นากะ จิซึรุ ใช้ภาษามือปิดตาของตัวเอง แต่มีช่องว่างที่ชัดเจนในนิ้วมือ และก็บ่นพึมพำ “ผมไม่เห็นอะไรเลย พวกคุณทำต่อไป! ทำต่อไป!”
“หยุดเดี๋ยวนี้!"
เย่เทียนจะยอมปล่อยให้เขาไปแบบนี้ได้ไง? อย่ามองว่าความเฉลียวฉลาดนี้จะมีความน่ารัก แต่คนๆนี้ถ้าลงมือก็จะโหดเหี้ยมมาก ไม่ได้มีความอ่อนโยนเหมือนอย่างที่แสดงออกมา!
เมื่อนากะ จิซึรุ ได้ยินเสียงตะโกนของเย่เทียนอดไม่ได้ที่จะเอามือวางตรงหน้า ดูเหมือนจะน้อยอกน้อยใจที่ไม่ได้รับความเป็นธรรม
เฉินหวั่นชิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดเบาๆ “นายทำตัวดุเช่นนี้ทำไม!”
“ใช่แล้ว! นากะ จิซึรุ ได้ช่วยพวกเราไว้มาก นายเจอปุ๊บก็ดุด่าอย่างนั้นทำไม?” เหลียงเยว่หรูกลอกตาใส่เขา
? ? ?
เย่เทียนตกตะลึงทันที เกิดอะไรขึ้น!
เมื่อตอนที่เขาจากไปในตอนนั้นนากะ จิซึรุ อยู่ต่อหน้าพวกเธอเหมือนนักโทษ ทำไมตอนนี้ถึงเชื่อฟังขนาดนี้? และยังทำให้ทั้งสองคนปกป้องเขา! แผนในใจนี้ช่างล้ำลึกนัก!
นากะ จิซึรุค่อยๆเงยหน้าขึ้นและเหลือบมองไปที่เย่เทียน
แน่นอนสำหรับเรื่องที่เกี่ยวกับตงอิ๋งใช่ว่าเขาจะไม่รู้เลย และเหตุผลที่เขาไม่รีบกลับก็เพราะการวางแผนของนานาโกะ
สำหรับนานาโกะมีความคิดยังไงนั้น เย่เทียนเข้าใจได้ชัดเจนมาก
เพียงแต่ว่าการเล่นเช่นนี้มันรู้สึกละอายเล็กน้อย!
ผู้หญิงโง่สองคนคงยังไม่รู้ คนเช่นนี้ดูเหมือนจะไร้เดียงสาและใจดี แต่เขาเป็นสายลับตัวจริง! นี่กำลังจะเริ่มการต่อสู้ในวังฮาเร็มหรือเปล่า? เรื่องแบบนี้แค่คิดก็ทำให้ปวดกบาลแล้ว!
“ตอนนี้อาจารย์ของแกต้องการกำลังคน ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ไม่ใช่สิ พรุ่งนี้ฉันจะจัดการให้คนมารับนายกลับไป!”
ไม่เสียแรงที่นากะ จิซึรุเรียนด้านการแสดงมา ไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่ขณะที่เงยหน้าขึ้นดวงตาก็เปียกชื้นทันที ท่าทางนั้นดูน่าสงสารมาก
“คุณทำอะไรน่ะ! กลับมาคราวนี้อารมณ์ร้ายขึ้นเยอะนะ!”
เฉินหวั่นชิงที่อยู่ในอ้อมแขนเย่เทียนลุกขึ้นนั่งทันที ทุบตีเย่เทียนอย่างแรง และเดินไปข้างกายนากะ จิซึรุด้วยความโกรธ
“อย่ากังวลไป มีฉันอยู่เขาคุมนายไม่ได้หรอก!”
“ใช่แล้ว! เย่เทียน คุณเปลี่ยนไปแล้ว!”
เย่เทียน ? ? ?
เปลี่ยนไปบ้าบออะไร! นี่มันแนวไหนเนี่ย!
ขณะที่กำลังเคร่งเครียดในใจเขาเลยมองไปที่แววตาของนากะ จิซึรุยิ่งรู้สึกอันตรายมากขึ้น
“ผมคิดว่าผมควรกลับไปสักพัก!” นากะ จิซึรุพูดอย่างรวดเร็ว
“ไม่ต้อง! ต่อไปนายก็ติดตามอยู่ข้างกายฉัน เป็นบอดี้การ์ดของฉัน! ฉันจะคอยดูว่าใครจะกล้ามาขับไล่นายออกไป!”
เหลียงเยว่หรูเอาแขนโอบไหล่ของนากะ จิซึรุ
“ใช่แล้ว! คนบางคนมีพลังมากขึ้นแล้วและอารมณ์ก็ร้ายขึ้น เฮ้อ!”เฉินหวั่นชิง ที่ด้านข้างก็พูดเสียงประชดประชัน
ตอนนี้เย่เทียนไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ ดังนั้นจึงทำได้เพียงจ้องเขม็งไปที่นากะ จิซึรุอย่างโกรธจัด
การโต้เถียงกับผู้หญิงเป็นเรื่องที่เสียแรงและเสียเวลา ยิ่งกว่านั้นตอนนี้ทั้งสองก็พร้อมเพรียงกัน แม้จะเป็นเย่เทียนก็ทำอะไรไม่ได้ จึงได้แต่ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้
เถียงไม่ได้ก็ไปฝึกฝน นี่คือทางเลือกที่ถูกต้องที่สุด
นากะ จิซึรุมองดูแผ่นหลังของเขาแล้วแลบลิ้นออกมา ในขณะนี้เย่เทียนได้หันหัวกลับมา
เป็นผลให้เธอคนนี้เปลี่ยนสีหน้าเร็วมาก และทำหน้าตาที่น่าสังเพชอีกครั้ง
ปวดหัว!
เป็นเพราะเมื่อคืนนี้เอง สิ่งที่เย่เทียนชอบทำก็ไม่ได้ทำ หลังจากตื่นนอนตอนเช้าผู้หญิงที่แข็งแกร่งสองคนก็ออกไปก่อนแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่