ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 1089 พบหน้า
ตอนนี้พวกยอดมนุษย์ที่อยู่นอกคริสตจักรก็ได้รวมตัวกันแล้ว หลังจากครั้งก่อนที่สัตว์ประหลาดตัวนั้นออกอาละวาดมันก็ทำให้สถานการณ์วุ่นวายขึ้นมาทันที
เมื่อก่อนก็เคยพูดไว้แล้วว่า ถึงยอดมนุษย์เหล่านี้จะถูกเชิญมา แต่เดิมทีก็มีปัญหากันอยู่แล้ว
มันก็เป็นเรื่องปกติ คนที่ฝีมือพัฒนามาถึงขั้นนี้ มันก็ต้องการทรัพยากรเป็นจำนวนมากอยู่แล้ว แล้วทรัพยากรพวกนั้นมาจากไหน? ใช่ว่าผู้ฝึกตนทุกคนจะทำธุรกิจเป็น ทรัพยากรของผู้ฝึกตนจำนวนมากนั้นได้มาจากการแย่งชิง!
เมื่อเป็นแบบนี้หลายคนจึงมีแต่จะเพิ่งความแค้นมากขึ้น การที่จะมาร่วมมือกันนั้นเป็นเรื่องที่ยากแสนยากเลยทีเดียว
แต่การปรากฏตัวของเลือดปีศาจกลับทำให้เรื่องแบบนี้อาจเกิดขึ้นได้
“ผมนึกว่าคริสตจักรจะมีเก่งกาจสักแค่ไหน ตอนนี้กลับทำอะไรเลือดปีศาจนั่นไม่ได้เลย!”
“อยากใช้การประกาศอันเดียวมาจัดการเรื่องของพวกเรา? คริสตจักรคงดูถูกเราเกินไปแล้ว!”
คนกลุ่มหนึ่งมองดูคำอธิบายที่เกี่ยวกับเลือดปีศาจจนถึงกับขำออกมาอย่างไม่ชอบใจ
“เอาล่ะ ทุกคนก็ไม่ต้องพูดอะไรที่มันไม่เข้าท่าพวกนี้แล้ว มาคิดกันดีกว่าว่าจะรับมือกับสถานการณ์ตอนนี้ยังไงดี!”
“ผมว่าในนี้มันต้องมีกับดักอันใหญ่วางอยู่แน่ๆ!” พอทุกคนได้ยินอย่างนั้นก็พากันหันมาด้วยความสนใจ
คนที่พูดเป็นชาวตะวันตกในอุดมคติ หลังจากที่สายตาทุกคู่มองมาเขาก็พูดด้วยความมั่นใจว่า “ทุกคนต่างก็ไม่ใช่คนโง่ จะบอกว่าเลือดปีศาจนี่เป็นคนของกิลด์ในความมืด แต่ทำไมก่อนหน้านั้นหนึ่งวันหลังจากที่ลอบโจมตีกิลด์ในความมืดแล้วต้องมาโจมตีเราด้วย? มันไม่บังเอิญไปหน่อยเหรอ!”
“ประเด็นคือ ถ้าเลือดปีศาจนั่นมีอยู่ก่อนแล้ว ก็แสดงว่าคริสตจักรต้องมีวิธีรับมือกับมันแน่นอน ไม่อย่างนั้นคริสตจักรคงถูกทำลายไปนานแล้วมั้ง!”
พอได้ฟังอย่างนั้น หลายคนก็ขำออกมาเบาๆ บ่งบอกว่าเห็นด้วยกับเขา
“แต่ถ้าเลือดปีศาจเพิ่งปรากฏออกมามันก็ยิ่งน่าสงสัย การที่สมเด็จพระสันตะปาปาเรียกเรามารวมตัวกันแต่ไม่พูดอะไรไม่แน่มันอาจจะมีอะไรซ่อนอยู่หลังม่านก็ได้!”
พอทุกคนได้ฟังอย่างนั้นก็ตั้งสติได้ทันที ถึงสิ่งที่คนคนนี้พูดจะไม่มีหลักฐาน แต่ถ้าคิดดูดีๆ มันก็สมเหตุสมผลเหมือนกันแน่นอนว่ามีบางคนอยากจะค้าน แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหน
หรือทั้งหมดนี้มันจะเป็นแค่เรื่องบังเอิญ? ไม่มีทาง!
สำหรับยอดมนุษย์สิ่งที่ไม่น่าเชื่อถือที่สุดก็คือคำว่าบังเอิญ
สำหรับการโต้แย้งแบบนี้มันไม่ได้เกิดขึ้นแค่ที่เดียว แทบจะทันทีที่ทางคริสตจักรปล่อยประกาศออกไป การโต้แย้งพวกนี้ก็เกิดตามมาติดๆ ทำให้คริสตจักรที่วุ่นวายอยู่แล้วต้องเหนื่อยกับการตอบคำถามเหล่านี้อีก
“อาจัน! ผมทำได้ดีมั้ยครับ!”
เย่เทียนมองดูชายร่างกำยำตรงหน้าทักทายท่านจ้าวด้วยความนอบน้อม ทำเอาเขารู้สึกวินเวียนศีรษะขึ้นมาเลย โดยเฉพาะการออกเสียงจากลิ้นที่แข็งกระด้างนั่น มันทำให้เขาได้เปิดโลกจริงๆ
“ดีมาก! แต่ฉันเคยสอนแกตั้งกี่ครั้งแล้วว่าให้เรียกฉันว่าอาจารย์! ไม่ใช่อาจัน ฉันไม่ใช่เกมออนไลน์อะไรสักหน่อย จะเรียกว่าอาจันทำบ้าอะไร!”
แต่น่าเสียดายที่พอคำพูดของท่านจ้าวไปถึงหูของอีกฝ่ายมันกลับถูกแปลเป็นอะไรไม่รู้ เขาจึงทำได้แค่ยิ้มอย่างเขินๆ
เย่เทียนมองเขาแวบหนึ่ง จากนั้นก็มองไปที่ท่านจ้า “ท่านจ้าว เรื่องหลังจากนี้ก้ฝากให้คุณไปจัดการนะครับ!”
“เอาล่ะ เธอรีบไสหัวไปได้แล้ว!” ท่านจ้าวโบกมือให้เย่เทียนอย่างไม่สบอารมณ์ แถมยังเอามือมากุมที่เอวของตัวเองโอ๊ย สุดท้ายก็ถูกเย่เทียนหาโอกาสได้ประมือกันรอบหนึ่ง และสะเทือนมาถึงเอวเขาด้วย!
ประเด็นคือเขาสามารถรับรู้ได้อย่างชัดเจนว่าเย่เทียนนั้นจงใจ! แล้วจะไม่ให้เขาโมโหได้ยังไง?
“รอเดี๋ยว!” ในตอนที่เย่เทียนกำลังจะจากไปนั้นเอง จู่ๆ ท่านจ้าวก็เรียกเขาเอาไว้ “คนนี้คือวิลเลียม หนึ่งในลูกศิษย์ของฉันถึงพลังวิเศษจะไม่เท่าไหร่ แต่เส้นสายค่อนข้างเยอะ เธอทำความรู้กับเขาไว้ มันจะเป็นผลดีกับเธอ!”
“ขอบคุณครับท่านจ้าว! และขอให้ผู้อาวุโสช่วยดูแลเพื่อนสองคนนั้นของผมด้วยนะครับ!”
“ไม่ต้องห่วง ไม่ตายหรอกน่ะ!” ท่านจ้าวโบกมือ จากนั้นก็หยิบแว่นดำอันใหญ่ขึ้นมาใส่ ดีดผมของตัวเองอย่างมั่นอกมั่นใจ จากนั้นก็เดินตรงไปทางหญิงสาวกลุ่มหนึ่งที่ยืนอยู่ใต้เสาไฟ
จบแล้ว ตาแก่นี่กู่ไม่กลับแล้ว! แต่พอนึกถึงตอนที่ตัวเองได้เตะใส่เอวแก่ๆ นั่น โอ๊ย สะใจโว้ย!
“คุณเย่ สวัสดีครับ! ได้ยินว่าคุณเป็นศิษย์ลูกพี่ของอาจารย์ นับถือนับถือ!”
เย่เทียนรู้สึกประหลาดใจมาก ในคำศัพท์ของชาวต่างชาติไม่มีคำว่าผู้นำยุทธภพ จึงแทนด้วยคำว่าลูกพี่ แต่การเรียกแบบนี้ทำไมมันฟังดุแปลกๆ นะ?
แต่ไม่ว่ายังไงวิลเลียมก็พูดอย่างมีมารยาทแบบนี้ แล้วเย่เทียนจะปฏิเสธได้ยังไง?
“วิลเลียมภาษาจีนของคุณดีมากเลย! เป็นคนที่พูดภาษาจีนได้ดีที่สุดที่ผมเคยเจอมาเลยครับ!” เย่เทียนพูดยอไปคำหนึ่ง
วิลเลียมสายตาเป็นประกายขึ้นมาทันที “ถ้าอย่างนั้นผมก็มีโอกาสได้ฝึกเคล็ดวิชาสุดยอดของอาจันแล้วใช่มั้ยครับ?”
เย่เทียนชะงักไปแวบหนึ่ง วิลเลียมหมายความว่ายังไงเย่เทียนไม่รู้ แต่เมื่อมองจากท่านจ้าวที่เขารู้จัก ชายที่มุ่งศึกษาที่อยู่ตรงหน้าคนนี้คงต้องผิดหวังน่าดูเลย!
แต่เย่เทียนก็ไม่ได้พูดทำร้ายจิตใจขนาดนั้น “ในประเทศจีนของเรา ถ้าอยากเรียนวิชามันต้องทุ่มเท ผมเชื่อว่าคุณทำได้!”
วิลเลียมรู้สึกซาบซึ้งใจมาก ความประทับใจที่มีต่อเย่เทียนก็เพิ่มขึ้นไปอีกขั้น “คุณเย่ครับ ไม่ทราบว่าคุณจะไปไหน ผมไปส่งได้นะครับ! ที่นี่ผมค่อนข้างคุ้นเคย
ด้วยความหลงทิศของตัวเองถ้าคิดจะตามหานานาโกะก็ไม่รู้จะไปถึงเมื่อไหร่ ตอนนี้มีคนมานำทางมันจึงเป็นเรื่องที่วิเศษมาก เขาจึงได้ขำออกมาเบาๆ “ได้ครับ ถ้าอย่างนั้นก็ขอรบกวนคุณ
“เรียกผมว่าน้อง น้องวิลเลียมก็พอครับ!” วิลเลียมตบๆ ที่หน้าอก จากนั้นก็พาเย่เทียนเดินไปที่โรลส์รอยซ์คันหนึ่ง…
เกี่ยวกับ ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ - บทที่ 1089 พบหน้า
ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ เป็นซีรี่ส์ปัจจุบันที่ดีที่สุดของผู้แต่ง Light-Knight ด้วยเนื้อหา บทที่ 1089 พบหน้า ด้านล่างนี้จะทำให้เราหลงอยู่ในโลกแห่งความรักและความเกลียดชังแบบสลับกันได้แม้จะมีกลเม็ดทั้งหมดเพื่อให้บรรลุเป้าหมายโดยไม่ต้องกังวลอีกครึ่งหนึ่งแล้วก็เสียใจ สาย โปรดอ่านบทที่ บทที่ 1089 พบหน้า และอัปเดตบทต่อไปของซีรีส์นี้ที่ novelones.com