ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 343
บทที่ 343
การสกัดยาฟื้นชีพก็ไม่ใช่เรื่องยาก
ก็เป็นแค่สมุนไพรที่สามารถพบเห็นได้ทั่วไป
ก่อนที่การประมูลยังไม่ทันจะเริ่มประมูลโสมม่วงชั้นเลิศขึ้น เย่เฉินพบฉินกาง และรายงานสมุนไพรให้เขาหลายตัว
ฉินกางรีบไปช่วยเขารวบรวมสมุนไพรให้ครบทันที
ต่อจากนั้น เย่เฉินก็มาถึงที่ห้องรับรอง สกัดยาฟื้นชีพสี่เม็ดตามลำพัง
ยาแผนจีนล้วนเป็นส่วนผสมของยาสมุนไพรจีน ดังนั้นเมื่อต้มออกมาแล้วไม่ว่าสรรพคุณนี้จะรักษาอะไรและมีความแตกต่างกันขนาดไหน หลังจากต้มออกมาล้วนเป็นสีน้ำตาลเข้ม
ยาลูกกรอกนี้ก็เช่นเดียวกัน
ยาฟื้นชีพครั้งนี้ ทำออกมาแล้วสีไม่ต่างอะไรจากยาวิเศษครั้งก่อน อีกอย่าง เย่เฉินตั้งใจทำให้ขนาดยาใหญ่เล็กเหมือนกับยาวิเศษครั้งก่อนไม่มีผิด มองด้วยตาเปล่าแทบจะแยกไม่ออกเลย
ต่อมา พอเขามาถึงงานประมูล ฉวยโอกาสที่คนอื่นไม่ทันสังเกต ได้เอายาสี่เม็ดนี้ให้ซือเทียนฉี จากนั้นเอายาหนึ่งเม็ดครึ่งที่อยู่ในตัวซือเทียนฉีกลับมา ช่วยเขาเก็บรักษาไว้
หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อย การประมูลได้เริ่มประมูลถึงช่วงของโสมม่วงชั้นเลิศ
ในไม่ช้า พิธีกรก็ก้าวขึ้นไปบนเวทีและกล่าวว่า“ ต่อจากนี้เราจะเริ่มประมูลวัตถุดิบสมุนไพรสุดท้ายของเรานั่นก็คือโสมม่วงชั้นเลิศสามร้อยปี ก่อนที่เราจะเริ่มการประมูลขอเรียนเชิญซือเทียนฉีท่านซือ มาประเมินโสมม่วงชั้นเลิศของเราด้วยตัวเอง!"ซือเทียนฉีก่อนมาได้รับปากเจ้าภาพไว้แล้ว จะมาประเมินโสมม่วงชั้นเลิศในงาน แล้วเขาก็ก้าวขึ้นไปท่ามกลางเวที รับส่งโสมม่วงชั้นเลิศที่อยู่ในมือของพนักงานต้อนรับหน้างาน
หลังจากที่เขาประเมินอย่างถี่ถ้วน แล้วเปิดปากพูดว่า “ทุกท่าน ในความคิดเห็นของผม อายุขัยของโสมม่วงชั้นเลิศนี้น่าจะอยู่ที่ประมาณสามร้อยห้าสิบปีหรืออาจจะมากกว่้านั้น พูดได้ว่าเป็นสินค้าชั้นเลิศที่เลิศล้ำ ทุกท่านโปรดวางใจ!”
ทุกคนในงานล้วนอุทานขึ้นด้วยความตกตะลึง!
ซือเทียนฉียิ้มแล้วพูดว่า "มันเป็นแค่ข่าวลือ คุณไม่จำเป็นต้องเชื่อจริงๆ"
ฟางชุนหลินชะงัก ไม่คิดว่าซือเทียนฉีจะอ่อนน้อมถ่อมตนขนาดนี้? เดิมคิดว่าเขาจะต้องเถียง แต่เขากลับยอมรับผิดตรงๆ นี่กลายเป็นว่าทำให้ตัวเองไม่รู้จะพูดยังไง
ในตอนนื้ พิธีกรได้เปิดปากพูด “ ต่อไป พวกเราจะเริ่มประมูลโสมม่วงชั้นเลิศสามร้อยปีนี้ ราคาเริ่มต้นที่ห้าล้าน ทุกครั้งที่ยกป้ายขึ้นจะเพิ่มยอดเงินไม่น้อยกว่าหนึ่งล้าน ตอนนี้ทุกคนสามารถยกป้ายได้แล้วค่ะ "
พิธีกรยิ้มหวาน หลังจากพูดจบ เขาก็ไปยืนอยู่ข้างๆ
ทันทีที่เธอพูดจบ เธอก็ได้ยินเว่ยฉางหมิงที่อยู่แถวหลังพูดว่า "สิบล้าน"
ทุกคนพูดไม่ออก โสมม่วงชั้นเลิศสามร้อยปี ถูกเพิ่มเป็นสองเท่าในการเสนอราคาครั้งแรก
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...