ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 344
บทที่ 344
เว่ยฉางหมิงรู้ดีว่าหากโสมม่วงชั้นเลิศนี้ถ้าหากเสนอราคา เป็นไปได้ว่าจะสูงถึงยี่สิบสามสิบล้าน เพราะฉะนั้นยอมขึ้นราคาเป็นเท่าตัวดีกว่า จะได้ทำให้ทุกคนตกใจชะงัก อย่างนี้ไม่แน่ยังทำให้ตัวเองลักไก่ได้
"สิบเอ็ดล้าน" ชายวัยกลางคนที่อยู่ในงานยกป้ายแล้วตะโกนขึ้น
เว่ยฉางหมิงมองชายคนนั้นอย่างดูถูกเหยียดหยาม จากนั้นยกป้ายขึ้นอีกครั้ง "สิบห้าล้าน"
"สิบหกล้าน"
มีคนพูดขึ้นมาอีกแล้ว
"ยี่สิบห้าล้าน" เว่ยฉางหมิงชูป้ายของเขา
ครั้งนี้เขาช่วยเซียวอี้เชียนเข้าร่วมการประมูล การเสนอราคาเซียวอี้เชียนเป็นคนรับผิดชอบ ดังนั้นเขาจึงไม่รู้สึกกังวลเสียดายสักนิด
ราคายี่สิบห้าล้าน ทำให้หลายคนมีความคิดที่จะยอมแพ้
แม้ว่าโสมม่วงชั้นเลิศจะดี แต่ราคาหนึ่งต้นก็มีขีดจำกัดของผลลัพธ์ ราคายี่สิบห้าล้านก็ถือว่าสูงมากพอแล้ว
แต่ว่า ในขณะนี้ จู่ๆในงานก็มีคนตะโกนออกมาว่า "ผมจ่ายสามสิบล้าน!"
ทุกคนรีบหันไปมองตามเสียง ถึงจะสังเกตได้ว่า คนที่เสนอราคา คาดไม่ถึงว่าจะเป็นเย่เฉินที่นั่งอยู่ข้างๆซือเทียนฉี
เว่ยฉางหมิงและเซียวอี้เชียนคาดไม่ถึง ในเวลาแบบนี้เย่เฉินถึงกลับแย่งกับพวกเขา ดังนั้นทั้งสองจึงพากันมองหน้าสบตากัน เซียวอี้เชียนรีบยื่นมือเอาป้ายจากมือของเว่ยฉางหมิง ยกขึ้นแล้วพูดว่า “สี่สิบล้าน!”
เซียวอี้เฉียนรู้ดีว่า เย่เฉินไอ้หมอนี่รับมือด้วยได้ยากมาก ถ้าเขาแทรกเข้ามา ไม่รู้ว่าราคาจะสูงถึงแค่ไหน!
เซียวอี้เชียนกัดฟัน พูด "แม่ง ผมจะลองเรียกอีกรอบ ร่างกายของผมนี้รอไม่ได้อีกต่อไปแล้ว!"
พูดจบ เขาก็ชูป้ายขึ้น ตะโกนด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ผมจ่ายหกสิบล้าน!"
เขาคิด เย่เฉินยังจะกล้าเรียกหกสิบล้านไหม?
คิดไม่ถึง เย่เฉินยกป้ายขึ้น "ผมจ่ายแปดสิบล้าน!"
ทันใดนั้นเซียวอี้เซียนระเบิดแล้ว ยืนขึ้นแล้วถามเสียงดังว่า “ ไอ้แซ่เย่ คุณหมายความว่าไง? แม่งเรียกไรนักหนา? ยังจะแปดสิบล้าน เยอะขนาดนี้คุณจ่ายไหวหรอ?”
ใบหน้าเย่เฉินพูดพร้อมกับรอยยิ้ม "หลานชายที่รักนายไม่ต้องกังวล ปู่จ่ายได้!"
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...