ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1090

นานาโกะสายตาเฉยชา ไม่ได้รู้สึกผิดจากความโกรธของเย่เทียนแม้แต่น้อย แต่แววตาที่ฮึกเหิมกลับเด่นชัดขึ้นเรื่อยๆ

นี่มันนังบ้าชัดๆ!

เย่เทียนสบถอยู่ในใจอย่างอ่อนแรง เมื่อกี้มันอันตรายจริงๆ ถ้าเมื่อกี้ปลายดาบเอียงอีกสักนิด ชีวิตหลังจากนี้ของเขาก็คงไม่มีความสุขอีกแล้ว! จุดตายแบบนี้ ไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็ไม่มีทางทนได้หรอก!

แน่นอนว่าพวกที่ฝึกวิชาจำพวกคัมภีร์ทานตะวันก็ไม่มีข้อยกเว้น….

“คุณพัฒนาขึ้นอีกแล้ว ดีมาก!” นานาโกะพูดออกมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย จากนั้นเธอก็ดีดนิ้ว แววตาเป็นประกายเยือกเย็น “นางแอ่นย้อนกลับ!”

จากนั้นร่างกายของนานาโกะก็ไปซ้ายทีขวาที แล้วพุ่งโจมตีใส่เย่เทียน

ถึงในใจของเย่เทียนจะเต็มเปี่ยมไปด้วยความโกรธ แต่เขาก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าการเคลื่อนไหวของนานาโกะในตอนนี้ มันช่างน่าดูเหลือเกิน ร่างกายที่สง่างามแต่เปี่ยมด้วยพลังเคลื่อนไหวราวกับนกนางแอ่นพุ่งโจมตีมาที่เขา

แต่ปลายดาบที่อยู่รอบตัวเธอก็ยังแสดงความอันตรายที่อยู่ด้านหลังออกมา

“หึ!” เย่เทียนรู้ดีว่าวิธีที่ดีที่สุดในการรับมือกับคนบ้าการต่อสู้อย่างนานาโกะก็คือควบคุมตัวเอาไว้ ใช้ความได้เปี่ยมอันมหาศาลควบคุมเธอไว้อย่างหมดจดเธอถึงจะยอมให้ความร่วมมือแต่โดยดี!

ว่าแล้วเย่เทียนก็ลงมือทันที

ลมปราณหลอมรวมอยู่ที่ฝ่ามือของเขา สุดท้ายก็หลอมรวมเป็นกำแพงที่เหมือนกับแผ่นหินออกมา ไม่คิดจะหลบ รับการโจมตีของนานาโกะเข้าไปตรงๆ

“ป๊าบ!”

กำแพงลมปราณปะทะกับปลายดาบของนานาโกะอย่างจัง เกิดเสียงโลหะดังขึ้น แต่วิ่งที่ทำให้นานาโกะไม่อยากจะเชื่อก็คือ กำแพงลมปราณของเย่เทียนไม่ได้เสียหายแม้แต่น้อย!

นางแอ่นย้อนกลับนี่เป็นท่าสังหารที่เธอเพิ่งฝึกสำเร็จเลยนะ ถึงเธอจะรู้อยู่แก่ใจว่าดาบนี้จะทำอะไรเย่เทียนไม่ได้ แต่ก็น่าจะทำให้เขาร้อนรนได้บ้างสิ แล้วทำไมถึงถูกป้องกันได้อย่างง่ายดายแบบนี้ล่ะ?

มันทำให้เธอถึงกับสงสัยในตัวเองว่า เธอฝึกนางแอ่นย้อนกลับได้ไม่ถูกต้องรึเปล่า?

แต่เธอก็ปฏิเสธความคิดนั้นไป สำหรับศิลปะการต่อสู้ของตัวเองนั้นไม่มีใครเข้าใจมากกว่าเธอแล้ว นางแอ่นย้อนกลับนั้นเป็นนางแอ่นย้อนกลับจริงๆ เมื่อเป็นแบบนี้ สิ่งเดียวที่สามารถอธิบายเรื่องนี้ได้ก็มีแค่อย่างเดียว

เย่เทียนแข็งแกร่งขึ้นอีกแล้ว!

มันช่างเป็นข้อมูลที่ชวนให้สิ้นหวังจริงๆ ที่ผ่านมานานาโกะค่อนข้างมั่นใจในวิถีบู๊ของตัวเอง แต่ตอนนี้เมื่ออยู่ต่อหน้าเย่เทียนกลับรู้สึกเหมือนกำลังแหงนหน้ามองภูเขาที่สูงเสียดฟ้าอยู่ มันช่างทำให้เธอรู้สึกหงุดหงิดจริงๆ

“คุณแข็งแกร่งขึ้นอีกแล้วสินะ?” นานาโกะถ้าอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“สำหรับคุณกับผมมันต่างก็เป็นเรื่องดีไม่ใช่เหรอครับ?” เย่เทียนยักไหล่ จากนั้นก็พูดกับเธอว่า “ตำแหน่งของกานโนเซน นากะได้รับการยืนยันแล้ว แผนการของเราก็จะเริ่มแล้วเหมือนกัน!”

พอพูดถึงกานโนเซน นากะ นานาโกะก็แสดงแววตาที่เยือกเย็นออกมา “ให้ฉันไปฟันเขาทิ้เลยดีมั้ย!”

เย่เทียนแค่เคยเห็นกานโนเซน นากะผ่านทางรูปถ่ายเท่านั้น จากในรูปก็รู้ได้เลยว่าอีกฝ่ายเป็นหนุ่มหล่อที่เป็นผู้ดีมีการศึกษาแต่งตัวก็ค่อนข้างเหมาะสม บ่งบอกว่าได้รับการสั่งสอนมาเป็นอย่างดี บวกกับชาติตระกูลของเขา บอกได้เลยว่านี่มันคือเขยทองคำชัดๆ

แต่ไม่รู้ทำไมเขยทองคำที่สมบูรณ์แบบคนนี้ไปทำอะไรให้นานาโกะเข้า เธอถึงอยากฟันเขาแบบนี้?

ประเด็นคือเย่เทียนรู้ว่าเธอไม่ได้พูดเล่น ถ้าให้นานาโกะลงมือจริง กานโนเซน นากะก็ไม่มีทางรอดเลย!

“แผนการของผมกับเป้าหมายของคุณไม่ได้ขัดแย้งกัน ถ้าคุณสามารถฆ่าเขาได้แล้วคุณยังต้องรอถึงตอนนี้ถึงลงมือเหรอ?” เย่เทียนพูดพร้อมกับยักไหล่

นานาโกะทำเสียงฮึดฮัด ถึงเธอจะรู้ดีว่าสิ่งที่เย่เทียนพูดมานั้นเป็นความจริง แต่ไม่รู้ทำไม เธอก็ยังรู้สึกหงุดหงิดอยู่ดี “หวังว่าคุณจะทำตามสัญญาได้จริงๆ นะ!”