ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1099

ออนนีฮานนึกไม่ถึงว่าเชคอฟจะบรรลุแล้ว ร่างกายที่บึกบึนนั่นเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง เสียงคำรามก็ดังก้องอยู่ในหุบเขา ถ้าเป็นเขาในเมื่อก่อน หากต้องเจอกับเชคอฟในสภาพบ้าคลั่งแบบนี้ก็อาจจะรู้สึกดึงมือก็ได้!

แต่ว่าตอนนี้…อ่อนแอเกินไป! ช่างอ่อนแอเหลือเกิน!

ออนนีฮานยกนิ้วขึ้นมา จากนั้นก็จิ้มไปยังหมัดที่เชคอฟชกเข้ามา!

คลื่นพลังอันรุนแรงแผ่ซ่านไปรอบทิศ พัดเอาฝุ่นที่อยู่รอบๆ ออกไปจนหมด แต่ร่างกายของออนนีฮานกลับไม่ขยับแม้แต่น้อย นิ้วอันเล็กเรียวกับกำปั้นอันมหึมาของเชคอฟได้กลายเป็นการเปรียบเทียบที่ชัดเจน

“อะไรกัน? เป็นไปได้ยังไง!” นัตยาสีเขียวของเชคอฟหดเล็กลงทันที แล้วอุทานออกมา

“เชคอฟ แกช่างอ่อนแอเหลือเกิน! จี๊ดจี๊ด!” ตอนนี้ออนนีฮานแข็งแกร่งขึ้นกว่าเมื่อก่อนไม่ต่อำกว่าสิบเท่า! ภายใต้พลังระดับนี้ เชคอฟจะทำอะไรตายใจได้ยังไง?

โดยเฉพาะสายเลือดที่สูบฉีดอยู่ภายใน แค่กำหมัดก็ทำให้ออนนีฮานอยากแหงนหน้าแล้วคำรามออกมา พลัง พลังที่แข็งแกร่ง! พลังที่น่าหลงใหล!

ตนตัวที่ถูกเขามองว่าเป็นคู่ปรับมาโดยตลอดตอนนี้ทำอะไรได้?

สบถอยู่ในใจ จากนั้นเขาก็เคลื่อนไหวแล้ว

เชคอฟยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาบังตรงหน้าอกอย่างอัตโนมัติ แต่เขารู้สึกราวกับถูกรถไฟที่วิ่งมาด้วยความเร็วสูงชนอย่างจัง เขากระเด็นไปด้านหลังโดยไม่สามารถขัดขืนได้เลย

เย่เทียนสีหน้าจริงจัง ขยับขาเล็กน้อย จากนั้นก็ยื่นมือออกไปกันที่แผ่นหลังของเชคอฟ ถึงจะไม่สามารถลบล้างแรงทั้งหมดออกไปได้ แต่มันก็เหลือไม่มาก

ด้วยความที่เขาลบล้างพลังคล่องไม่เท่าท่านจ้าว จึงตัดสินใจใช้แบบรวบรัด แบบนี้เชคอฟก็ซวยแล้ว ต้องหมุนอยู่ใสฝ่ามือของเย่เทียนตั้งสามรอบกว่าจะหยุด

ยังไม่ต้องพูดถึงความเจ็บปวดที่ส่งมาจากแขนทั้งสองข้าง ลำพังแค่การหมุนเมื่อกี้ก็ทำให้เขาโซเซไปมาแล้ว ราวกับเมาเหล้าไม่มีผิด

“ดูเหมือนฝีมือของเธอจะแข็งแกร่งขึ้นมากเลยสินะ!” โมปัสซองต์เดินออกมาพร้อมรอยยิ้ม ไม้เท้าในมือจิ้มเบาๆ ลงไปที่พื้นทีหนึ่ง

ออนนีฮานทำหน้าดูถูก กระทืบเท้าเบาๆ สะเทือนจนงูสีแดงเข็มตัวหนึ่งมุดออกมา แล้วจับมันไว้ในมือ “ผ่านไปตั้งหลายปีแล้ว การโจมตีของแกก็ยังมีอยู่แค่นี้! ตาแก่ช่วยเอาจริงหน่อยสิ!”

ดวงตาของออนนีฮานกลายเป็นสีแดงเลือดทันที มันเป็นวิชาเนตรอย่างหนึ่ง และเป็นหนึ่งในความสามารถหลังจากที่กลายเป็นคนบาปแล้ว!

พอเห็นดวงตาสีแดงเลือดของออนนีฮาน โมปัสซองต์ก็ถึงกับตกใจ ถึงขั้นว่าขั้วหัวใจของเขาได้รับผลกระทบนิดหนึ่งการค้นพบนี้ยิ่งทำให้เขาแตกตื่นขึ้นมา

บัดซบ ไอ้หมอนี่มันเป็นตัวอะไรกันแน่! ไม่เพียงพลังเพิ่มขึ้น ทำไมยังได้พลังวิเศษอย่างวิชาเนตรอีก!

ออนนีฮานยิ้มอย่างพอใจออกมาที่มุมปาก ภายใต้ดวงตาสีแดงเลือดของเขา ตำแหน่งขั้วหัวใจของโมปัสซองต์ได้ปรากฏออกมาอย่างชัดเจน! และสำหรับเผ่าเลือดแล้ว การที่ตำแหน่งขั้วหัวใจถูกเปิดเผยก็เท่ากับมอบชีวิตให้ศัตรูไปแล้ว!

เมื่อเป็นแบบนี้แล้วจะให้ออนนีฮานไม่ดีใจได้ยังไง?

เทคนิคการซ่อนขั้วหัวใจที่โมปัสซองต์ภูมิใจหนักหนา เมื่ออยู่ต่อหน้าวิชาเนตรของเขา ยังจะได้ใจอะไรอีก? ออนนีฮานอยากรู้จริงๆ