หวานใจประธานเย็นชา นิยาย บท 3

นิ้วของกู้หยุนเซินสั่นเทา ทันใดนั้นเขาก็มองเขาด้วยสายตาที่เฉียบแหลม “ใครอนุญาตให้เรียกเธอว่าคุณนายน้อย”

ลุงหลินอดไม่ได้ที่จะพูดให้เสิ่นเยว่ซี “ผู้หญิงคนนี้ดูไร้เดียงสา หน้าตาดี แล้วยังอ่อนโยน ดีกว่าพี่สาวของเธออีกครับ”

“เหอะ!” กู้หยุนเซินหัวเราะเยาะ “ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้จะรู้จักซื้อใจคน เพิ่งเข้ามาอยู่แค่วันเดียว แม้แต่นายก็ยังพูดให้เธอ”

ลุงหลินตัวแข็งทื่อ เขาไม่กล้าพูดอะไรอีก

กู้หยุนเซินจับรถเข็น ออกแรงพยุงตัวเองขึ้นไปนั่งบนรถเข็น เคลื่อนไหวคล่องแคล่วมากกว่าคนปกติเสียอีก

“พวกเขารู้เรื่องที่เสิ่นเยว่ซีแต่งงานแทนพี่สาวตัวเองรึเปล่า”

ได้ยินเขาถาม ลุงหลินจึงรีบตอบ “เป็นความคิดของคุณท่านสอง คุณนายถึง... เห็นด้วยครับ”

“ลุงรอง?” กู้หยุนเซินใช้นิ้วกดที่จับรถเข็น สายตาของเขาเต็มไปด้วยความสับสน เงียบอยู่พักหนึ่งจากนั้นก็พูดว่า “ผมนอนไม่ได้สติอยู่สี่เดือน เขาช่างเก่งจริงๆ ที่กล้าเข้ามายุ่งเรื่องแต่งงานของผม”

“นายท่านสองฉวยโอกาสตอนที่คุณยังไม่ฟื้น ซื้อหุ้นทั้งหมดของผู้ถือหุ้นรายย่อยไปหมดแล้ว เห็นว่าคุณยังไม่มีท่าทีว่าจะฟื้น คนส่วนใหญ่ในบริษัทก็ไปอยู่ข้างเขากันหมดแล้วครับ”

ลุงหลินพูดแล้วขมวดคิ้วแน่นขึ้นเรื่อยๆ สี่เดือนที่ผ่านมา บริษัทเกิดการเปลี่ยนแปลงมากมาย และสถานการณ์ตอนนี้ไม่ค่อยดีกับคุณชายสักเท่าไหร่

กู้หยุนเซินได้ยินแบบนี้ สีหน้าของเขาไม่มีความกังวลเลยแม้แต่น้อย เขากลับยิ้มมุมปากแล้วพูดว่า “ดูเหมือนว่าลุงรองของผมจะไม่ใช่พวกขี้เมาหยำเป”

แต่เขากลับไม่คิดให้ดีว่ากู้หยุนเซินคือใคร ตอนนั้นพ่อของกู้หยุนเซินเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ เขาอายุแค่สิบหกปีแต่กลับกลายเป็นเสาหลักของกู้ซื่อ กรุ๊ป ทำให้กู้ซื่อ กรุ๊ปกลายเป็นกู้ซื่อ กรุ๊ปที่ยิ่งใหญ่ในประเทศ

คนแบบนี้ คนอย่างลุงกู้เอ้อจะเทียบได้ยังไง

กู้หยุนเซินขยับนิ้ว เข็นรถเข็นไปข้างหน้า

ลุงหลินตกใจ “คุณจะไปไหนครับ?”

“ไปอาบน้ำ!”

“ใช่ค่ะ” เสิ่นเยว่ซีตื่นตระหนก เขา เขาจะทำอะไร เขาอยาก...

ดูเหมือนเขาจะมองออกว่าเธอคิดอะไร กู้หยุนเซินโยนผ้าขนหนูเข้าไปในอ้อมแขนของเธอ “พรุ่งนี้คุณจะกลับไปตระกูลเสิ่นใช่ไหม”

“ใช่ค่ะ”

“พรุ่งนี้ผมกลับไปกับคุณ!”

กู้หยุนเซินพูดอย่างไม่สะทกสะท้าน แต่เสิ่นเยว่ซีกลับตกใจ “อะไรนะคะ คุณจะไปบ้านตระกูลเสิ่นเหรอคะ!”

“ทำไม ไปไม่ได้เหรอ” กู้หยุนเซินยิ้มมุมปากด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา “ในฐานะสามีของคุณ ผมควรกลับไปกับคุณ”

เสิ่นเยว่ซีมองดูรอยยิ้มที่เย็นชาของเขา เธอมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี มักจะรู้สึกว่าพรุ่งนี้เขาจะทำอะไร