ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 341

บทที่ 341

เมื่อได้ยินโคบายา ชิอิจิโร่ ปฏิเสธอย่างเปิดเผย ซือเทียนฉีพูดอย่างเย็นชาว่า “ ผมจำได้ว่าคุณมีตัวยาสามชนิดที่วางขายตลาดโลก แบ่งเป็น หนึ่งยารักษาโรคกระเพาะ สองยาแก้เจ็บคอ สามโลชั่นรักษาผิวหนัง สรรพคุณยาสามอย่างนี้ มีชนิดหนึ่งที่มาจากประเทศจีนของพวกเราราชวงศ์ตงฮั่น《ซางหันจ๋าปิ้งลุ่น》 ของจอางจ้องจิ่ง หนึ่งชนิดมาจากราชวงศ์ซีฮั่น 《คัมภีร์หวงตี้เน่ย์จิง》ยังมีอีกชนิดมาจาก《เปิ๋นเฉ่ากังมู่》ที่ผมพูดคงไม่ผิดนะ?

ทำเอาสีหน้าของโคบายา ชิอิจิโร่เปลี่ยน แต่เขายังคงยืนกรานปฏิเสธว่า "หมอเทพซือกำลังล้อเล่นหรือเปล่า? ต้นตำรับยาจีนโบราณที่เป็นพันๆปีพวกนี้ ตามหลักแล้วไม่มีผลต่อการรักษาทางการแพทย์ เป็นขยะไม่มีผลอ้างอิงทางวิทยาศาสตร์ บริษัทผลิตยาโคบายาของพวกเราใหญ่โตขนาดนี้ จะใช้ยาที่ล้าหลังเป็นพันๆ ปีได้ไง? น่าตลกที่สุด!”

เมื่อได้ยินโคบายา ชิอิจิโร่ดูหมิ่นยาจีนที่สืบทอดมาจากบรรพบุรุษอย่างเปิดเผย แพทย์แผนจีนคนอื่นๆที่อยู่ในงานต่างพากันเปิดปากตำหนิ

ซือเทียนฉีพูดด้วยความถูกต้อง "พอดีสองวันนี้ผมว่างไม่มีธุระอะไร รอมหกรรมการแพทย์ผ่านไป ผมจะเขียนบทความสามบทความด้วยตัวเอง เอารายละเอียดสรรพคุณยาสามชนิดของพวกคุณ ต้นสายปลายเหตุต้นตำรับยาโบราณของพวกเราทั้งหมดบันทึกออกมาอย่างละเอียด รอหลังจากเผยแพร่แล้ว ดูว่าคุณจะยังมีอะไรแก้ตัวอีก! "

สีหน้าของโคบายา ชิอิจิโร่เปลี่ยนเป็นหน้าดำทันที

เขาเป็นรองประธานของบริษัทผลิตยาโคบายานี้ บริษัทนี้พ่อเขาเป็นคนก่อตั้งขึ้นมาด้วยตัวเอง รายละเอียดความเป็นมาในนี้แน่นอนว่าเขาต้องรู้ดี

เหตุผลที่บริษัทผลิตยาโคบายามาจนถึงทุกวันนี้นั้น ล้วนมาจากใบสั่งยาที่บันทึกไว้ในตำรายาจีนโบราณ

เดิมชาวญี่ปุ่นเองก็ถนัดเรื่องบรรจุภัณฑ์ ดังนั้นพวกเขาจึงใช้ตำรับยาจีนโบราณ หลังจากดำเนินการบรรจุภัณฑ์แล้ว จึงโฆษณาว่าพวกเขาใช้เงินจำนวนมากเพื่อค้นคว้าผลลัพธ์ใหม่ด้วยตัวเอง อาศัยผลการรักษาที่ดีมาก พวกเขาจึงรีบวางขายท้องตลาด

แต่บริษัทผลิตยาโคบาตั้งแต่เริ่มจนจบกลับไม่เคยยอมรับว่า สูตรยาของพวกเขาได้ลอกเลียนแบบต้นตำรับยาจีนโบราณ ด้วยเหตุนี้ซือเทียนฉีจึงไม่พอใจอย่างมาก แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมาไม่มีโอกาสที่จะได้ออกมาคัดค้าน