ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1154

“เจ้าโง่! พวกมันล้วนเป็นพวกคนโง่!”ฮั่วเจิ้นเทียนขว้างโทรศัพท์ออกไปอย่างแรง แล้วมองเหมยกุ้ยด้วยสีหน้าดุร้าย

“เป็นเพราะฉันวางแผนไม่ดี ท่านฮั่ว ตอนนี้พวกเราควรจะทำอย่างไรดี?” เหมยกุ้ยก้มหน้ายอมรับความผิด แต่น้ำเสียงนั้นไม่มีความสำนึกผิดมากนัก

ฮั่วเจิ้นเทียนเป็นคนที่แข็งแกร่งมาก แต่เหลยเหลาหู่รับผิดชอบสาขาแก๊งมังกรรอยัลมาหลายปีแล้ว ใช่ว่าเขาจะไม่มีพลังอำนาจเลย

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ทุกสิ่งที่เหมยกุ้ยทำคือเจตนาหลอกเขา!

ไอ้แก่ คุณคิดว่ตนเองมีความแข็งแกร่งมากใช่ไหม? ในเมืองเจียงหนัน แก๊งมังกรรอยัลยังคงเป็นแก๊งมังกรรอยัล!

“ฮึ่ม!” ฮั่วเจิ้นเทียนจะไม่สามารถมองเห็นสถานการณ์ปัจจุบันได้อย่างชัดเจน หากเป็นคนธรรมดา เขาคงจะฆ่าอีกฝ่ายไปนานแล้ว ดังนั้นการที่ยังไม่เคลื่อนไหวนั้น เป็นเพราะเขารู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย

เหลยเหลาหู่ไม่ได้แข็งแกร่งมาก แต่คนบางคนในสำนักงานใหญ่ของแก๊งมังกรรอยัลคอยสนับสนุนเขาอยู่ มิเช่นนั้นเขาจะทำมาหากินอยู่ในแก๊งมังกรรอยัลของเมืองเจียงหนันได้อย่างไร!

การต่อสู้ภายในนั้นเป็นเรื่องที่น่าปวดหัวที่สุด แต่เขาเป็นคนเจ้าอารมณ์และเก่งแผนอุบาย แต่ตอนนี้กลับถูกเหมยกุ้ยวางแผนกลอุบาย ซึ่งทำให้เขารู้สึกทุกข์ใจ แต่ยากจะพูดออกได้

เย่เทียนพาพวกหัวโล้นกลับไปที่บาร์

ทันทีที่เย่เทียนเดินเข้าไปในบาร์ โทรศัพท์ก็ดังขึ้น

“เย่เทียน คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?” เสียงกังวลของเฉินหวั่นชิงดังขึ้น

“ไม่เป็นไร คุณเป็นอย่างไรบ้าง หลับสบายไหม?”

เฉินหวั่นชิงมองชุดนอนบนร่างกายของตนเอง และอดไม่ได้ที่จะมุ่ยปาก ไอ้สารเลว!

ถึงแม้ว่าเธอจะรู้นึกเขินอายและโมโห แต่เธอก็รู้สึกอบอุ่นอยู่ในใจ

“หลับสบาย ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน? คุณไม่ต้องไปที่วิลล่าแล้ว คุณจะมาหาฉันก็ได้?” หลังจากเฉินหวั่นชิงกล่าวจบ หน้าของเธอยิ่งแดงขึ้น

ถ้าเย่เทียนเห็นท่าทางตอนนี้ของเธอ มนุษย์หมาป่าจะต้องเข้าสิงเย่เฉียยนอย่างแน่นอน จะต้องมีการจัดหลายรอบอย่างนอน

แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้เย่เทียนยังมีงานต้องทำ

เห็นได้ชัดว่าฮั่วเจิ้นเทียนรู้ข้อมูลเกี่ยวกับแก๊งหย่งเย่ และเขาต้องใช้โอกาสนี้ล้วงข้อมูลออกมา!

“ผมยังมีธุระ คุณนอนก่อนเถอะ พรุ่งนี้ยังมีงานแถลงข่าวอีก”

เฉินหวั่นชิงรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่เธอก็เข้าใจว่าสิ่งที่เย่เทียนกำลังทำอยู่นั้นสำคัญมาก ดังนั้นเธอจึงรับปากแล้ววางสาย

“คุณชายเย่!” เหมยกุ้ยบิดเอวและเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม และท่าทางเป็นมิตร

ผู้หญิงคนนี้แสดงละครเก่งมาก!

นี่เป็นความรู้สึกแรกของเย่เทียนที่มีต่อเธอ จากนั้นเธอก็ผลักหัวโล้นที่อยู่ข้างหน้าออกไปทันที

หัวโล้นคุกเข่าลงบนพื้น ไม่ต้องพูดก็สามารถเข้าใจความหมายได้

“คนไร้ประโยชน์!” เหมยกุ้ยตบหน้าเขาอย่างแรง หัวโล้นไม่กล้าทำอะไร เขาก้มหน้าลงและด้วยท่าทางที่ยอมรับความผิด

“เอาล่ะ หยุดแสดงละครได้แล้ว! ผมไม่มีอารมณ์ดู!” เย่เทียนโบกมือ

“สามนาที ถ้าผมไม่เห็นฮั่วเจิ้นเทียน ก็อย่ามาโทษว่าผมไม่เกรงใจพวกคุณ”

เหมยกุ้ยนึกไม่ถึงว่าเย่เทียนจะแล้งน้ำใจขนาดนี้ เหลาหู่บอกว่าทุกคนล้วนเป็นคนกันเองไม่ใช่หรือ? นี่แสดงละครโอเวอร์เกินไปแล้วหรือเปล่า?

อย่างไรก็ตาม เธอไม่กล้าโต้แย้ง ทำได้เพียงถอนหายใจเบา ๆ แล้วหลีกทางให้

“เย่ซา คุณแข็งแกร่งมาก แต่คุณคิดว่าคุณสามารถจัดการชายชราคนนั้นได้จริง ๆ เหรอ?”

เย่เทียนเพิกเฉย เพียงแค่เคาะบนเคาน์เตอร์บาร์ และมองพนักงานบริการผสมค็อกเทล

ฉากนั้นดูแปลกเล็กน้อย แต่โชคดีที่พนักงานบริการอดทนต่อแรงกดดัน และอาศัยจิตตานุภาพเพื่อยับยั้งมือที่สั่นของตนเอง เขาผสมค็อกเทลเสร็จแล้ววางไว้ตรงหน้าเย่เทียนด้วยร่างกายที่สั่น

ฮั่วเจิ้นเทียนยังไม่เคยถูกดูหมิ่นขนาดนี้มาก่อน เขาพ่นลมออกมาอย่างเย็นชา เดินไปข้างหน้า จากนั้นใช้ฝ่ามือทุบเคาน์เตอร์บาร์ ฝ่ามือของเขาทะลุเข้าไปในเคาน์เตอร์บาร์

พลังทำให้ขวดและแก้วบนเคาน์เตอร์บาร์ร่วงกระจายไปหมด

อย่างไรก็ตาม เมื่อพลังมาถึงหน้าเย่เทียน พลังนั้นก็หายไปโดยอัตโนมัติ ซึ่งตรงกันข้ามกับความเผด็จการของฮั่วเจิ้นเทียน