เฉิงชิ่งส่ายหัว "ด้วยความแข็งแกร่งของเขา ตามหลักแล้วไม่น่าจะเป็นคู่ต่อสู้ของพี่ถูฮุยได้ แต่น่าแปลกก็คือเรื่องนี้ คนที่ใช้มีดคว้านไขว้มีแค่เขาเท่านั้น ส่วนอาการบาดเจ็บที่หน้าอกของพี่ถูฮุยก็พิสูจน์ได้ในเรื่องนี้เช่นกัน"
“เป็นวิญญาณเลือดทิพย์!”
“วิญญาณเลือดทิพย์?” เย่เทียนเลิกคิ้วและหันไปมองหงหลัวซ่า
“ใช่แล้ว! มันเป็นสมบัติที่หายากในภูเขาเทียนดังของโลกบู๊โบราณ เมื่อใช้มันก็จะสามารถเพิ่มระดับของคุณได้ในทันที สิ่งที่สำคัญที่สุดคือมันจะไม่ทำให้ร่างกายของคุณได้รับความเสียหายอย่างถาวร”
หงหลัวซ่าก้มลงตรวจสอบที่ร่างกายของถูฮุย
“จากบาดแผลบนร่างของพี่ถู ตรงนี้มีร่องรอยการระเบิดอย่างชัดเจน อีกทั้งยังเป็นกลิ่นวิญญาณเลือดทิพย์ที่ฉันคุ้นเคย!”
หงหลัวซ่าพูดจบก็เหลือบมองเฉิงชิ่ง
“ไม่น่าจะผิดพลาดแน่ เพราะบ้านของหงหลัวซ่าอยู่ในภูเขาเทียนดัง” เฉิงชิ่งขมวดคิ้วและเยาะเย้ย "คนเหล่านี้ยอมลงแรงจริงๆ แม้กระทั่งสมบัติล้ำค่าแบบนี้ก็ยังกล้าเอาออกมาใช้!"
"ดูเหมือนว่าคราวนี้พวกเขาจะทุ่มสุดตัวแล้ว"
หงหลัวซ่าขมวดคิ้วและดูกังวล
“ตอนนี้พวกเขาได้เคลื่อนไหวแล้ว อย่างนั้นเราก็จะมานั่งรอความตายไม่ได้!” เย่เทียนมองออกไปนอกหน้าต่างและพูดว่า "ฉันกลับอยากจะดูว่าพวกเขาเต็มใจที่จะใช้ทรัพยากรมากแค่ไหนไปกับขยะกลุ่มนี้"
คำพูดของเย่เทียนทั้งวางอำนาจและมั่นใจ อีกทั้งเขายังจดจำชื่อ สวิ่นเชียนฉื่อเอาไว้ในใจอย่างชัดเจน!
การถูกเย่เทียนจดจำเอาไว้ไม่ใช่เรื่องดีเท่าไหร่
หน้าอกของ สวิ่นเชียนฉื่อ ทรุดฮวบลง มุมปากของเขามีเลือดไหลออกมาอย่างมาก แต่ดวงตาของเขากลับเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
“ฮ่าฮ่า ถูฮุย คิดไม่ถึงเลยว่านายจะมีวันนี้! ต่อให้ต้องตายก็คุ้มแล้ว!”
“ตาย? นายยังตายไม่ได้!”
เงาดำที่พูดคุยกับ ซือหม่ามู่หยาง ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา เห็นได้ชัดว่าครั้งนี้เขาเป็นคนที่อยู่เบื้องหลัง
“ผู้อาวุโสเหลิ่ง!”
“ไม่ต้องกังวลไป วิญญาณเลือดทิพย์เป็นสมบัติแบบไหนนายเองก็รู้ดี ใช้ยารักษานี้ไปก่อน มันจะช่วยให้ร่างกายของนายฟื้นตัวขึ้นมา!”
"ขอบคุณอย่างยิ่ง!" สวิ่นเชียนฉื่อ กินยาโดยไม่ลังเล
แม้ว่ามันจะไม่ได้ผลเท่ายาที่เย่เทียนกลั่นออกมา แต่ก็สามารถหยุดอาการไอเป็นเลือดได้
“ฉันไม่เข้าใจ มันคุ้มค่าหรือที่จะต้องลงทุนมากขนาดนี้เพื่อแลกมากับเส้นลมปราณทิพย์?” ดวงตาของ สวิ่นเชียนฉื่อ ฉายประกาย เขาเป็นคนฉลาด
อันที่จริง เขาไม่ใช่คนเดียวที่ซุ่มโจมตีถูฮุยในวันนี้ แต่มีทั้งสิ้นแปดคน!
ยอดฝีมือรุ่นเยาว์ในโลกบู๊โบราณที่มีชื่อเสียงแปดคนได้รวมกันซุ่มโจมตีถูฮุย อีกทั้งแต่ละคนก็มีสมบัติล่ำค่าอยู่ในมือเท่ากัน แต่ถึงกระนั้นถูฮุยก็ยังหลบหนีได้!
ไม่เพียงแค่นั้น นอกเหนือจาก สวิ่นเชียนฉื่อ แล้วมีผู้เสียชีวิตอีกหลายคน
ชื่อเสียงในอดีตล้วนกลายเป็นแค่เพียงเรื่องตลกไปทันที
"เรื่องบางอย่างไม่อาจมองแค่จากพื้นผิวได้!" ผู้อาวุโสเหลิ่งมองกลับมาที่เขาและกล่าวว่า "ข้อตกลงระหว่างเรามีผลแล้ว นายไปพักผ่อนได้อย่างสบายใจ วิญญาณเลือดทิพย์จะหล่อเลี้ยงเส้นลมปราณของนายอย่างต่อเนื่อง เมื่อร่างกายของคุณฟื้นตัวมันจะบดขยี้ถูฮุยอย่างสมบูรณ์!"
"หวังว่าอย่างนั้น!" สวิ่นเชียนฉื่อ หัวเราะและตอบอย่างสบายๆ
ผู้อาวุโสเหลิ่งขมวดคิ้วเห็นได้ชัดว่าเขาไม่ชอบท่าทีของ สวิ่นเชียนฉื่อ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก เขาแค่แค่นเสียง "อย่าทำให้ฉันผิดหวัง!สวิ่นเชียนฉื่อ ถ้านายประสบความสำเร็จ พวกเราจะไม่ปฏิบัติต่อนายอย่างเลวร้าย!"
“ขอบคุณผู้อาวุโสเหลิ่งที่ช่วยบ่มเพาะ!”
สวิ่นเชียนฉื่อประสานมือคำนับ แต่ไม่ว่าจะมองยังไงก็ดูมีท่าทีไม่ใส่ใจอะไร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่