ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1207

ระหว่างทางกลับเมืองเอก เย่เทียนเป็นคนขับรถ

“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมมันง่ายดายขนาดนั้น? คุณไม่ได้โกหกฉันนะ!”

หลังจากที่ได้เห็นผิวนุ่มละเอียดอ่อนของเฉินหวั่นชิงแล้วเหลียงเยว่หรูก็เริ่มคลั่งไคล้และต้องการเรียนรู้และฝึกฝนพลังยุทธ์

สิ่งนี้เย่เทียนเป็นคนคิดค้นขึ้นมา และไม่มีอะไรน่าปกปิด แต่วิธีเข้าฝึกฝนของเหลียงเยว่หรูนั้นทำให้บางคนตกตะลึง

เร็วจนน่าตกใจ!

เหมือนเมื่อสักครู่รถที่เพิ่งออกมาจากเมืองเจียงหนัน เย่เทียนได้อธิบายคร่าวๆถึงขั้นตอนการหมุนเวียนของพลังยุทธ์จากนั้น……เหลียงเยว่หรูก็เรียนรู้และเข้าใจทันที!

เมื่อเห็นกลางฝ่ามือของเหลียงเยว่หรูมีพลังชี่แท้จางๆควบแน่น เย่เทียนรู้สึกจนปัญญา

“ผมไม่ได้หลอกเธอแน่นอน! ความเร็วนี้แม้แต่ผมก็ทำไม่ได้!” เย่เทียนส่ายหัว

“ถ้าอย่างนั้นฉันก็เป็นอัจฉริยะใช่ไหม?” เหลียงเยว่หรูรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที แล้วเลียริมฝีปาก “ถ้างั้นฉันเก่งกาจกว่าพี่หวั่นชิงเหรอ?”

? ? ?

ไม่ว่าใครที่เห็นท่าทางเหลียงเยว่หรู จะรู้สึกว่าเธอกำลังโปรยเสน่ห์!

ตราบใดที่คนเซ็กซี่ที่เหมือนดอกกุหลาบมีหนามกลับคืนสู่นิสัยเดิมของตัวเอง เย่เทียนไม่สามารถต้านทานได้

“จากสถานการณ์ปัจจุบันของคุณ ความเป็นไปได้สูงนั้นเกิดจากดอกบัวทองทะเลทรายได้กระตุ้นศักยภาพของคุณออกมา และปรับเปลี่ยนพื้นฐานด้านสุขภาพร่างกายของคุณ” เย่เทียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และพูดสิ่งที่เขาคิดว่ามีความเป็นไปได้ที่สมเหตุสมผลที่สุด

“แม้ว่าดอกบัวทองทะเลทรายที่อยู่ในร่างกายของคุณจะใช้ในการขับพิษและใช้พลังงานไปบางส่วน แต่ก็ยังมีพลังของยาอีกมากที่เก็บอยู่ในร่างกายของคุณ ฝึกฝนวิชาน้ำชุ่มนี่เป็นวิธีที่ดีอย่างหนึ่ง”

เหลียงเยว่หรูไม่พอใจกับคำอธิบายของเขา และสิ่งที่เธอต้องการไม่ใช่คำอธิบายที่เกี่ยวกับพลังยุทธ์

“ไอ้บ้า! ฮึ่ม! ฉันไม่สนใจคุณแล้ว!”

เหลียงเยว่หรูหมุนหัว เธอก็อดไม่ได้ที่จะแอบสาปแช่งคำว่าคู่รักคู่แค้น แต่ช่วงเวลาที่เธอหมุนหัว มุมปากของเธอก็ยกขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ

เมื่อเข้าไปในเมืองเอกตระกูลเหลียง เหลียงเหวินเห้ากำลังนั่งอยู่ในห้องหนังสือ

ในเวลานี้โซฟาในห้องหนังสือนั้นนั่งเต็มไปด้วยผู้คน

“คุณเหลียง ตอนนี้เรื่องนี้เป็นไปไม่ได้ที่คุณจะไม่สนใจ!”

“ใช่แล้ว! ครั้งนี้สำนักหมื่นลี้ไม่มีแล้ว ตระกูลหลี่ก็ไม่มีแล้ว ลูกน้องของพวกเราทำใจลำบาก!”

กลุ่มคนต่างพากันคุยสอดแทรกกันไปมา เหลียงเหวินเห้ารู้สึกเหมือนกับว่าหัวของตัวเองกำลังจะระเบิด

“พอแล้ว! หุบปากได้แล้ว!”

เหลียงเหวินเห้าทำหน้าบูดบึ้ง ตบบนโต๊ะไปหนึ่งครั้ง “ตอนนี้ในเมืองเอกมีใครบ้างที่ไม่ตื่นตระหนก พวกคุณมาทะเลาะกันตรงนี้ได้ผลสรุปที่ดีไหม?”

“คุณเหลียง พวกเราได้ยินมาว่าอยู่ที่เมืองเจียงหนันคุณเป็นคนที่กว้างขวาง ได้ยินมาว่ามียอดฝีมืออยู่ที่นั่น ไม่ทราบว่าคุณสามารถจะแนะนำให้พวกเราได้ไหม?”

“ใช่แล้ว! เป็นเพราะสำนักหมื่นลี้กับตระกูลหลี่ไปที่เมืองเจียงหนันจึงทำให้เกิดภัยพิบัตินี้ พวกเราก็แค่ต้องการใช้เงินเพื่อซื้อความสงบสุข!”

ในแววตาของเหลียงเหวินเห้ามีประกายแสงแวบวาบแห่งความฉลาดหลักแหลม

“ความหมายของพวกคุณหมายคือคนของเมืองเจียงหนันทำลายล้างสำนักหมื่นลี้กับตระกูลหลี่เหรอ?”

“ใครเป็นคนบอกพวกคุณ!”

ในเวลาที่เหลียงเหวินเห้าไม่โกรธดูเป็นมิตรเสมอ แต่ในขณะที่เขาโกรธ พลังแห่งการคุกคามก็ถูกเปิดเผยออกมาโดยตรง

กลุ่มคนเหล่านั้นไม่คาดคิดว่าในเวลานี้เหลียงเหวินเห้าจะโกรธ รู้สึกลังเลทันที

“จริงสิ ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าพวกคุณวิเคราะห์ยังไงว่าฉันเป็นคนวางยาพิษ!” เย่เทียนผลักประตูและเดินเข้าไป

“คุณพ่อ!”

เหลียงเยว่หรูเรียกออกมาอย่างอ่อนหวาน

เหลียงเหวินเห้าขมวดคิ้ว แต่เมื่อเขาคิดถึงสุขภาพร่างกายของเหลียงเยว่หรู ท้ายที่สุดก็ไม่ได้โกรธเลย ก็แค่มีน้ำเสียงตำหนิ “พวกคุณเพิ่งกลับมาเหรอ? สุขภาพร่างกายของเธอยังพักฟื้นได้ไม่ดี ยังต้องการพักผ่อน!”