เมื่ออชิมองไปตามสายตาของเบนนี่ เขาก็เห็นเด็กหญิงคนนั้นที่เขาเจอเมื่อวานนี้ ทันใดนั้นเขาก็ขมวดคิ้วแน่น ในระหว่างนั้น ไอรดากำลังจ้องมองพวกเขาขณะที่เธอปรบมือไปพร้อมกับเด็กคนอื่นๆ ด้วย เมื่อเธอเห็นอชิกับเบนนี่จ้องเขม็งมาที่เธอ แววตาใสแจ๋วของเธอมีความตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก เธอไม่คิดเลยว่าจะมาเจอพวกเขาที่นี่ แม้ว่าเธอจะเคยเจอพวกเขาเพียงครั้งเดียว แต่เธอก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงชอบนึกถึงพวกเขานัก แม้ว่าอชิกับเบนนี่จะละสายตาจากเธอไปแล้ว แต่เธอก็ยังคงมองพวกเขาอยู่อย่างนั้น “เอาล่ะ! พวกเธอไปนั่งที่ได้แล้วจ้ะ อ้อ มีที่นั่งสองที่ว่างอยู่ตรงนั้นพอดี ครูจะให้พวกเธอไปนั่งตรงนั้นด้วยกันนะ โอเคไหมจ๊ะ?” คุณครูชี้ไปยังที่นั่งสองที่ซึ่งอยู่ข้างไอรดา อชิและเบนนี่ตกตะลึงไปครู่หนึ่ง แต่กระนั้น พวกเขาก็พยักหน้าอย่างว่าง่าย และเดินไปนั่งตรงนั้นโดยไม่พูดจาสักคำเดียว ดวงตาของไอรดาเป็นประกายเมื่อเห็นเด็กชายทั้งสองเดินมายังที่นั่งว่างเปล่าข้างๆ เธอ เธอมองพวกเขาด้วยความคาดหวัง แต่แล้วก็กลับถูกคลื่นความผิดหวังซัดใส่ภายในระยะเวลาอันรวดเร็ว พวกเขานั่งข้างฉัน แต่ทำไมไม่ทักทายกันเลย? ทำเหมือนไม่รู้จักกันอย่างนั้นแหละ ไอรดารู้สึกแย่มาก เธอหลุบตาลงต่ำก่อนจะเขี่ยนิ้วมือตัวเองเล่น อันที่จริง เด็กชายทั้งสองกำลังสังเกตปฏิกิริยาของเธออยู่อย่างสุขุมรอบคอบ เมื่อสัมผัสได้ว่าเด็กหญิงรู้สึกผิดหวัง พวกเขาก็อดรู้สึกผิดไม่ได้ อชิกำหมัดแน่นขณะที่ย้ำเตือนตัวเองและคู่แฝดของเขาไปพร้อมกันว่า “พ่อทิ้งเราไปแล้วมีลูกกับผู้หญิงอีกคนนึง เขาถึงกับรังแกแม่ด้วย! เราจะต้องไม่คุยกับเธอเพราะเธอเป็นลูกพ่อกับผู้หญิงคนอื่น! ไม่งั้น เราต้องทำให้แม่รู้สึกแย่แน่เลย!” เบนนี่พยักหน้าอย่างเคร่งขรึมกับคำพูดของอชิ “ใช่! เราต้องไม่สนใจเธอ!” ดังนั้น เด็กชายทั้งสองจึงนั่งอยู่อย่างนั้นไปตลอดเวลาเรียน และไม่เหลือบมองไอรดาเลยแม้แต่น้อย เมื่อสัมผัสได้ถึงความเหินห่างของคู่แฝด ไอรดาก็ไม่แอบเหลือบตามองพวกเขาอีกเลย หลังเลิกเรียน มีเด็กหญิงสองสามคนเข้าไปเล่นกับเด็กแฝด พวกเขาไม่เพียงแต่อ้าปากค้างที่เห็นสองพี่น้องหน้าตาดีมาก แต่ยังแบ่งปันของเล่นให้ด้วยความเต็มใจอีกด้วย เบนนี่เป็นเด็กเปิดเผย เขาจึงเข้ากับคนอื่นได้ง่าย ขณะที่หัวเราะกันอย่างร่าเริง ในทางกลับกัน อชิเป็นเด็กสุภาพ มีความคิดโตเกินวัย แต่ก็เป็นมิตรกับผู้คน รอยยิ้มสดใสของเด็กชายทั้งสองสะดุดตาไอรดาเข้า เธอจึงรวบรวมความกล้าเข้าไปหาและทักทายพวกเขา แต่กระนั้น เด็กคนอื่นๆ ก็ล้อมคู่แฝดเข้ามาและเบียดเธอออกไปจากที่นั่งตัวเอง เด็กหญิงคนหนึ่งทำหน้าบูดบึ้งขณะที่ผลักเธอออกไปและพูดจาเหยียดหยาม “ยายเด็กใบ้ ออกไปนะ! เธอพูดยังไม่ได้เลย แล้วจะมาเบียดพวกเราเข้าไปทำไม? อย่าทำให้เสียเรื่องหน่อยเลยน่า เข้าใจไหม?” ไอรดาไม่ทันตั้งตัว เธอจึงเสียการทรงตัวและผงะหงายหลัง ทุกคนที่อยู่ด้านหลังต่างถอยหลบทันที ไม่มีใครยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือเธอเลย ด้วยความตกใจ ไอรดาคิดว่าจะทรงตัวได้ด้วยการเกาะโต๊ะที่อยู่ด้านข้างเธอเอาไว้ แต่ทว่าเธอคว้าพลาดและล้มลง วินาทีต่อมา มือของเธอก็ไปกระแทกกับด้านข้างของโต๊ะนั้นอย่างแรง โอ๊ย! เจ็บจัง! ไอรดาลงเอยด้วยการลงไปนอนกองกับพื้น เธอขมวดคิ้วแน่นด้วยความเจ็บปวด และในขณะเดียวกันน้ำตาก็เอ่อล้นอยู่ในดวงตาเธอ ขณะนั้น เด็กคนอื่นรอบๆ ตัวเธอต่างก็จ้องมองโดยไม่ทำอะไรเลย เด็กหญิงสองสามคนถึงกับเอามือป้องปากตัวเองเพื่อยับยั้งไม่ให้หัวเราะคิกคักออกมา ไอรดาไม่เคยได้เข้าสังคมกับเพื่อนในชั้นเรียนเลยตลอดเวลาที่ผ่านมา เนื่องจากเธอเป็นใบ้ จึงแทบจะไม่มีเพื่อนเลยสักคน กระนั้น เธอก็หน้าตาน่ารักราวกับตุ๊กตา แม้ว่าเด็กหญิงหลายคนจะไม่ชอบเธอ แต่ก็มีเด็กชายจำนวนมากที่ชอบเธออยู่ พวกเขาถึงขนาดดูแลปรนนิบัติเธอราวกับเป็นเจ้าหญิง ในความเป็นจริง เด็กชายหลายคนที่ปกตินั้นซนอย่างกับลิง มักจะทำตัวมีระเบียบเรียบร้อยมากเมื่ออยู่ต่อหน้าเธอ จึงไม่จำเป็นต้องบอกออกมาเลยว่า เด็กหญิงหลายคนต่างอิจฉาริษยาเธอเพราะเรื่องนั้น แทมมี่ผู้ที่ผลักเธอเมื่อครู่นี้เป็นเด็กที่ไม่เคยพลาดโอกาสในการรังแกไอรดาเลยแม้แต่ครั้งเดียว