเขาที่จ้องมองอย่างเปิดเผยจนรู้สึกอึดอัด จนต้องหลีกเลี่ยงอย่างขยะแขยง

กู้หยุนเจ๋อเห็นป้ายชื่อที่ติดอยู่ด้านหน้าของเธอพอดี

“เสิ่นเยว่ซี！”

เขาอ่านชื่อนี้ออกมา แววตายิ่งลุกวาว “คุณคือเสิ่นเยว่ซีของตระกูลเสิ่น? เสิ่นจื่อเสวียนเป็นพี่คุณ?”

“ฉันจะเป็นใครแล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ ตอนนี้ฉันเป็นแค่หมอ เรื่องที่แจ้งคุณเมื่อกี้คุณฟังเข้าใจหรือยัง ฉันยังมีคนไข้คนอื่นรออยู่”

ขณะที่เสิ่นเยว่ซีกำลังจะจากไป จู่ๆข้อมือของเธอก็ผู้ชายคนนี้คว้าเอาไว้ ข้างหูดังขึ้นด้วยเสียงของเขา

“เสิ่นเยว่ซี ฉันเป็นน้องชาย(ลูกพี่ลูกน้อง)ของกู้หยุนเซิน ชื่อกู้หยุนเจ๋อ เจอกันครั้งแรก คิดไม่ถึงว่าคุณจะสวยขนาดนี้！”

การที่ถูกกู้หยุนเจ๋อจับข้อมือเอาไว้ ทำหเสิ่นเยว่ซีรู้สึกเหมือนถูกงูพิษพันข้อมือ มันเย็นและน่าขยะแขยง

เธอมาอยู่บ้านตระกูลกู้เป็นเวลาหนึ่งเดือนแล้ว เข้าใจสถานการณ์ของตระกูลกู้พอสมควรแล้ว เธอรู้ว่าอารองของกู้หยุนเซินกำลังจ้องจะตะครุบบริษัท ส่วนกู้หยุนเจ๋อซึ่งเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของอารอง เกเรตั้งแต่เด็ก เมื่อโตมาก็สำมะเลเทเมา ขึ้นชื่อในด้านไม่เอาถ่าน

หลังจากฟังเขาแนะนำตัวแล้ว เสิ่นเยว่ซีรีบสะบัดมือเขาออกทันที แววตาเต็มไปด้วยความระวัง “พูดก็พูด ไม่ต้องมาแตะเนื้อต้องตัว”

กู้หยุนเจ๋อจ้องมองเธออย่างหื่นกาม ปลายนิ้วเหมือนกับว่ายังหลงเหลือความรู้สึกที่นุ่มลื่น

“เสิ่นเยว่ซี ขอบคุณที่ช่วยชีวิตแฟนผม เพื่อเป็นการขอบคุณ คืนนี้เลิกงานให้ผมส่งคุณกลับบ้านนะ!”

“ไม่ต้อง หากมีเวลาเยอะ ก็เอาไปดูแลแฟนคุณเถอะ!”

เสิ่นเยว่ซีถลึงตาใส่เขา แล้วหอบแฟ้มคุณไข้เดินจากไป

ถลึงตายังสวยขนาดนี้เลย!

กู้หยุนเจ๋อที่มองหลังเธออยู่ แววตาเต็มไปด้วยความอยากได้ เดิมเห็นหน้าตาของเสิ่นเยว่ซี เขาก็ถูกใจเป็นอย่างมาก ตอนนี้มารู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงของกู้หยุนเซิน ยิ่งทำให้ความสนใจของเขาเพิ่มเป็นร้อยเท่า

ตั้งแต่เด็กกู้หยุนเซินไม่ว่าด้านไหนก็เหนือกว่าเขา ในสายตาคนอื่น กู้หยุนเซินก็เหมือนเมฆที่อยู่บนท้องฟ้า ส่วนเขากู้หยุนเจ๋อก็เหมือนดินที่เกาะไม่ติดกำแพง

ขอเพียงสามารถมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงของกู้หยุนเซิน สวมเขาให้เขา ชาตินี้ก็คุ้มค่าแล้ว！

กู้หยุนเจ๋อยิ่งคิดยิ่งตื่นเต้น วิ่งตามไปยังทางที่เสิ่นซีเยว่เดินไป

“คุณกำลังทำอะไรน่ะ?” เสิ่นเยว่ซีที่สะพายกระเป๋าอยู่ หันไปมองเขาอย่างเอือมระอา

กู้หยุนเจ๋อเดินตามเขามาหนึ่งวันแล้ว เลิกงานก็ยังขับรถตามหลังเธออีก ตอนนี้ใกล้ถึงหน้าบ้านตระกูลกู้แล้ว เขายังคงเดินตามอยู่ด้านหลังของเธอ