หวานใจประธานเย็นชา นิยาย บท 9

ทำตัวให้เหมือน...

สายตาของเสิ่นเยว่ซีมืดมนลง เธอก้มหน้าลงแล้วตอบรับเบาๆว่า “ค่ะ!”

กู้หยุนเซินชอบความเงียบ บ้านตระกูลกู้นอกจากลุงหลินแล้ว ก็มีคนรับใช้แค่ไม่กี่คน ตอนนี้บรรยากาศบ้านตระกูลกู้จึงเงียบสงัด

อาหารกลางวันของตระกูลเสิ่นโอ่อ่าเกินไป เสิ่นเยว่ซีรู้ว่ากู้หยุนเซินกินไปแค่ไม่กินคำ กลัวว่าเขาจะหิว ทันทีที่กลับมาถึงบ้านตระกูลกู้เธอก็ไปต้มโจ๊กหอมๆให้เชาที่ห้องครัว

ทันทีที่โจ๊กวางลงบนโต๊ะอาหาร ก็มีเสียงรองเท้าส้นสูงดังขึ้นมาที่หน้าประตู ในบ้านที่เงียบสงัด ทำให้เสียงนั้นดังฟังชัด

“หยุนเซิน... “ มาพร้อมกับน้ำเสียงที่เฉียบแหลม หญิงวัยกลางคนที่แต่งหน้าสวยงามและใส่ชุดบรนด์เนมทั้งตัวเดินเข้ามา แล้วพุ่งไปที่รถเข็นของกู้หยุนเซิน

เสิ่นเยว่ซีกลัวว่าเธอจะพุ่งชนขาของกู้หยุนเซิน เธอจึงรีบวิ่งไปอยู่ตรงกลางพวกเขาสองคน ขวางผู้หญิงคนนั้นไว้

จู่ๆก็ถูกคนมาขวางหน้าตัวเอง โจวหลันทำมีหน้าไมพอใจ เธอมองเสิ่นเยว่ซีตั้งแต่หัวจรดเท้า “เธอคือลูกสาวนอกสมรสของตระกูลเสิ่นอย่างนั้นเหรอ ไม่แปลกที่ไม่มีมารยาทแบบนี้ ไม่คู่ควรกับลูกชายของฉันเลยแม้แต่น้อย!”

ลูกชาย? !

เธอคือแม่ของกู้หยุนเซิน? !

เสิ่นเยว่ซีตกใจ เธอขมวดคิ้ว กู้หยุนเซินฟิ้นตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ลุงหลินโทรหาเธอตั้งหลายครั้ง เธอก็ไม่กลับมา แต่ตอนนี้กลับมาแสร้งทำเป็นแม่เขาที่นี่

กู้หยุนเซินมีแม่แบบนี้ ไม่มียังจะดีกว่า

เธอสงสารกู้หยุนเซิน ปกป้องเขาอยู่ข้างหลังตัวเองราวกับปกป้องลูกวัว

กู้หยุนเซินมองดูรูปร่างที่ผอมเพรียวของเธอ เขายิ้มมุมปากแล้วก้มหน้ากินโจ๊กอย่างสง่างาม ดูท่าทีอารมณ์ดีขึ้นไม่น้อย

โจวหลันมองดูโจ๊กที่จืดชื่ดและเรียบง่ายบนโต๊ะ สีหน้าของเธอเปลี่ยนไป จากนั้นเธอก็ตบหน้าเสิ่นเยว่ซีโดยที่ไม่มีสัญญาณแจ้งเตือนล่วงหน้า

เสิ่นเยว่ซีถูกตบจนหันหน้าไปอีกทาง เธอแสบร้อนหน้าไปหมด

“เธอดูแลลูกชายของฉันยังไง ดูสิว่าเธอให้เขากินอะไร เรียนแพทย์มา แต่กลับดูแลคนป่วยไม่เป็น เธออยากฆ่าเขาอย่างนั้นเหรอ ตระกูลกู้แต่งเธอเข้ามามีประโยชน์อะไร!”

เห็นรอยแดงบวมบนใบหน้าของเธอ สายตาของกู้หยุนเซินก็เปลี่ยนไป เขาขยับรถเข็ม ดึงเสิ่นเยว่ซีไปอยู่ข้างหลังตัวเองด้วยท่าทีปกป้องเธอ

“คนของผม ผมยังไม่เคยตบ คุณมีสิทธิ์อะไรแตะต้องเธอ”

เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่โมโห โจวหลันทั้งตกใจและโมโห

เดิมทีเธออยากจะแสดงอำนาจแม่สามีข่มขู่เสิ่นเยว่ซี แต่กลับคิดไม่ถึงว่าลูกชายที่เลือดเย็นของเธอจะออกหน้าแทนลูกสาวนอกสมรสคนนี้?

ยังไม่ถึงสองวัน ผู้หญิงคนนี้ มีความสำคัญกับเขาขนาดนี้เลยเหรอ? !

โจวหลันเหลือบมองเสิ่นเยว่ซี เสิ่นเยว่ซีจับหน้าตัวเอง ถึงแม้บนใบหน้าจะมีรอยตอบที่ชัดเจน แต่กลับไม่มีผลกระทบต่อความสวยของเธอเลยแม้แต่น้อย แล้วยังเพิ่มความน่าสงสารให้เธออีกด้วย

โจวหลันกัดฟัน เธอแอบด่าในใจ ยัยจิ้งจอกตัวนี้ รู้จักอ่อยผู้ชายจริงๆ กู้หยุนเซินชอบคนอย่างเธอ

กู้หยุนเซินไปห้องน้ำ เขาไม่ให้เสิ่นเยว่ซีไปด้วย เธอพลิกอ่านหนังสือนวดขาที่ลุงหลินหามาให้อย่างตั้งใจ

เมื่อกู้หยุนเซินออกมา เห็นภาพนี้ ดูเหมือนเธอจะกังวลเรื่องขาของเขามาก

สีหน้าของเขาเย็นชา เขาหัวเราะเยาะ แม้แต่แม่แท้ๆของเขายังไม่สนใจเขา เขาไม่เชื่อว่าผู้หญิงที่ถูกบังคับให้แต่งงานกับเขา แล้วรู้จักกันแค่สองวัน จะเป็นห่วงเขาจากใจจริง

ผู้หญิงคนนี้คงต้องการชื่อเสียง ไม่อย่างนั้นก็ผลประโยชน์ เธอแค่ต้องการอะไรบางอย่างจากเขา

แค่เธออยู่กับเขาอย่างรู้ความ ไม่คิดที่จะทำอะไร เธอต้องการอะไร เขาก็จะหามาให้ ไม่อย่างนั้น...

กู้หยุนเซินหรี่ตาลง เผยให้เห็นความชั่วร้ายในสายตาของเขา

“ปิดไฟ นอน!”

เสิ่นเยว่ซีปิดหนังสือ จากนั้นก็นวดตั้งแต่น่องถึงต้นให้เขาอย่างระมัดระวังตามที่อ่านในหนังสือเมื่อกี้ ก่อนที่จะพยุงเขาขึ้นไปนอนบนเตียง แต่กลับเห็นเขาจับรถเข็น และขึ้นไปนอนห่มผ้าห่มบนเตียงอย่างคล่องแคล่ว

หลังจากปิดไฟ เสิ่นเยว่ซีหดตัวเข้าไปในผ้าห่ม ข้างล่างเธอมีผ้าห่มปูอยู่สองสามชั้น แต่ก็ยังหนาวเข้ากระดูก เธอหดตัวเป็นก้อน ผ่านไปตั้งนานกว่าจะนอนหลับ

ได้ยินเสียงหายใจเบาๆตรงพื้น กู้หยุนเซินลืมตาขึ้น หันหน้าไปมองเสิ่นเยว่ซีที่นอนหดตัวเป็นก้อนอยู่บนพื้น นึกถึงท่าทีนวดหลังของเธอตอนอยู่บนรถ เขาก็ขมวดคิ้ว

ผ่านไปพักหนึ่ง เขาเปิดผ้าห่มออก ก้าวเท้าเปล่าเหยียบบนพื้นเย็นแล้วค่อยๆยืนขึ้น

ถึงแม้ท่าทีของกู้หยุนเซินจะดูไม่เป็นธรรมชาติ แต่เขาก็เดินไปหาเสิ่นเยว่ซีช้าๆ