ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 342

บทที่ 342

พูดจบ จากนั้นก็หมุนตัวจากไป

ขณะนี้เย่เฉินได้เปิดปากพูดกับซือเทียนฉีว่า "คนญี่ปุ่นคนนี้ ดูแล้วเหมือนจะร้ายกาจ ถ้าหากเขารู้ว่าในตัวคุณมียารักษาที่สามารถรักษาโรคอัมพาตที่รุนแรงได้ ถ้างั้นคุณก็ต้องระวังตัวให้มากขึ้น ในเมื่อยาวิเศษตัวนี้ พอผลิตออกมา สามารถหาเงินจากโลกนี้ได้อย่างมหาศาล "

ก่อนหน้านี้มีภาพยนตร์เรื่องหนึ่งชื่อ 《Dying to Survive》บอกว่าเป็นคนป่วยโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาว เพราะว่าไม่มีปัญญาซื้อยาแผนปัจจุบันที่แพง ได้แต่ไปซื้อของเลียนแบบจากอินโดนีเซีย

จากภาพยนตร์เรื่องนี้ จะเห็นได้ว่า กลุ่มผลิตยาจิตใจชั่วร้ายขนาดไหน ถ้าผลิตยาออกมาหนึ่งชนิด คนไข้คนหนึ่งในหนึ่งเดือนอย่างน้อยต้องมีเงินสองถึงสามหมื่นถึงจะสามารถซื้อกินได้ นี่ไม่ใช่วิธีบีบบังคับให้คนตายทางอ้อมหรอ?

บริษัทผลิตยาโคบายาก็ต้องการขายยาได้ในราคาสูง เพราะฉะนั้น พวกเขาเอาเป้าหมายพุ่งไปที่ซือเทียนฉี

โคบายา ชิอิจิโร่รู้สึกว่า ถ้าสามารถรักษาโรคอัมพาตรุนแรงนี้ได้ ก็เท่ากับมีเครื่องมืออันทรงพลังในการหาเงินมหาศาล

ผู้ที่มีอาการอัมพาตรุนแรง ตลอดชีวิตนี้ไม่สามารถลุกจากเตียง ไม่สามารถเดินได้อีก กระทั่งไม่สามารถปัสสาวะอุจจาระด้วยตัวเองได้ ความรู้สึกที่เหมือนตายทั้งเป็น ทำให้ตัวเขาและครอบครัวของเขาต่างก็ทุกข์ทรมาน

ถ้าหากมหาเศรษฐีพันล้านเป็นอาการอัมพาตรุนแรงแบบนี้ ยาเม็ดเดียวเก็บเงินเขาห้าสิบล้าน เขาก็ยอมคว้าออกมาด้วยความสมัครใจ

ถ้าหากมหาเศรษฐีแสนล้านอย่างบิลล์ เกตส์มีอาการอัมพาตรุนแรง ยาหนึ่งเม็ดเก็บเขาห้าหมื่นล้านเขาก็ให้!

สำหรับผู้ป่วยคนจนที่เป็นโรคอัมพาตรุนแรง เขาไม่สนใจว่าพวกเขาจะเป็นหรือตาย ตายก็ตาย ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขา? ต้องการซื้อยาในราคาถูก? เป็นไปไม่ได้!