ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1359

อันจื้อเจี๋ยกลับเป็นพวกที่เกิดมาเพื่อทำธุรกิจคนหนึ่ง ถึงแม้เป็นคนหยิ่งยโสอยู่บ้าง แต่ตอนนั้นสำหรับคนที่สู้เขาไม่ได้ สำหรับลูกหลานของตระกูลบู๊โบราณก็เปลี่ยนเป็นคนละคนโดยสิ้นเชิง

ครั้งก่อนเย่เทียนเป็นเขามองผิดไปแล้ว แต่ทุกคนไม่อาจมีความสามารถครบถ้วนอย่างเย่เทียนนั้นได้กันหมดไม่ใช่เหรอ?

คุณชายกู้ที่นั่งอยู่ด้านหน้าอันจื้อเจี๋ยก็เป็นผู้เข้าแข่งขันที่ได้รับความนิยมไม่น้อย

กู้ฉางอัน ชื่อที่ฟังดูแล้วไม่เลวมากชื่อหนึ่ง และเป็นการมีตัวตนที่โดดเด่นในรุ่นนี้ของตระกูลกู้ด้วย อายุยังน้อยก็บรรลุถึงขั้นสูงสุดระดับดินแล้ว พอจะเห็นว่าพรสวรรค์ล้นเหลือมากแค่ไหน

ไม่เหมือนกับตระกูลเฉิงที่เป็นตระกูลใหญ่พวกนั้น ตระกูลกู้จัดเป็นตระกูลที่กำลังเติบโตขึ้นช้าๆ อย่างนั้น และกู้ฉางอันเป็นหนึ่งในความหวังของตระกูลกู้

แต่คนที่ดีเลิศก็ไม่ใช่จะไม่มีข้อบกพร่องสักนิด ข้อบกพร่องของกู้ฉางอันก็คือบ้ากาม

ผู้ชายอะเนอะ เป็นที่เข้าใจกัน

“เถ้าแก่อัน ผมได้ยินมาว่าที่นี่มีสาวสวยไม่น้อย อยู่ตรงหน้าผมนี้คุณจะมาแอบซ่อนไว้ไม่ได้นะ”

กู้ฉางอันก็ไม่ปกปิดข้อเสียอันนี้ไว้เช่นกัน และเขาก็ไม่ชอบฝืนใจใครด้วย ทำเรื่องแบบนี้ยังต้องยินยอมพร้อมใจจะยิ่งสบายใจกว่าหน่อย

อีกอย่างหนึ่งจะว่าไปตระกูลกู้ก็เป็นตระกูลบู๊โบราณแห่งหนึ่ง โดยเฉพาะเขากู้ฉางอันก็ตรงกับลักษณะพิเศษของชายหนุ่มร่ำรวย คนแบบนี้จะมีผู้หญิงสักกี่คนที่พอจะปฏิเสธได้?

“วางใจได้ครับ! รับรองว่าทำให้คุณชายกู้พึงพอใจแน่!”

อันจื้อเจี๋ยพูดจบปรบมือแล้ว ผู้หญิงแถวหนึ่งเดินเข้ามา งามสะพรั่งไปหมด ลักษณะท่าทางมีเสน่ห์ เห็นชัดว่าล้วนเป็นคนที่ตั้งใจคัดเลือกออกมา

“พวกเธอฟังไว้ให้ดีนะ ท่านนี้คือคุณชายใหญ่ของตระกูลกู้ พวกเธอต้องปรนนิบัติให้ดี ไม่แน่ว่าจะมีโอกาสได้กลายเป็นนักบู๊” อันจื้อเจี๋ยกวาดตามองไปโดยรอบอย่างโอหัง “กลายเป็นนักบู๊จะเป็นยังไงบ้างคงไม่ต้องให้ฉันพูดมากหรอกมั้ง?”

“ว้าว! หล่อจัง! เค้าชอบมากเลย!”

“ไสหัวไป! ยัยของราคาถูก คนแบบเธอนี้ก็คู่ควรกับคุณชายกู้เหรอ?”

ผู้หญิงกลุ่มหนึ่งส่งสายตาแลกเปลี่ยนกันฉับไว แต่ตอนที่มองทางกู้ฉางอันกลับต่างพากันชายตามองอย่างยั่วยวนทั้งหมด เผยท่าทางยินยอมพร้อมใจออกมา

กู้ฉางอันมองจนจิตใจเร่าร้อนอย่างยิ่ง

เมื่อก่อนข้างกายเขาไม่เคยขาดแคลนผู้หญิงเลย แต่ครั้งหนึ่งตระกูลกู้เสียหายไปไม่น้อย แม้กระทั่งแม้แต่เงินรายเดือนของคุณชายใหญ่คนนี้อย่างเขายังหักไปไม่น้อย เพราะเรื่องนี้ยังสั่งพวกเขาอย่าก่อเรื่องอีกต่างหาก

แต่กู้ฉางอันอดกลั้นอารมณ์ไว้ได้ที่ไหน นี่ถึงแอบหนีออกมาหาอันจื้อเจี๋ยเพื่อแก้ไขปัญหาทางกายของตนเอง

“คุณชายกู้ครับ ท่านเชิญตามสบายเลย”

อันจื้อเจี๋ยพูดจาอย่างเคารพนบนอบ เผชิญหน้ากับคนที่ปรนนิบัติตนเองแบบนี้ ต่อให้เป็นกู้ฉางอันก็ไม่กล้าทำหน้าเย็นชา แบบนี้ไม่ใช่ว่าตนเองไม่เป็นคนไม่มีเหตุผลเกินไปเหรอ?

“คุณชายอันไม่ต้องเกรงใจหรอก! ผมก็รู้เรื่องของคุณแล้ว ไม่รู้ว่าคุณทางนี้มีเรื่องเดือดร้อนอะไร? ถ้าเป็นไปได้ละก็ผมสามารถช่วยเหลือคุณได้สักหน่อยนะ!”

แลกเปลี่ยนของขวัญกัน ลูกหลานของตระกูลบู๊โบราณไม่ยินยอมติดหนี้บุญคุณใคร

อันจื้อเจี๋ยยอมเอาอกเอาใจไม่ใช่ว่ารอเวลานี้หรอกเหรอ? ตอนนี้ถือว่ากู้ฉางอันถามขึ้นแล้ว โบกมือให้ผู้หญิงข้างกายตนเองหลบออกหน่อย นี่ถึงพูดด้วยเสียงหัวเราะ “บอกคุณชายกู้ตามตรงนะครับ ผมทางนี้มีเรื่องยุ่งยากอยู่จริงๆ ครับ”

“ถ้าคุณชายกู้ลงมือละก็จะต้องทำสำเร็จอย่างง่ายดายแน่นอนครับ และได้แก้แค้นแทนผมด้วยครับ!”

“หือ?” กู้ฉางอันเสพสุขกับองุ่นที่สาวสวยใช้มือเล็กๆ อันอ่อนนุ่มยื่นเข้ามาให้อยู่ ลากเสียงยาว มองทางอันจื้อเจี๋ยแล้ว “ยังมีคนทำให้คุณชายอันโมโหจนอัดอั้นด้วยเหรอ? ผมกลับอยากดูหน่อยว่าสรุปเป็นใครใจกล้ามากขนาดนี้กัน!”

“ยังจะเป็นใครไปได้อีก! ก็คือลูกเขยแต่งเข้าบ้านคนนั้นของบริษัทแซ่เฉิน เย่เทียนนะสิ!”

อันจื้อเจี๋ยทำหน้าเดือดดาลไม่ได้รับความเป็นธรรม เอาแก้วเหล้าในมือกระแทกลงบนโต๊ะอย่างแรง