ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1052

เย่เทียนแข็งแกร่งแค่ไหน การโจมตีครั้งนี้ทำให้นานาโกะอาเจียนเป็นเลือดและกระเด็นออกไป

อย่างไรก็ตาม ความแข็งแกร่งของนานาโกะนั้นสมคำร่ำลือจริง ๆ แม้ว่าเธอจะได้รับบาดเจ็บสาหัสและกระเด็นออกไป ดาบซามูไรเล่มที่สามที่เธอซ่อนอยู่นั้นถูกดึงออกมาทันที

ดาบซามูไรเล่มนี้สั้นมาก แต่พลังดาบที่ปะทุออกมานั้นแข็งแกร่งมาก!

เมื่อมองพลังของดาบสีขาวที่กำลังใกล้เข้ามา ทำให้เย่เทียนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต่อต้าน ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าพลังของดาบเล่มนี้รุนแรงมาก ไม่ต้องสงสัยว่าเป็นความท้าทายครั้งใหญ่ของเย่เทียนที่ต้องปกป้องตนเอง

“ตอบโต้ด้วยพลังทริปเปิ้ล!”

เมื่อแดนของเขามีเสถียรภาพมากขึ้นเรื่อย ๆ สีหน้าของเย่เทียนเปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย พลังที่ได้รับการกระตุ้นจุดเปิดเส้นแนวลมปราณจากสำนักหมอเทพคราวที่แล้ว คราวนี้อาศัยพลังของตนเองปะทุออกมา

ถึงแม้ว่าจะสามารถรับพลังดาบนี้ได้ แต่ร่างของเขาได้รับความสะเทือนจนถอยหลังไปสามก้าว

คราบเลือดตื้น ๆ ปรากฏบนฝ่ามือ ซึ่งดูสะดุดตาเป็นอย่างยิ่ง

“ฮึ่ม!”

นานาโกะพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ ไม่ได้รู้สึกกังวลแม้แต่น้อยในเรื่องที่ตนเองได้รับบาดเจ็บสาหัส

“ฉันเป็นคนคิดค้นกระบวนท่านี้ขึ้นมาเอง และฉันพอใจกับพลังนี้มาก!” นานาโกะปาดเลือดออกจากมุมปากด้วยสีหน้าพึงพอใจ

เพียงแต่ตอนนี้เธอนั้นรู้สึกพึงพอใจแล้ว แต่เย่เทียนไม่พอใจเป็นอย่างมาก

“มันเป็นเรื่องใหญ่และสำคัญ แต่คราวนี้คุณต้องคับข้องใจแล้วล่ะ!” เย่เทียนส่ายศีรษะแล้วเดินไปทางนานาโกะ

นานาโกะใช้ดาบยาวพยุงตนเองแล้วลุกขึ้นยืนช้า ๆ วางมือซ้ายไว้ที่เอว แล้วปล่อยพลังดาบอีกครั้ง

เพียงแต่ว่าพลังดาบที่ปล่อยออกมาครั้งนี้ไม่ได้พุ่งเข้าหาเย่เทียนหรือช่ายเหมยเป่า แต่พุ่งไปที่ใต้มือของตนเอง

เดิมทีตอนที่ต่อสู้กับราชินีฝันร้าย นักดาบของประเทศหยิงคนนี้ได้มาถึงจุดที่อ่อนล้าแล้ว และตอนนี้เขาถูกนานาโกะโจมตีอย่างกะทันหัน ทำให้เขาไม่มีโอกาสที่จะต้านทานได้เลย! แสงดาบประกายผ่าน เฉือนลำคอของเขาโดยตรง

ความเจ็บปวดอย่างรุนแรง ทำให้เขาได้สติขึ้นมา เพียงแต่เขาสายตาที่เขามองนานาโกะนั้นเต็มไปด้วยความสับสน

โหดเหี้ยมจริง ๆ!

เมื่อเห็นภาพนี้ เย่เทียนรู้สึกสั่นสะท้านอย่างรุนแรง นานาโกะคนนี้ไม่เพียงโหดร้ายต่อตนเองเท่านั้น แต่ยังโหดร้ายต่อคนรอบข้างอีกด้วย!

ทำให้เย่เทียนอดไม่ได้ที่จะหรี่ตาแล้วมองไปที่นานาโกะ

“พูดขึ้นมาแล้วฉันต้องขอบคุณ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันคงไม่สามารถเป็นอิสระได้!” นานาโกะมองเขาด้วยสีหน้าราบเรียบ “เกิดเป็นคน ย่อมมีเรื่องจำใจมากมายกดทับตนเองอยู่เสมอ แต่นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันหลุดพ้นแล้ว!”

“หลุดพ้นแล้ว?” เย่เทียนหรี่ตาลง จากนั้นเขาก็ส่ายศีรษะอย่างช้า ๆ “คุณคิดง่ายเกินไปแล้ว!”

“ความจริงแล้ว ตั้งแต่วินาทีที่ฉันออกมาจากประเทศหยิง ฉันก็คิดว่าจะหลุดพ้นได้อย่างไร ตอนแรกฉันคิดว่าจะต้องรอจนกว่าจะถึงประชุมใหญ่ของยอดมนุษย์ก่อน แต่ไม่คิดว่าจู่ ๆ คุณก็ปรากฏตัวออกมา!”

หลังจากกล่าวจบ นานาโกะขว้างโทรศัพท์มาให้เย่เทียน ซึ่งหน้าจอนั้นมีรายการบันทึกเสียง

เมื่อเย่เทียนเปิดเสียงบันทึก ทันใดนั้นเสียงของโคจิ คาโต้ก็ดังขึ้นมา และไม่จำเป็นต้องฟังเนื้อหาของการบันทึกอีกต่อไปแล้ว เพราะมันไม่สามารถถือเป็นอะไรได้ สิ่งที่ทำให้เย่เทียนอยากรู้คือทั้ง ๆ ที่นานาโกะรู้แผนของตนเองแล้ว แต่ทำไมเธอถึงยังมารนหาที่ตายถึงที่?

หรือว่ามันมีความเกี่ยวอะไรกับสิ่งที่เธอเรียกว่าการหลุดพ้น?

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เย่เทียนก็อดไม่ได้ที่จะหรี่ตาลง