หญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง นิยาย บท 1

มีคนเตะเธอเข้าที่ท้องอย่างแรง ร่างกลม ๆ ของถูซินเยว่กลิ้งหลุน ๆ อยู่สองทีบนกระดานไม้ก่อนที่จะหยุดอย่างไม่เต็มใจ หน้าผากของเธอกระแทกด้านข้างอย่างแรงจนมีก้อนสีแดงแข็ง ๆ บวมนูนขึ้น ความเจ็บปวดทำให้เธอสั่นสะท้านไปทั้งร่าง เธออยากจะลืมตาขึ้นเหลือเกิน

ถูซินเยว่ยกเปลือกตาหนัก ๆ ด้วยพละกำลังทั้งหมดของเธอขึ้นอย่างยากลำบาก...

เสียงระเบ็งเซ็งแซ่ข้างหูของเธอดังและชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ ภาพเงาผู้คนรอบตัวที่เลือนลางก็เริ่มปรากฏชัดขึ้น

“เรื่องนี้ ตระกูลถูต้องมาคุยกับตระกูลซูให้รู้เรื่อง!”

หือ?

นี่มันที่ไหนกัน?

คนพวกนั้นพูดเรื่องอะไรกันอยู่นะ?

หัวของเธอเจ็บมากเสียจนถูซินเยว่ทำได้เพียงมองดูผู้คนที่แต่งตัวประหลาดเหล่านั้นและพึมพำอยู่ในใจ แต่ไม่สามารถพูดอะไรสักคำออกมาได้ เธอหลับตาลงอย่างอ่อนแรงและฟังผู้คนโต้เถียงกันต่อไป

"ลูกสะใภ้คนใหม่ของข้าอยู่ดี ๆ กลายเป็นนางอัปลักษณ์นี่ได้อย่างไรกัน?"

“คนตระกูลถูพูดจาเชื่อถือไม่ได้เลยจริง ๆ อยากกลั่นแกล้งพวกข้าอย่างนั้นรึ เอาคนอัปลักษณ์มาเล่นตลกกับพวกข้า ถูหมิงซวนอยู่ที่ไหน รีบพาตัวนางออกมาให้พวกข้าเดี๋ยวนี้ ข้าไม่เอานังอัปลักษณ์นี่!”

บุตรสาวคนโตของบ้านตระกูลซูและลูกชายคนเล็กซูฟาเสียงตะโกนเสียงอึกทึกอยู่นอกประตู มีเกวียนวัวผูกอยู่ใต้ต้นพุทราที่ประตูทางเข้า ข้างในเกวียนนั้นมีเสื่อกกเก่าขาดพันรอบตัวหญิงอ้วนในชุดแต่งงานสีแดงสด

หญิงอ้วนที่ตัวเปียกชุ่มก็คือถูซินเยว่ที่กำลังตัวสั่นจากความหนาวเย็น

ขณะที่ตระกูลซูกำลังทำสงครามน้ำลายและกำลังจะผลักประตูไม้เปิดออกนั้น จู่ ๆ ประตูไม้เล็กโทรมก็เปิดออกด้วยเสียงดังเอี๊ยด ศีรษะของหญิงชราโผล่ออกมาจากข้างใน

หญิงชรามองไปรอบ ๆ ข้างนอกหนึ่งครั้ง ดวงตาขุ่นเคืองแต่กลับดูเฉียบแหลม "พวกเจ้าจะทำอะไร ดึก ๆ ดื่น ๆ จะมาพังบ้านตระกูลถูของข้าอย่างนั้นรึ มีอะไรก็ไปเรียกหัวหน้าหมู่บ้านมา ข้าไม่อยากมาเสวนาเรื่องไร้สาระกับพวกเจ้า”

"แม่เฒ่าถู เจ้าหมายความว่ายังไงกัน" บุตรสาวคนโตของตระกูลซูแผดเสียงสูง "ใครอยากจะมาทะเลาะกับดินโคลนอย่างพวกเจ้า เจ้าคิดว่าข้าอยากจะมาเหยียบบ้านผุ ๆ พัง ๆ ของพวกเจ้าอย่างนั้นรึ”

"เข้าเรื่องเถอะ" เมื่อเห็นว่าลูกสาวคนโตของตระกูลซูกำลังจะนอกเรื่อง ชายแก้มตอบปากยื่นท่าทางน่าเกลียดก็กระตุกชายแขนเสื้อของนาง

ท้องฟ้าเริ่มดูน่ากลัว ถ้าฝนเกิดตกขึ้นเรื่องราวจะยิ่งยากจะแก้ไข

ฝ่ายบุตรสาวคนโตของตระกูลซูถลึงตาใส่ชายคนนั้นและยิ้มหยัน "ตระกูลถูของพวกเจ้าทำเรื่องงามหน้าจริง ๆ ตระกูลซูของพวกข้ามาสู่ขอถูหมิงซวนหลานสาวจากบ้านลูกคนรองของพวกเจ้า แต่พวกเจ้ากลับพานังอัปลักษณ์สติไม่ดีมาให้พวกข้าอย่างส่งเดช คิดว่าตระกูลซูรังแกได้ง่าย ๆ อย่างนั้นรึ”

พูดจบ นางก็เดินมาที่เกวียนและกระชากเสื่อเก่าขาดเปิดออกเผยให้เห็นถูซินเยว่ร่างอ้วนกลมที่ใบหน้ามีรอยเลือดซิบจากการถูกหนามไม้ไผ่บาดกรอกตาขาวไปมาด้วยความเจ็บปวด

บุตรสาวคนโตของตระกูลซูกำลังยุ่งอยู่กับการโต้เถียงกับแม่เฒ่าตระกูลถู จึงไม่มีเวลามองเธอ นางเตะร่างอ้วนกลมของถูซินเยว่ตกลงมาจากเกวียน ถึงแม้จะเนื้อเยอะ แต่เธอก็ไม่สามารถทนต่อแรงเตะแบบนี้ได้ เธอตกลงมากระแทกลงกับพื้นอย่างน่าสังเวช ถูซินเยว่รู้สึกเพียงแค่ว่าความเจ็บปวดที่กะโหลกศีรษะที่เกิดจากแรงกระแทกนั้นเกือบทำให้วิญญาณเธอหลุดออกจากร่าง

เธอนอนราบอยู่บนพื้นไม่สามารถขยับตัวได้ ไม่แม้แต่จะลืมตาขึ้น

บุตรสาวคนโตของตระกูลซูเดินไปหาแม่เฒ่าของบ้านตระกูลถูด้วยท่าทางดุร้ายพร้อมกับยิ้มหยัน"ดู ดูเสียให้เต็มตา เจ้าเอานางอ้วนอัปลักษณ์สติไม่ดีของตระกูลถูของเจ้ามาเล่นตลกกับพวกข้างั้นรึ? วันนี้เป็นวันมงคลของจื่อหัง ตระกูลซูของพวกข้าไม่ต้องการทำให้เป็นเรื่องใหญ่ รีบไปพาตัวถูหมิงซวนลูกสะใภ้ของตระกูลซูออกมาเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่เช่นนั้นก็เอาสินสอดทองหมั้นมาคืนพวกข้าให้หมด!”

พูดจบ นางก็แบมือออกกว้าง

แต่แม่เฒ่าตระกูลถูซึ่งอยู่ข้างในประตูก็อ้าปากแล้วพ่นเสมหะออกมาใส่กลางฝ่ามือของบุตรสาวคนโตของบ้านตระกูลซู

"ถุ๊ย หมิงซวนเป็นหลานคนโต ส่วนนางสติไม่ดีนั่นเป็นหลานคนเล็ก วันนี้นางทั้งสองคนเข้าพิธีแต่งงานด้วยกันทั้งคู่ บ้านเจ้าจับผิดตัวไป แล้วยังจะมาถามหาความยุติธรรมอะไรจากพวกข้าอีก รีบไสหัวไปเดี๋ยวนี้!"