ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1066

ดัฟเฟลเหลือบมองอัลฟองโซที่เปี่ยมไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ เพราะเขาเป็นชายหนุ่มที่ชอบแสดงความสามารถของออกมามากเกินไป!

แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ เพราะตอนที่เขาอายุเท่าอัลฟองโซก็เป็นเช่นนี้เหมือนกัน? นี่ไม่ใช่เรื่องที่น่าละอาย ยิ่งไปกว่านั้น การจัดการมนุษย์หมาป่านั้นอยู่ในขอบเขตความสามารถของอัลฟองโซอยู่แล้ว

สามารถถือโอกาสนี้ฝึกฝนพัฒนาตนเอง

“ได้! คุณไปเถอะ” ดัฟเฟลไม่ใช่คนไร้เหตุผล เขาพยักหน้าและรับปากข้อเรียกร้องของอัลฟองโซ

เมื่อเป็นเช่นนั้นจิตวิญญาณการต่อสู้ของอัลฟองโซยิ่งมากขึ้น ซึ่งอีกฝ่ายเป็นเพียงลูกมนุษย์หมาป่าเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องขอความร่วมมือจากคนอื่น นอกจากนี้ยังมีนักบวชคนอื่น ๆ เฝ้าอยู่ข้างนอก ทำให้เขาไม่จำเป็นต้องกังวลอะไรอีก?

อัลฟองโซถือดาบแล้วเดินมุ่งหน้าไปยังสถานที่ที่กำลังต่อสู้กันอยู่

ตอนนี้บอริสเข้าสู่สภาวะคลุ้มคลั่งแล้ว เหตุผลที่เชคอฟเลือกเขาเป็นคนที่คอยปกป้องทายาทของเผ่า ไม่เพียงเพราะความสามารถที่โดดเด่นของเขา แต่เพราะความบริสุทธิ์ของพลังบรรพบุรุษของเขาด้วย!

สามารถกล่าวได้ว่าในสายตาเชคอฟแล้ว บอริสเป็นทายาทสืบทอดเหมาะสมที่สุด ถ้าไม่เกิดเรื่องนี้ขึ้น ไม่แน่หลังจากขัดเกลาเขาไม่กี่ปี ก็สามารถปล่อยให้เขาจัดการเรื่องภายในของมนุษย์หมาป่าได้โดยตรง! แม้กระทั่งจะเข้ามาแทนตำแหน่งของเขา!

แต่ตอนนี้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นมา เชคอฟทำได้เพียงหวังให้บอริสโชคดีและสามารถหลบหนีไปได้!

“ฮึ่ม!” แต่บอริสรู้สึกไม่เต็มใจและรู้สึกโกรธแค้น ทำให้พลังโจมตีของบอริสรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ เขาใช้กรงเล็บของตนเองจับแวมไพร์ที่โจมตีด้วยความดุเดือด

แวมไพร์พวกนี้ไม่คาดคิดมาก่อนว่าบอริสที่ตอนนี้อ่อนแอจนถึงสุดขีดแล้ว จะสามารถระเบิดพลังใหญ่ขนาดนี้ออกมาได้ และคนที่หลบเลี่ยงไม่ทันนั้นถูกมือของบอริสจับศีรษะเอาไว้ทันที!

“คลิก!” เสียงดังขึ้น ศีรษะของแวมไพร์แตกละเอียด

แต่บอริสไม่ได้แสดงท่าทางตื่นเต้นใด ๆ หลังจากการระเบิดพลังและฆ่าแวมไพร์คนนั้นตายไปแล้ว เขาก็เห็นคนของสันตะปาปาคนหนึ่งสวมเกราะและมีพลังที่น่ารังเกียจยืนอยู่ข้างเขา

แม้ว่าจะใส่หน้ากากหนาทึบ แต่บอริสยังสามารถเห็นท่าทางหยอกล้ออยู่ในสายตาของอีกฝ่าย

“จุ๊ ๆ ช่างเป็นการโจมตีที่ยอดเยี่ยมมาก คุณเป็นคนที่น่าสนใจจริง!”

การวิจารณ์ดังกล่าวไม่ได้เป็นเพียงแค่คำชมเท่านั้น แต่เป็นการดูถูกทุกสิ่งที่บอริสทำมากกว่า สามารถกล่าวได้ว่าเขาไม่เห็นบอริสอยู่ในระดับเดียวกับตนเอง

แต่อีกฝ่ายหนึ่งเป็นสมาชิกของสันตะปาปา ซึ่งไม่อาจปฏิเสธว่าไม่ดีทั้งหมด

“ที่แท้เป็นเด็กเปรตของสันตะปาปานี่เอง! พวกคุณอดใจไม่ไหวแล้วใช่ไหม?” บอริสกล่าวพึมพำเบา ๆ แต่เขารู้สึกหนักใจเล็กน้อย

ถึงแม้ว่าลูกน้องของเขาจะสามารถฆ่านักบวชที่อยู่รอบ ๆ ได้อย่างง่ายดาย แต่คนที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ยอมทิ้งกำลังหลักเพื่อมาจัดการปัญหาที่นี่ เห็นได้ชัดว่าเขามีความแข็งแกร่งมากอย่างแน่นอน!

ถ้าบอริสไม่เคยผ่านการต่อสู้ฝ่าวงล้อม และเมื่อร่างกายของเขาแข็งแรงแล้วเขาก็จะไม่มีความหวาดกลัว แต่นั่นไม่ใช่ตอนนี้ แต่ตอนนี้ร่างกายของอ่อนแอ ถ้าไม่ใช่เพราะจิตวิญญาณที่ต่อสู้อย่างแรงกล้าของเขา ตอนนี้เขาล้มลงบนพื้นแล้ว!

“เด็ก ๆ พวกคุณจงจำวันนี้ให้ดี! จะต้องไม่ละทิ้งการแก้แค้นเด็ดขาด!”

บอริสโน้มตัวลงแล้วกล่าวกับลูกมนุษย์หมาป่าเบา ๆ

“อย่าเสียพลังไปเปล่า ๆ เลย! ลูกมนุษย์หมาป่าเหล่านี้ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้อย่างแน่นอน! ไม่อนุญาตให้มีความมืดในสถานที่แสงศักดิ์สิทธิ์ส่องลงมา!” เสียงเย็นชาของอัลฟองโซดังขึ้น