ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1019

“ขออภัย ตระกูลเดดมอนด์เป็นตระกูลที่ตระกูลที่ให้ความสำคัญกับชื่อเสียงและความน่าเชื่อถือ เหมือนกับคำว่า เมื่อถูกผู้อื่นขอร้องให้ช่วย ก็ต้องช่วยอย่างสุดความสามารถที่ประเทศจีนของพวกคุณพูดกัน!” เอซโค้งคำนับพร้อมกับสีหน้าที่มีมารยาท

แต่ยิ่งเขาที่ทำตัวแบบนี้ ในใจของเย่เทียนก็ยิ่งหนักยิ่งขึ้นไปอีก

ยิ่งเห็นว่าหมอนี่ทำตัวมีมารยาท ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ แต่มันกลับทำให้รู้สึกถึงการเสแสร้งอยากหนัก โดยเฉพาะรอยยิ้มของเขา ทั้งๆ ที่เขากำลังยิ้ม แต่กลับรู้สึกว่ามันเย็นชามาก

“ผมเป็นคนที่ไม่ชอบอ้อมค้อม มีอะไรก็พูดมาได้เลย!” เย่เทียนยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ จากนั้นก็หรี่ตามอง เอซ “ยังมีอีกเรื่อง ผมมีข้อเสียอยู่อย่างหนึ่ง นั่นก็คือความเจ้าคิดเจ้าแค้น!”

“ดูท่าคุณเย่คงไม่คิดจะให้ความร่วมมือกับผมสินะ!” เอซไม่ได้แปลกใจกับการตอบสนองของเย่เทียนเลย ยังคงทำหน้ายิ้มแย้ม น้ำเสียก็ไม่มีการข่มขู่แต่อย่างใด

แต่ชายร่างกำยำที่อยู่ด้านหลังเขากลับก้าวมาข้างหน้า รังสีที่แข็งแกร่งถูกปล่อยออกมาจากร่างกายของเขา กระแทกจนเอ็ดเวิร์ดกับชิโปโตะถึงกับสลบไป

เย่เทียนหันกลับไปมองช่ายเหมยเป่าตามสัญชาตญาณ

ชายที่ดูกำยำคนนี้กลับมีความสามารถด้านพลังจิต! แถมยังมีบางส่วนที่คล้ายกับช่ายเหมยเป่าด้วย

แววตาของช่ายเหมยเป่าแสดงถึงความตื่นเต้น พลังพิเศษของเธอดันถูกเย่เทียนดูดไปซะได้ แล้วเธอจะสามารถดึงมันกลับมาจากหมอนี่ได้รึเปล่านะ?

“ป๊าบป๊าบป๊าบ!” เอซปรบมือ “คุณเย่นี่ไม่ธรรมดาจริงๆ ขนาดเพื่อนสาวยังเก่งขนาดนี้ แต่คนอย่างผมไม่ชอบเห็นเลือด ดังนั้นก่อนที่ผมจะเปลี่ยนใจ ขอคุณเย่ช่วยตัดสินใจให้ดีก่อน”

“ตัดสินใจกับผีสิ!” เย่เทียนยังไม่ทันได้ตอบ ช่ายเหมยเป่าก็ชิงตะโกนออกไปก่อน

ช่ายเหมยเป่าคิดอะไรอยู่เย่เทียนพอเดาได้ แต่การเปิดตัวแบบนี้มันไม่หยาบคายไปหน่อยเหรอ?

“ยังไงก็เป็นผู้หญิง ช่วยเบามือหน่อยนะ!” เอซยิ้มออกมาอย่างขบขัน แล้วหันไปพูดกับลูกน้องของตน

ชายร่างกำยำพยักหน้า “ครับ! คุณชายใหญ่!”

แว่นดำบดบังดวงตาของชายร่างกำยำเอาไว้ ทำให้มองแววตาของเขาไม่ออก แต่เย่เทียนดูแล้วน่าจะทำอะไรที่ต่ำช้ากับช่ายเหมยเป่าแน่นอน

“ฮ่า!” ถึงตอนนี้ช่ายเหมยเป่าจะไม่สามารถใช้พลังพิเศษของตนได้ตามใจชอบ แต่การเป็นผู้แข็งแกร่งระดับเสวียนนั้น เรื่องฝีมือในการต่อสู้เธอก็ไม่กลัวใครหรอก!

หลังจากที่คำรามออกมาเบาๆ ช่ายเหมยเป่าก็ซัดหมัดที่กำแน่นไปที่หน้าของชายร่างกำยำ เสียงแหวกอากาศที่ดังขึ้นบ่งบอกถึงความแรงของหมัดนี้ได้อย่างชัดเจน

ชายร่างกำยำทำเสียงฮึดฮัด แต่ไม่ได้ใช้พลังพิเศษของตัวเองปะทะกับช่ายเหมยเป่า เพราะถ้าทำแบบนั้นกล้ามเนื้อที่เต็มตัวของเขามันก็ไร้ค่านะสิจริงมั้ย?

“นึกไม่ถึงว่าในเวลาแบบนี้จะให้ผู้หญิงออกหน้าแทน!” ชายร่างกำยำพูดเสียงแข็งออกมา เห็นได้ชัดว่ากำลังเยาะเย้ยเย่เทียน แถมยังใช้ฝ่ามือห่อหุ้มหมัดของช่ายเหมยเป่าอย่างไม่เกรงกลัว

เย่เทียนที่ถูกพูดถึงกลับไม่มีการตอบสนองใดๆ แต่กลับแสดงสีหน้าที่เห็นใจออกมา

ถึงสถานการณ์ตอนนี้จะเหมือนกับสาวงามกับเดรัจฉานก็ตาม แต่เห็นได้ชัดว่าชายร่างกำยำคนนี้ดูถูกช่ายเหมยเป่าเกินไป ถ้าไม่ใช่ความต่างของแดน ต่อให้เป็นเขาถ้าคิดจะเอาชนะผู้หญิงคนนี้ก็ยังเหนื่อยเลย! แล้วยังต้องพูดถึงชายที่ในหัวมีแต่กล้ามเนื้ออีกเหรอ?

คนที่ไม่รู้ย่อมไม่กลัว!