หวานใจประธานเย็นชา นิยาย บท 34

กู้หยุนเซินชะงักไป หลังจากเรื่องลักพาตัวคราวนั้น นี่เป็นครั้งแรกที่เสิ่นเยว่ซีแสดงอารมณ์อาลัยอาวรณ์กับตัวเอง

เขากำลังจะเอ่ยปาก ทันใดนั้นอู๋จิ้งหย่าก็ดึงปลายเสื้อเขาเบาๆ มองเขาอย่างนุ่มนวล “หยุนเซิน ฉันก็มีหลายอย่างอยากคุยกับคุณ”

กู้หยุนเซินขมวดคิ้วแน่น ผ่านไปนานมาก ก็พูดกับเสิ่นเยว่ซีด้วยเสียงเย็นชา “ถ้ากลัวก็ไปโรงพยาบาลกลาง หรือไม่ฉันจะให้เพื่อนเธอที่ชื่อหลินหวีไปอยู่ที่ตระกูลกู้กับเธอ……”

“ไม่ต้อง!” เสิ่นเยว่ซีรู้สึกผิดหวัง ขัดคำพูดเขาโดยตรง แล้วหันหลังเดินจากไปอย่างกระฉับกระเฉง

เธอเสี่ยงชีวิตออกไปตามหาเขา ในสายตาเขาความหวาดกลัวมันไม่สำคัญเท่าประโยคเป็นห่วงจอมปลอมของอู๋จิ้งหย่า

สันหลังเธอเหยียดตรง ราวกับทำแบบนี้แล้วจะสามารถรักษาเกียรติตนให้คงอยู่ได้

เวินจือหลี่ที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก็รีบกระทุ้งแขนกู้หยุนเซินอย่างร้อนใจ พยายามขยิบตาใส่เขา ให้เขาตามเสิ่นเยว่ซีไป

กู้หยุนเซินมองหางตาเขาที่กระตุกไม่หยุด ก็เหลือบมองอย่างเฉยชา “ดวงตานายไม่สบายเหรอ?”

เวินจือหลี่ยอมแพ้อย่างราบคาบ เขารู้จักกู้หยุนเซินมาตั้งแต่เด็ก กู้หยุนเซินเป็นคนที่โดดเด่นมาโดยตลอด ตอนเรียนหนังสือก็จะอยู่ในอันดับหนึ่งทุกครั้ง หลังจากรับช่วงต่อธุรกิจก็กอบกู้กู้ซื่อ กรุ๊ปให้กลับมามีชีวิต พัฒนาจนยิ่งใหญ่เป็นผู้นำอุตสาหกรรม คุณท่านในครอบครัวมักจะให้เขาเรียนรู้จากกู้หยุนเซินอยู่บ่อยๆ

แต่ไอคิวได้คะแนนเต็มไม่ได้หมายความว่าอีคิวจะได้คะแนนเต็มด้วย อีคิวของกู้หยุนเซินต่ำกว่าค่าเฉลี่ยของคนทั่วไปจริงๆ

เขาชินกับความรู้สึกของผู้ที่อยู่เหนือกว่าควบคุมทุกสิ่ง ปฏิบัติกับความรักก็เช่นกัน ชอบการนำของตัวเอง ทุกเหตุการณ์เลวร้ายก็เลือกที่จะแบกรับคนเดียว แต่เมินเฉยความรู้สึกและจิตใจของคนที่ถูกเขาปกป้อง

เวินจือหลี่มองแผ่นหลังเสิ่นเยว่ซีค่อยๆ หายไป ก็ส่ายหน้าอย่างหมดหนทาง รู้สึกว่าต่อไปนี้กู้หยุนเซินจะต้องเดือดร้อนแน่นอน

“นี่คือประธานเวินของเวินซื่อ กรุ๊ปสินะ!” ขณะที่กำลังคิด เสียงอุทานของอู๋จิ้งหย่าก็ลอยมาข้างหู

เวินจือหลี่ระงับอารมณ์บนใบหน้า พยักหน้าอย่างเย็นชา เขาเติบโตมากับผู้หญิงมากมายตั้งแต่เด็ก เรียนรู้ผู้หญิงแอ๊บแบ๊วที่ชอบอ่อยมากมายหลายประเภท แวบเดียวก็มองสันดานอู๋จิ้งหย่าออกทันที

เห็นความประจบสอพลอและความทะเยอทะยานในดวงตาเธอ แต่ใบหน้ากลับพยายามอ่อนโยนและใจกว้าง ก็อดไม่ได้ที่จะกระทุ้งกู้หยุนเซินอีกครั้ง แล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ได้ยินเพียงสองคน “ทำไมนายปล่อยพี่สะใภ้ไปไม่ยอมชอบ แล้วมาชอบคนประเภทนี้เนี่ย สายตานายแย่จริงๆ”

กู้หยุนเซินเหลือบมองเขาอย่างเย็นยะเยือก ดูเหมือนเขาก็ไม่ใช่คนโง่ มองตัวตนที่แท้จริงของอู๋จิ้งหย่าออกด้วย

เห็นทั้งสองปฏิบัติกับเธอเหมือนทั่วไป อู๋จิ้งหย่าก็โกรธจนแทบกัดฟันกรอด

……

ทางด้านนี้ หลังจากเสิ่นเยว่ซีออกมา ก็ไม่อยากกลับตระกูลกู้ โบกรถไปที่โรงพยาบาลกลางทันที

เจียงหยุนนอนหลับเร็วมาก ตอนเสิ่นเยว่ซีไปถึง เธอก็หลับไปแล้ว

เสิ่นเยว่ซีมองใบหน้าเธอที่หลับอย่างสงบด้วยความเหม่อลอย

เธอไม่เข้าใจ ทั้งๆ ที่ตอนอยู่ฉองชิ่งจนกระทั่งบนเครื่องบินขากลับ กู้หยุนเซินอ่อนโยนมาก ทำไมหลังจากเห็นอู๋จิ้งหย่า ก็กลายเป็นห่างเหินกับเธอแบบนี้

ในใจเขาคงไม่ได้เอาตัวเองไปเป็นตัวแทนตอนอู๋จิ้งหย่าไม่อยู่หรอกนะ

แต่เธอบอกไปแล้วว่าจะหย่ากับเขา ให้ตำแหน่งคุณนายน้อยกู้กับอู๋จิ้งหย่า แต่เขากลับโกรธอีก

ตอนฉองชิ่งเกิดแผ่นดินไหว หลังจากลุงหลินติดต่อกู้หยุนเซินไม่ได้ บริษัทก็เกิดข่าวลือต่างๆ นานา บอกว่ากู้หยุนเซินตายในอุบัติเหตุแผ่นดินไหว เกิดความหุนหันพลันแล่นในชั่วพริบตา มีเห็บหมัดจำนวนไม่น้อยที่ซ่อนตัวอยู่ก็เผยโฉมกันให้ว่อน

กู้หยุนเซินให้ตำแหน่งที่เหมาะสมแก่คนสนิทในบริษัท จับตาดูทุกการเคลื่อนไหวเหล่านั้น แล้วจำไว้ในใจ

ดังนั้นหลังจากกู้หยุนเซินกลับมา ก็จัดการคนพวกนี้ทั้งวันทั้งคืนไม่หยุดหย่อน เมื่อจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ก็เป็นเช้าวันรุ่งขึ้น

เขานั่งหน้าโต๊ะทำงานอย่างเหนื่อยล้าไปหมด เห็นในโทรศัพท์ได้รับข้อความหนึ่ง

“หมอเซียวนั่งเที่ยวบินมาเมืองจิ้น ถึงตอนบ่ายสี่โมง”

จากนั้นก็แนบรายงานการตรวจร่างกายเจียงหยุนฉบับหนึ่งมาด้วย

มีข้อความนี้ ในที่สุดกู้หยุนเซินก็มีข้ออ้างไปหาเสิ่นเยว่ซีแล้ว อดไม่ได้ที่จะโทรหาเธอทันที

เสิ่นเยว่ซีเพิ่งตื่น รับสายด้วยความงัวเงีย “ฮัลโหล……”

เสียงทั้งนุ่มและหนึบดังผ่านลำโพงลอยมา กู้หยุนเซินรู้สึกว่าความเหนื่อยล้าทั้งร่างกายมันหายไปหมดเลย แววตาเย็นชาก็ค่อยๆ กลายเป็นอ่อนหวาน

“เมื่อคืนเธอหลับเป็นยังไงบ้าง?”

เสิ่นเยว่ซีหาวได้ครึ่งเดียว เมื่อได้ยินเสียงกู้หยุนเซิน แววตาก็เย็นชาลง นิ้วมือกำโทรศัพท์แน่น

กล่าวด้วยความหมายแฝง “เมื่อคืนฉันหลับสบายหรือไม่มันไม่สำคัญ แต่ประธานกู้ต้องหลับสบายแน่เลยล่ะสิ!”