ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 277

เมื่อเทียบกับการเป็นสุภาพบุรุษ เย่เทียนอยากเป็นตัวร้ายมากกว่า

ตอนที่เจิ้นเซ่าเฉินใช้ผลประโยชน์ล่อเฉินชังไห่ให้เฉินหวั่นชิงแต่งงานกับเขา เขาก็อยากจะลงมือแล้ว

แต่เฉินหวั่นชิงออกมาปฏิเสธ ซึ่งทำให้เย่เทียนต้องระงับความคิดภายในของเขา

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าอย่างไร วันนี้เป็นวันเกิดของนายท่านเฉินชังไห่ ดังนั้นไม่ลงมือจะดีที่สุด

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาก้าวถอยหลังหนึ่งก้าว เจิ้นเซ่าเฉินก็ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ภายใต้แรงกดดันทีละก้าว ถ้าเขายังคงอดทนต่อไป เขาจะยังถูกมองว่าเป็นผู้ชายหรือไม่?

ไม่มีใครคาดคิดว่าเย่เทียนจะลงมือทุบตีอย่างรุนแรงกะทันหัน และแขกที่มาร่วมงานต่างก็ชื่นชมและวิพากษ์วิจารณ์พฤติกรรมของเขา

บางคนคิดว่าคำพูดของเจิ้นเซ่าเฉินไม่เหมาะสมเกินไป เขาตะโกนใส่หน้าคนอื่นว่าเขาอยากแต่งงานกับภรรยาของคนอื่น ไม่ทุบตีเขาจนตายก็ถือว่ามีมารยาทต่อเขามากแล้ว

บางคนคิดว่าเย่เทียนใจร้อนเกินไป และไม่คำนึงถึงผลที่ตามมาของการทำสิ่งต่างๆ ไม่ว่ายังไงอีกฝ่ายก็เป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลเจิ้น การทุบนี้สะใจแล้ว แต่ตระกูลเจิ้นจะยอมปล่อยเรื่องนี้ไปหรือ?

แม้แต่ผู้เห็นเหตุการณ์เหล่านี้ก็สามารถคิดได้ คุณหนูตระกูลเฉินจะคิดไม่ได้ได้อย่างไร?

เพียงแต่ว่า ที่ไม่ควรทุบตีแต่ก็ทุบตีไปแล้ว มาพูดตอนนี้มีประโยชน์อะไรอีก?

สิ่งที่ควรจะมาก็จะตามมาในที่สุด หากเจิ้นเซ่าเฉินเลือกที่จะแก้แค้น ไม่มีวิธีใดที่ดีไปกว่าเมื่อทหารมาก็ใช้ขุนพลต้านรับ เมื่อน้ำมาก็ใช้ดินต้าน

เมื่อคิดถึงตรงนี้ รอยยิ้มอันขมขื่นก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของคุณหนูเฉิน และเพ่งมองไปยังใบหน้าข้างๆของเย่เทียนโดยไม่รู้ตัว

ว่าแล้ว ไอ้หมอนี่ก็หล่อมากตอนที่เขาทำตัวเท่

ถุ้ยๆๆ! เฉินหวั่นชิง คุณกำลังคิดอะไรอยู่! เห็นได้ชัดว่าผู้ชายคนนั้นเป็นคนบ้ากำลัง เท่อะไรเท่

เย่เทียนไม่รู้ว่าผู้หญิงกำลังคิดอะไรอยู่ แต่เมื่อเขาสังเกตเห็นการสนทนารอบตัวเขา เขายกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เหลือบมองไปรอบๆและพูดอย่างเฉยเมย

“ถ้าใครมีความคิดเห็นหรือไม่พอใจอะไร สามารถยืนออกมาพูดต่อหน้าผม!”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา แขกที่มาร่วมงานก็ปิดปากพูดทันที และห้องจัดเลี้ยงทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบอย่างแปลกประหลาด

ตลกละ เย่เทียนกล้าทุบตีแม้แต่เจิ้นเซ่าเฉิน และพวกเขาที่มีสถานะต่ำกว่าเจิ้นเซ่าเฉิน ขึ้นไปก็จะโดนทุบตีเปล่าๆไม่ใช่หรอกหรือ?

“ในเมื่อไม่มีใครพูดอะไร ผมจะถือว่าพวกคุณไม่มีความเห็น”

“วันนี้เป็นวันเกิดของนายท่านเฉิน ผมไม่อยากสร้างปัญหา แต่ถ้ามีคนต้องการจะหาเรื่องผม โปรดพิจารณาว่าคุณมีคุณสมบัติหรือไม่!”

บูม!

เสียงของเย่เทียนเพิ่งลดลง ก็มีเสียงดังขึ้นอย่างกะทันหันจากประตูห้องจัดเลี้ยงอย่างกะทันหัน จากนั้นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็วิ่งเข้ามา นอนราบอยู่บนพื้นคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด

ทุกคนเบิกตากว้างอย่างเร่งรีบ เพียงเห็นเจิ้นเซ่าเฉินที่ถูกบอดี้การ์ดทั้งสองพาออกไป กลับมาอีกครั้ง

ในเวลานี้ ถึงแม้ว่าเขาจะตื่นแล้ว แต่แก้มขวาที่เย่เทียนตบกลับกลายเป็นสีแดงและบวม ราวกับหัวหมูสุกครึ่งตัวห้อยอยู่บนนั้น ซึ่งทำให้ผู้คนอดหัวเราะไม่ได้

อย่างไรก็ตาม เมื่อสายตาของทุกคนมองไปที่ข้างหลังเจิ้นเซ่าเฉิน ร่างกายของพวกเขาก็ตึงเครียดโดยไม่รู้ตัว และสีหน้าที่กังวลใจก็ปรากฏบนใบหน้าของพวกเขา

ไม่ใช่คนอื่น คนที่ยืนอยู่ข้างหลังเจิ้นเซ่าเฉิน เป็นชายสวมชุดสูทที่หรูหรา หมวกแจ๊ส และถือไม้เท้า เป็นความมั่นใจสูงสุดของเจิ้นเซ่าเฉิน เป็นธรรมบาลฝั่งซ้ายของพรรคชิงเฉิง

แน่นอนว่า ถ้ามีแค่เขามา ก็ไม่มากพอที่จะทำให้ทุกคนตกใจ

แต่ข้างหลังธรรมบาลฝั่งซ้าย มีชายร่างใหญ่หลายสิบคนในชุดสูทและถือมีดที่แหลมคม และดูเหมือนว่าจะไม่ได้มาดี!

อันที่จริง ธรรมบาลฝั่งซ้ายและคนอื่นๆจะมาที่โรงแรมจุนหลินร่วมกับเจิ้นเซ่าเฉิน

เพียงแต่ว่าโรงแรมจุนหลินนั้นอยู่ใกล้กับสถานีตำรวจในเมือง ทั้งนี้ เพื่อป้องกันไม่ให้ตำรวจเข้าไปยุ่งเกี่ยว ธรรมบาลฝั่งซ้ายและหมาป่าโลภจึงแยกกันไปสองทาง