ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 341
บทที่ 341
เมื่อได้ยินโคบายา ชิอิจิโร่ ปฏิเสธอย่างเปิดเผย ซือเทียนฉีพูดอย่างเย็นชาว่า “ ผมจำได้ว่าคุณมีตัวยาสามชนิดที่วางขายตลาดโลก แบ่งเป็น หนึ่งยารักษาโรคกระเพาะ สองยาแก้เจ็บคอ สามโลชั่นรักษาผิวหนัง สรรพคุณยาสามอย่างนี้ มีชนิดหนึ่งที่มาจากประเทศจีนของพวกเราราชวงศ์ตงฮั่น《ซางหันจ๋าปิ้งลุ่น》 ของจอางจ้องจิ่ง หนึ่งชนิดมาจากราชวงศ์ซีฮั่น 《คัมภีร์หวงตี้เน่ย์จิง》ยังมีอีกชนิดมาจาก《เปิ๋นเฉ่ากังมู่》ที่ผมพูดคงไม่ผิดนะ?
ทำเอาสีหน้าของโคบายา ชิอิจิโร่เปลี่ยน แต่เขายังคงยืนกรานปฏิเสธว่า "หมอเทพซือกำลังล้อเล่นหรือเปล่า? ต้นตำรับยาจีนโบราณที่เป็นพันๆปีพวกนี้ ตามหลักแล้วไม่มีผลต่อการรักษาทางการแพทย์ เป็นขยะไม่มีผลอ้างอิงทางวิทยาศาสตร์ บริษัทผลิตยาโคบายาของพวกเราใหญ่โตขนาดนี้ จะใช้ยาที่ล้าหลังเป็นพันๆ ปีได้ไง? น่าตลกที่สุด!”
เมื่อได้ยินโคบายา ชิอิจิโร่ดูหมิ่นยาจีนที่สืบทอดมาจากบรรพบุรุษอย่างเปิดเผย แพทย์แผนจีนคนอื่นๆที่อยู่ในงานต่างพากันเปิดปากตำหนิ
ซือเทียนฉีพูดด้วยความถูกต้อง "พอดีสองวันนี้ผมว่างไม่มีธุระอะไร รอมหกรรมการแพทย์ผ่านไป ผมจะเขียนบทความสามบทความด้วยตัวเอง เอารายละเอียดสรรพคุณยาสามชนิดของพวกคุณ ต้นสายปลายเหตุต้นตำรับยาโบราณของพวกเราทั้งหมดบันทึกออกมาอย่างละเอียด รอหลังจากเผยแพร่แล้ว ดูว่าคุณจะยังมีอะไรแก้ตัวอีก! "
สีหน้าของโคบายา ชิอิจิโร่เปลี่ยนเป็นหน้าดำทันที
เขาเป็นรองประธานของบริษัทผลิตยาโคบายานี้ บริษัทนี้พ่อเขาเป็นคนก่อตั้งขึ้นมาด้วยตัวเอง รายละเอียดความเป็นมาในนี้แน่นอนว่าเขาต้องรู้ดี
เหตุผลที่บริษัทผลิตยาโคบายามาจนถึงทุกวันนี้นั้น ล้วนมาจากใบสั่งยาที่บันทึกไว้ในตำรายาจีนโบราณ
เดิมชาวญี่ปุ่นเองก็ถนัดเรื่องบรรจุภัณฑ์ ดังนั้นพวกเขาจึงใช้ตำรับยาจีนโบราณ หลังจากดำเนินการบรรจุภัณฑ์แล้ว จึงโฆษณาว่าพวกเขาใช้เงินจำนวนมากเพื่อค้นคว้าผลลัพธ์ใหม่ด้วยตัวเอง อาศัยผลการรักษาที่ดีมาก พวกเขาจึงรีบวางขายท้องตลาด
แต่บริษัทผลิตยาโคบาตั้งแต่เริ่มจนจบกลับไม่เคยยอมรับว่า สูตรยาของพวกเขาได้ลอกเลียนแบบต้นตำรับยาจีนโบราณ ด้วยเหตุนี้ซือเทียนฉีจึงไม่พอใจอย่างมาก แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมาไม่มีโอกาสที่จะได้ออกมาคัดค้าน
แต่ว่า เย่เฉินโบกมือให้เขาอย่างเงียบ ๆ
เขาไม่สนใจเงินห้าสิบล้าน และจะไม่เพื่อเงินห้าสิบล้านขายยาให้กับชาวญี่ปุ่นที่ลอกเลียนแบบยาจีน
เมื่อซือเทียนฉีเห็นเย่เฉินโบกมือปฏิเสธก็รีบพูดกับโคบายา ชิอิจิโร่ ทันที "ขออภัยด้วยคุณโคบายา ยาถูกใช้ไปหมด แล้วก็จะไม่มีอีกแล้ว"
โคบายา ชิอิจิโร่กัดฟันพยักหน้าด้วยสีหน้าที่เยือกเย็นและพูดว่า "โอเคครับ หมอเทพซือผมทราบแล้วในเมื่อคนเราต่างคนต่างความผิด ผมก็ไม่ฝืนใจ หวังว่าเราคงได้พบกันใหม่”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...