บทที่ 32 พี่ใหญ่ คุณยังเป็นคนอยู่ไหม?
เมื่อกู้จิ่วฉือวางไวโอลินก็กลับเข้าไปในห้องอาหาร ปีศาจใหญ่ก็นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารแล้ว มือข้างหนึ่งของเขากุมที่หน้าผากราวกับครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
ชายคนนี้ไม่ทำอะไรเลยจริงๆ ก็สามารถทำให้เคลิ้มเคลิ้มหลงใหล ...
กู้จิ่วฉือถอนหายใจเงียบ ๆ ในใจ และรีบเดินไปนั่งที่นั่งข้างๆ
“หม้อไฟแห้งมาแล้ว!”
คราวนี้ น้าสาวหมิงมาพร้อมกับหม้อไฟแห้งจานใหญ่ รสชาติเข้มข้นนั้นทำให้ลำลายของกู้จิ่วฉือไหล
“น้าสาวหมิง เมื่อได้กลิ่นฉันก็อยากกินไม่ไหวแล้ว ฝีมือการทำอาหารของคุณดีขึ้นเรื่อย ๆ !”
ในขณะที่คีบอาหารใส่ กู้จิ่วฉือ ก็กล่าวชื่นชมน้าสาวหมิงโดยไม่ลังเล
“คุณกู้ชมเกินไปแล้ว มันเป็นแค่การทำอาหารธรรมดา ๆ เท่านั้น”
น้าสาวหมิงกล่าวด้วยความสุภาพอ่อนน้อม
“จะธรรมดาได้อย่างไร หม้อไฟแห้งนี้ วันนี้ฉันสามารถกินข้าวได้สามถ้วยเลยนะ”
กู้จิ่วฉือกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง
ดังคำกล่าวที่ว่า ไม่ยื่นมือตีคนที่ยิ้ม ไม่พูดถึงคนที่ยกย่องตัวเอง.
ในที่สุดรอยยิ้มและความอบอุ่นก็ปรากฏบนใบหน้าของน้าสาวหมิง
“ งั้นคุณกู้ก็กินเยอะๆนะ ยังมีกับข้าวอื่น ๆ ในครัว เดี๋ยวฉันจะเสิร์ฟให้”
น้าสาวหมิงพูดแล้วก็หันกลับและจากไป แต่รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอไม่ได้ลดลง มันมีความสุขมากที่มีคนชอบกินอาหารที่เธอทำ
กู้จิ่วฉืออารมณ์ดี ตั้งแต่เธอตัดสินใจแต่งงานกับ ปีศาจใหญ่ในชีวิตนี้ เธอไม่ต้องการใช้ชีวิตแบบเดิม ๆ ในชีวิตก่อนหน้านี้
ขั้นตอนแรกคือ เข้ากันได้ดีกับผู้คนรอบตัว ไม่มีโอกาสสำหรับบางคนอีกต่อไป!
“กำลังคิดอะไรอยู่?”
ปีศาจใหญ่ช่วงแรกมักจะพบว่าเธอใจลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
“กำลังคิด ... ถ้วยนี้ให้คุณก่อน! กุ้งที่ฉันชอบกินมากที่สุดให้คุณทั้งหมดเลย!”
ทันใดนั้นกู้จิ่วฉือก็กลับมามีสติ และวางถ้วยต่อหน้าปีศาจใหญ่ท้ายที่สุดมีเรื่องจะบอกเขา จึงต้องติดสินบนก่อน
ฮั่วหมิงเช่อลดสายตาลงเล็กน้อยจ้องมองไปที่พริกหวานสีแดงในชาม แล้วขมวดคิ้ว
ขณะที่จ้านยิงเดินเข้ามาจากลานบ้าน และเห็นชามสิ่งของที่อยู่ต่อหน้าเจ้านาย ก็พูดทันที: “เจ้านาย คุณไม่สามารถ ...”
ก่อนที่เขาจะพูดจบ ฮั่วหมิงเช่อ ก็ยกมือขึ้นเพื่อขัดจังหวะเขาทันที
ดวงตาของกู้จิ่วฉือกวาดมองระหว่างทั้งสองคน ถามด้วยสีหน้าเหยเก: “คุณไม่ชอบหม้อไฟแห้ง?”
“ใครพูด”
ราวกับจะพิสูจน์อะไรบางอย่าง ฮั่วหมิงเช่อรีบคว้าตะเกียบของเขาและกินกุ้งช้าๆ
จ้านยิงมอง และกำลังจะอ้าปาก เมื่อได้รับคำเตือนจากเจ้านายเขาก็ปิดปากไปชั่วขณะ
เมื่อเห็นว่าฮั่วหมิงเช่อไม่มีอะไรผิดปกติ กู้จิ่วฉือก็ไม่สนใจ หยิบตะเกียบขึ้นมาและคีบอาหารใส่ถ้วยเขา
“รากบัวฝานและปมสาหร่าย อร่อยมาก คุณชิมดู!”
“ดี”
ชายคนนั้นหยิบตะเกียบขึ้นมาอย่างเชื่อฟัง และกินเพียงอาหารที่กู้จิ่วฉือคีบให้
กู้จิ่วฉือเดาว่าบรรยากาศดี จึงทั้งกินทั้งเล่าเรื่องโรงเรียนให้ฮั่วหมิงเช่อฟัง
“วันนี้โรงเรียนครึกครื้นมาก และตอนบ่ายครูในชั้นเรียนให้เรากรอกความมุ่งมาดปรารถนา”
“คุณกรอกข้อมูลโรงเรียนอะไร”
ฮั่วหมิงเช่อ มีการแสดงออกเล็กน้อยบนใบหน้า มองไปที่กู้จิ่วฉือทันที จ้านยิงที่ยืนอยู่ข้างๆก็เงี่ยหูฟังทันที
“ฉันกรอกแล้วสองโรงเรียนคือมหาวิทยาลัยภาพยนตร์ซั่งจิงและอีกโรงเรียนหนึ่งคือThe Juilliard School”
ทันใดนั้น ใบหน้าของชายคนนั้น ก็จมลงพร้อมกับประโยคสุดท้ายของกู้จิ่วฉือและบรรยากาศก็ลดลงถึงจุดเยือกแข็ง
หัวใจของจ้านยิงเต้นกระโดด! กลัวสิ่งที่จะตามมา!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ห่วงรักคุณปีศาจ