ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 342
บทที่ 342
พูดจบ จากนั้นก็หมุนตัวจากไป
ขณะนี้เย่เฉินได้เปิดปากพูดกับซือเทียนฉีว่า "คนญี่ปุ่นคนนี้ ดูแล้วเหมือนจะร้ายกาจ ถ้าหากเขารู้ว่าในตัวคุณมียารักษาที่สามารถรักษาโรคอัมพาตที่รุนแรงได้ ถ้างั้นคุณก็ต้องระวังตัวให้มากขึ้น ในเมื่อยาวิเศษตัวนี้ พอผลิตออกมา สามารถหาเงินจากโลกนี้ได้อย่างมหาศาล "
ก่อนหน้านี้มีภาพยนตร์เรื่องหนึ่งชื่อ 《Dying to Survive》บอกว่าเป็นคนป่วยโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาว เพราะว่าไม่มีปัญญาซื้อยาแผนปัจจุบันที่แพง ได้แต่ไปซื้อของเลียนแบบจากอินโดนีเซีย
จากภาพยนตร์เรื่องนี้ จะเห็นได้ว่า กลุ่มผลิตยาจิตใจชั่วร้ายขนาดไหน ถ้าผลิตยาออกมาหนึ่งชนิด คนไข้คนหนึ่งในหนึ่งเดือนอย่างน้อยต้องมีเงินสองถึงสามหมื่นถึงจะสามารถซื้อกินได้ นี่ไม่ใช่วิธีบีบบังคับให้คนตายทางอ้อมหรอ?
บริษัทผลิตยาโคบายาก็ต้องการขายยาได้ในราคาสูง เพราะฉะนั้น พวกเขาเอาเป้าหมายพุ่งไปที่ซือเทียนฉี
โคบายา ชิอิจิโร่รู้สึกว่า ถ้าสามารถรักษาโรคอัมพาตรุนแรงนี้ได้ ก็เท่ากับมีเครื่องมืออันทรงพลังในการหาเงินมหาศาล
ผู้ที่มีอาการอัมพาตรุนแรง ตลอดชีวิตนี้ไม่สามารถลุกจากเตียง ไม่สามารถเดินได้อีก กระทั่งไม่สามารถปัสสาวะอุจจาระด้วยตัวเองได้ ความรู้สึกที่เหมือนตายทั้งเป็น ทำให้ตัวเขาและครอบครัวของเขาต่างก็ทุกข์ทรมาน
ถ้าหากมหาเศรษฐีพันล้านเป็นอาการอัมพาตรุนแรงแบบนี้ ยาเม็ดเดียวเก็บเงินเขาห้าสิบล้าน เขาก็ยอมคว้าออกมาด้วยความสมัครใจ
ถ้าหากมหาเศรษฐีแสนล้านอย่างบิลล์ เกตส์มีอาการอัมพาตรุนแรง ยาหนึ่งเม็ดเก็บเขาห้าหมื่นล้านเขาก็ให้!
สำหรับผู้ป่วยคนจนที่เป็นโรคอัมพาตรุนแรง เขาไม่สนใจว่าพวกเขาจะเป็นหรือตาย ตายก็ตาย ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขา? ต้องการซื้อยาในราคาถูก? เป็นไปไม่ได้!
ซือเทียนฉีรีบถาม “ อาจารย์เย่ ถ้างั้นผมจะทำอย่างไรดี? ยาเม็ดนั้นที่คุณให้ผม ผมก็เอาติดตัวไว้ตลอด ถ้าหากถูกพวกเขาแย่งไป งั้น... ”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า "เดี๋ยวสักพักผมจะผลิตยาให้คุณไว้สักสองสามเม็ด คุณก็พกติดตัวไว้ ถ้าหากมีคนแย่งไปก็เอายาเม็ดนั้นให้เขา"
ในความทรงจำของเย่เฉินใน《ตำราเก้าเสวียนเทียน》 ได้บันทึกยาฟื้นชีพไว้ชนิดหนึ่ง จริงๆแล้วยานั้นเป็นยาพิษชนิดหนึ่ง ผู้ป่วยที่กิน จะได้รับการฟื้นฟูอย่างดีเยี่ยมในเวลาอันสั้น แต่นั้นเป็นแค่ยาฟื้นชีพ หลังจากนั้นจิตจะรีดพลังเฮือกสุดท้ายจากร่างกายทั้งหมด แล้วสิ้นชีวิตในทันที
พ่อของโคบายา ชิอิจิโร่คนนี้ ไม่รู้ว่าเขาเป็นอัมพาตรุนแรงจริงๆหรือเปล่า แต่ก็สามารถใช้แผนกับเขาดู ถ้าหากเขาแอบมีแผนชั่วกับยานี้ ถ้างั้นก็คือโชคร้ายของเขาละ！
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...