ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 2

เฉินหวั่นชิงรู้สึกได้โดยสัญชาตญาณว่าวันนี้เย่เทียนดูแปลกอยู่บ้าง สำหรับแปลกตรงไหน ในช่วงเวลานี้ เธอก็คิดไม่ได้มากขนาดนั้น

เธอถูกเย่เทียนกอดไว้ในอ้อมอก ในใจเต็มไปด้วยการปฏิเสธ อยากผลักเย่เทียนออกมากๆ

แต่มือของเย่เทียนราวกับมีเสน่ห์รัดรึงใจเอาไว้ ทำให้ร่างกายทั้งตัวของเธออ่อนยวบออกแรงสักนิดไม่ไหว อยากดิ้นรนออกจากเย่เทียนเดิมทีเป็นไปไม่ได้

“หรือว่าฉันเฉินหวั่นชิงต้องมอบความบริสุทธิ์ให้กับคนขี้ขลาดตาขาวคนนี้จริงๆ เหรอ?”

ตอนที่เฉินหวั่นชิงรู้สึกหมดหวัง ทันใดนั้นรู้สึกว่าแรงกดดันบนตัวหายไป

พอลืมตาขึ้น พบว่าเย่เทียนซึ่งไม่รู้ลุกขึ้นยืนไปตรงแต่เมื่อไรกัน ดวงตาใสแจ๋ว เดิมทีไม่มีท่าทางอัปลักษณ์แบบเมื่อสักครู่แม้แต่นิดเดียว

เย่เทียนทำหน้าอ่อนโยนมองเธออยู่ “ฉันรู้ว่าในใจเธอไม่ยินยอม ฉันก็ไม่อยากฝืนใจเธอด้วย พวกเรายังมีเวลาอีกมาก ไม่ช้าก็เร็วคงมีสักวัน ฉันจะทำให้เธอตกหลุมรักฉันอย่างแท้จริง!”

“ตกหลุมรักนาย?”

เฉินหวั่นชิงพินิจพิเคราะห์เขาแบบแปลกใจอยู่สักพัก ความรู้สึกที่เจ้าหมอนี่มีกับตัวเองค่อนข้างดีเกินไปแล้วมั้ง?

แต่ว่าเวลานี้เห็นเย่เทียนยืนตัวตรงแน่วอยู่ตรงนั้น และมีกลิ่นอายชายชาตรีเพิ่มขึ้นมาอีก เทียบกับภาพลักษณ์หงอยเหงาแบบเมื่อก่อนแล้วยังดีกว่าไม่รู้สักกี่เท่าจริงๆ

“เขาเหมือนเปลี่ยนไปบ้างจริงๆ......”

เฉินหวั่นชิงแอบคิด กำลังอยากจะพูดอะไรสักหน่อย มือถือก็ดังขึ้นกะทันหัน

หยิบมือถือออกไปรับสายโทรศัพท์ที่ด้านนอกเสร็จ ตอนที่กลับเข้ามาเฉินหวั่นชิงก็มีสีหน้าเย็นชาแบบเดิมอีกครั้ง

“ฉันจะออกไปข้างนอก นายอยู่ในบ้านอย่าเที่ยวออกไปมั่วซั่วอีก”

พูดจบ เฉินหวั่นชิงหมุนตัวออกไป

มองตามเฉินหวั่นชิงจนลับสายตาไป สีหน้าเย่เทียนค่อยๆ เปลี่ยนไปหนาวเย็น

เย่เทียนมาจากตระกูลใหญ่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่งของเมืองหลวง เพียงแต่เป็นแค่คนโดนทิ้งของตระกูลนั้น

ถ้าไม่ใช่เป็นปู่ของเฉินหวั่นชิงเก็บมา เขาคงตายอยู่ข้างถนนไปตั้งนานแล้ว

ตอนนั้นเขาหมดอาลัยตายอยาก ไม่ยอมรับความหวังดีของใครทั้งนั้น ไม่รู้อะไรเรียกว่าสำนึกในบุญคุณ แต่กลับทำเรื่องเหลวไหลไร้สาระที่ทำให้คนผิดหวังออกมามากมาย

ทว่าปู่ของเฉินหวั่นชิงกลับไม่ถือสาสักนิด ยังคงยืนกรานยกเฉินหวั่นชิงแต่งงานกับเขา หวังว่าเขาจะสามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองได้

เย่เทียนก็คิดว่าตนเองจะใช้ชีวิตอย่างโง่เขลาเบาปัญญาไปได้ทั้งชีวิต แต่หลังแต่งงานไม่นานนัก เพราะตระกูลเฉินวิจัยตัวยาที่สามารถพัฒนาร่างกายคนอื่นให้ดีขึ้นมากได้ จึงดึงดูดอิทธิพลลึกลับคนหนึ่งให้อยากจะได้ไป

เฉินหวั่นชิงเพื่อช่วยชีวิตเขา ต้องมาโดนยิงจนตาย!

ตอนนั้นเขาถึงรู้ว่า ใครดีต่อเขาจริง น่าเสียดายที่สายไปเสียแล้ว

เย่เทียนวิ่งหนีอันตราย แต่ยังคงไม่สามารถหนีพ้นโชคร้ายได้ ถูกศัตรูในชาติก่อนตามฆ่าจนตกหน้าผาสูงไป

ก่อนที่จะตกหน้าผา นอกจากบนตัวศัตรูที่มีสัญลักษณ์หัวกะโหลกแล้ว แม้แต่คนที่ผลักเขาลงหน้าผาหน้าตาเป็นอย่างไรก็ยังไม่รู้!

แต่เดิมทีเขาที่ควรจะตาย กลับมีชีวิตอยู่ต่ออย่างปาฏิหาริย์ ทั้งยังได้รับโชคดีไม่ธรรมดาบางอย่างด้วย

ตระกูลเฉินสูญสลาย ภรรยาเสียชีวิต เย่เทียนสำนึกตัวอย่างฉับพลัน แต่กลับสายไปเสียแล้ว

หลังจากนั้น ในใจเย่เทียนคิดเพียงการแก้แค้น ไปเที่ยวเร่ร่อนต่อสู้ชีวิตในโลกทหารรับจ้าง อาศัยเพียงสัญลักษณ์รูปหัวกะโหลกในความทรงจำอันนั้น อยากจะหาอิทธิพลลับเบื้องหลังที่ฆ่าเฉินหวั่นชิงตายให้เจอ

เวลาผ่านไปสี่ปี เขาทุ่มเทต่อสู้อย่างห้าวหาญ กลายเป็นผู้แข็งแกร่งระดับฟ้าของบนโลกชั้นนำ

คนที่เขาฆ่ามาหลายปีนี้ แทบจะมีรอยสักหัวกะโหลกกันหมด

แต่อิทธิพลลึกลับคนนั้นสรุปมีที่มาอย่างไรกันแน่ ยังคงหาเบาะแสไม่เจอเลยสักนิดเดียว

เพราะเหตุนี้ยังยั่วยุศัตรูกลุ่มหนึ่งเข้าแล้ว สุดท้ายถูกฝังอยู่ในท้องทะเล

นึกถึงเรื่องในอดีต บนตัวเย่เทียนประกายจิตอาฆาตแค้นมหาศาลขึ้น กุมหมัดทั้งคู่ไว้แน่นจิกเข้าเนื้อยังไม่รู้สึกตัวสักนิด

“ดีที่ฉันเกิดใหม่อีกครั้ง เรื่องเศร้าในชาติก่อนจะไม่เกิดขึ้นอีก!”

ตั้งนาน เย่เทียนจึงค่อยๆ ได้สติกลับมา รู้สึกถึงความโชคดีอย่างยิ่งสำหรับการเกิดใหม่ของตนเอง

“ชาติก่อนฉันเร่ร่อนสู้ชีวิตในโลกทหารรับจ้าง ถึงแม้ฆ่าคนไปไม่น้อย แต่ก็ยังหาเบาะแสไม่เจอสักนิด นี่ได้แต่อธิบายว่า อิทธิพลลึกลับนั้นเข้าครอบครองเหมือนใยแมงมุม กระจายอยู่ทั่วทุกที่บนโลก! ความสามารถไกลเกินกว่าจินตนาการของฉัน!”

“ฉันจำเป็นต้องกุมพลังที่มากพอ ถึงจะสามารถหยุดยั้งการเกิดโศกนาฏกรรมได้!”

พิจารณามาถึงจุดนี้ เย่เทียนยิ่งรู้สึกเร่าร้อน ลุกขึ้นแล้วรีบไปที่ร้านยาใหญ่ที่สุดในเมืองโดยทันที

ในมือเขายังมีเงินไม่กี่พัน เป็นเงินติดตัวที่คุณปู่กำชับมาให้เขาไว้ใช้ แต่หลังจากซื้อยาชุดหนึ่งแล้ว เขาก็กลายเป็นคนยากจนโดยสิ้นเชิง ในมือเหลือเพียงเศษเงินไม่กี่ร้อย