ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1042

“ปีศาจ！แกมันปีศาจ！”เอ็ดเวิร์ดเบิกตากว้าง กลิ่นปัสสาวะฉุนๆฟุ้งกระจายออกมาจากตัวเขา ไม่เหลือคราบความหล่อเมื่อครู่ มีแต่ความหวาดกลัวขั้นสุด

นานาโกะสีหน้าไม่มีความเปลี่ยนแปลงใดๆ ยังคงเย็นชา ลากเอ็ดเวิร์ดด้วยมือเดียว ยืนริมถนนชมวิวรอบๆ

ต้องบอกเลยว่า สีเขียวขจีทำให้คนอารมณ์ดี

จู่ๆคนธรรมดาคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นข้างๆเธอ：“คุณหนูใหญ่ ให้ผมจัดการ？”

เขาคือคนประเทศหยิงที่ดูธรรมดาคนนั้น แต่ฝีมือของเขานั้นไม่ธรรมดาเลย แถมยังมีพัสดุสีดำสนิทเพิ่มมาอีก ความยาวประมาณ10เมตร ดูจากลักษณะแล้วน่าจะเป็นดาบยาวจำนวนหนึ่ง

นานาโกะไม่พูด เพียงยกเท้าขึ้นเหยียบลงบนต้นคอของเอ็ดเวิร์ด

ดูเหมือนรู้สึกได้ว่าความตายของตัวเองกำลังใกล้เข้ามา เอ็ดเวิร์ดดวงตาหดตัวลง：“อย่าฆ่าผม！ผมจะให้เงินคุณ เงินจำนวนมาก！”

หารู้ไม่ประโยคนี้ของเขากระตุกต่อมที่นานาโกะรังเกียจมากที่สุด ขมวดคิ้วขึ้น：“เงิน！ล้วนเพราะเงิน！”ทันใดนั้นลงน้ำหนัก เกิดเสียงดังฟังชัดดังมาจากบริเวณต้นคอของเอ็ดเวิร์ด

“หยิงเถียน คุณคงไม่หักหลังฉันหรอกใช่ไหม！”เดิมทีนานาโกะยังมีสีหน้าซาบซึ้งเล็กน้อยจู่ๆก็กลับมาเรียบเฉย มองทิวทัศน์ไกลออกไปพลางถาม

“ผมมิกล้า！”หยิงเถียนคุกเข่าลงบนพื้น

“เช่นนั้นก็ดี！”นานาโกะหันไปมองเขา สายตาเย็นชาเหมือนปกติ แต่หยิงเถียนกลับเสื้อผ้าเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ เพราะสายตาเช่นนี้

นานาโกะค่อยเดินจากไป ทิ้งไว้แค่ความน่าเวทนาเต็มพื้นที่

เย่เทียนและคนอื่นๆกลับมายังโรงแรมเวลลิงตัน ระหว่างทางเย่เทียนค่อนข้างลำบาก ช่ายเหมยเป่าไม่รู้เพราะกินยาผิดหรืออะไร ล่อลวงเขาทุกวิถีทาง

เช่นใช้ขาขาวๆแตะขาเขาเบาๆ ใช้สายตาที่เต็มไปด้วยความยั่วยวนมองตนอย่างไม่หยุดหย่อนเป็นต้น กระตุ้นฮอร์โมนเย่เทียนเพิ่มมากขึ้น

ถึงขนาดช่ายเหมยเป่าคล้องแขนเย่เทียนตลอดระหว่างทางกลับบ้าน กลับเข้าไปในห้อง

และในขณะที่เย่เทียนเปิดประตูห้องด้วยจิตใจที่เตลิดเปิดเปิง ส่งสายตาอำมหิตให้นังงูสาว หวังให้เธอรับรู้แล้วออกไป อย่ารบกวนเรื่องดีๆของพวกเขา แต่ใครจะไปคิดทันทีที่ประตูเปิดออก ช่ายเหมยเป่าสีหน้าเปลี่ยนทันที

“เห็นหรือยัง！น้องสาว ผู้ชายพวกนี้อยากได้ตัวเธอ จากนี้ต้องจำเอาไว้！”ช่ายเหมยเป่ามองเย่เทียนด้วยสายตาหยอกล้อ

และเย่เทียนเบิกตาโตทันใด นังงูสาวอีกด้านหนึ่งหัวเราะออกมา ขณะเขากำลังงุนงง ถูกช่ายเหมยเป่าเหวี่ยงเข้าห้องไปทันที

“เชี่ย？”เย่เทียนไม่รู้จะหาคำไหนพูดแสดงความรู้สึกในใจ ที่อยากด่าคำว่าเชี่ยเป็นร้อนเป็นพันครั้งนี้ ต้องบอกเลยว่า การกระทำเช่นนี้ของช่ายเหมยเป่า ทำให้เขาเข้าใจผู้หญิงมากขึ้น

และในขณะที่เขางุนงง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

“ฮัลโหล？เย่เทียน？”

“หัวหน้าซ่าน มีอะไรเหรอ？”เย่เทียนถามอย่างสนใจ

ซ่านหงเลี่ยงเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นพูดอย่างเต็มไปด้วยความรู้สึกขอโทษ：“มีสองข่าวร้ายที่ต้องบอกคุณ！”

“พูดมาเถอะ！ผมยังรับไหว！”เย่เทียนนั่งลงบนเตียงอย่างไม่สะทกสะท้าน มองเพดานด้วยความเบื่อหน่าย