ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 280

เมื่อเห็นว่าเสิ่นหัวโจมตีเย่เทียนอย่างดุเดือด แต่เขายังเหม่ออยู่ที่เดิมและไม่ต่อต้าน เจิ้นเซ่าเฉิงตัวสั่นเล็กน้อยและเกือบตะโกนออกมา

แม้กระทั่ง เขานึกถึงฉากที่มีเลือดของเย่เทียนกระเด็นออกไปสามฟุตในชั่วพริบตา

ไม่จำเป็นต้องพูดเลยว่า ไม่ใช่เพราะว่าคุณชายผู้มั่งคั่งอย่างเขาจะหวาดกลัวกับฉากนองเลือดนี้ แต่เป็นความตื่นเต้นล้วนๆ

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่ายังไง เย่เทียนก็ได้ทำลายเรื่องดีๆของเขาไปหลายครั้ง เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอนที่เขาจะไม่โกรธเลย

ในทางกลับกัน ตระกูลเฉินและคนอื่นๆที่ยืนอยู่ข้างเย่เทียน กรีดร้องโดยไม่รู้ตัว รู้สึกกังวลอย่างมากกับเย่เทียนที่ยืนทื่อๆอยู่ที่เดิม

สำหรับแขกคนอื่นๆ สีหน้าของพวกเขาก็ทนดูไม่ได้ และผู้หญิงบางคนที่ขี้กลัวหน่อย ถึงกับหลับตาโดยไม่รู้ตัว ไม่อยากเห็นฉากนองเลือด

ไม่ว่าในกรณีใด ภายใต้สภาพจิตใจของผู้คนที่แตกต่างกัน ดาบไม้ในมือของเสิ่นหัวก็เหมือนดาวตก และมันพุ่งไปที่ตำแหน่งที่ห่างจากเย่เทียนห้านิ้วด้วยความเร็วราวสายฟ้า

อย่างไรก็ตาม มันห่างกันเพียงห้านิ้วเท่านั้น!

ดาบไม้เท้าดูเหมือนจะถูกกำแพงที่มองไม่เห็นขวางกั้นไว้ อยู่ห่างจากศีรษะของเย่เทียนห้านิ้วอย่างน่าขนลุก

จากการขบเขี้ยวเคี้ยวฟันของเสิ่นหัว ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับแขกที่มาร่วมงานที่จะเชื่อว่าเขาได้ใช้สุดกำลังแล้ว แต่ไม้ค้ำยันและดาบยังคงไม่สามารถขยับได้แม้แต่น้อย

ฉากนี้แทบทำให้แขกทุกคนที่มองดูประหลาดใจจนลูกตาจะกระเด็นออกมา

"ตอนนี้สถานการณ์อะไรกัน? ผมดื่มมากไปใช่ไหม?"

“เย่ เย่เทียนเป็นผู้แข็งแกร่งระดับดำเหรอ!”

"เป็นไปได้อย่างไร? เขาอายุแค่เท่าไหร่เอง!"

ในหมู่พวกเขามีนักบู๊บางคนที่เข้าใจระบบบูโด พวกเขาก็ตกใจและอุทานออกมา เมื่อมองดูร่างของเย่เทียนราวกับเทพเจ้า มีเพียงความรู้สึกชื่นชมและอิจฉาอย่างมาก

ผู้แข็งแกร่งระดับดำนั้น มีโล่ทิพย์ภายในอยู่ในตัวเอง สามารถสกัดกั้นได้แม้กระทั่งกระสุนที่เคลื่อนที่เร็ว นับประสาอะไรกับแค่อาวุธ?

แม้ว่าเย่เทียนจะไม่ใช่ผู้แข็งแกร่งระดับดำที่บริสุทธิ์ และเขายังไม่มีโล่ทิพย์ภายใน แต่ด้วยฝึกพลังชั้นห้า เพียงแค่โล่มันจะไปยากอะไร?

นี่เป็นช่องว่างของความแข็งแกร่งอย่างแท้จริง จะปรับสมดุลด้วยทหารธรรมดาเพียงไม่กี่คนได้อย่างไร!

แน่นอน ถ้าดาบไม้ในมือของเสิ่นหัวเป็นอาวุธเครื่องรางทิพย์ และเย่เทียนไม่มีหน้าปกทอง เสิ่นหัวไม่ใช่ว่าไม่สามารถลองท้าทายแบบข้ามระดับดูได้

“ระดับดำ?”

เมื่อได้ยินการสนทนารอบข้าง ฉินเจิ้งและจี้เจิ้งโก๋ซึ่งรู้เกี่ยวกับความแข็งแกร่งของเย่เทียนก็ส่ายหัวด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น

ถ้าให้พวกเขารู้ว่าความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเย่เทียนคือผู้แข็งแกร่งระดับดิน พวกเขาจะไม่ถูกกระตุ้นจนเป็นบ้าเหรอ?

“เป็นแค่ระดับดำสูงสุดก็สามารถนั่งในตำแหน่งธรรมบาลฝั่งซ้าย ดูเหมือนว่าความคาดหวังของผมที่มีต่อพรรคชิงเฉิงของพวกคุณจะสูงเกินไปแล้ว

เย่เทียนเบะปากอย่างดูถูก เกือบจะในขณะที่เสียงนั้นลดลง ร่างเสือก็สั่นสะท้านทันที และลมที่รุนแรงก็พัดออกมาจากร่างกายและกวาดไปทางเสิ่นหัว

บูม!

เสิ่นหัวที่อยู่ใกล้ที่สุดเป็นคนแรก แต่ไม่มีความสามารถในการต้านทานด้วยซ้ำ เขาถูกลมแรงพัดจนถอยหลังไปหลายก้าว จนกว่าเขาจะกระแทกเข้ากับกำแพงข้างหลังเขา

แม้ว่าสิ่งนี้จะไม่สร้างความเสียหายให้กับเสิ่นหัวมากนัก แต่ก็ทำให้ผมของเขาและเสื้อผ้าของเขายุ่งเหยิงไปหมด ดูแล้วรันทดมาก

“วิชาชั้นยอดของชิงเฉิง ดอกบัวดาบทำลายโลก!”

โดยไม่รอให้ทุกคนดึงสติกลับมาจากการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหัน เสิ่นหัวก็ได้คำรามด้วยความโกรธและเต้นรำดาบในมือข้างหนึ่ง ในอากาศที่ว่างเปล่า เงาของดอกบัวที่ผสมกับแสงสีเขียวจางๆก็ค่อยๆปรากฏขึ้น

“ดอกบัวดาบแห่งการทำลายล้างโลก เป็นดอกบัวดาบแห่งการทำลายล้างโลก คิดไม่ถึงว่าเสิ่นหัวจะได้เรียนรู้วิชานี้”

ใบหน้าที่ผ่อนคลายของฉินเจิ้งเริ่มจริงจังในทันที และมือของเขาจับผ้าปูโต๊ะโดยไม่รู้ตัว

“น่าเสียดายที่วิชานี้ของคุณนี้ถือได้ว่าเป็นการฉวยโอกาสเท่านั้น และไม่ใช่ทักษะที่แท้จริงที่คุณฝึกฝนมาอย่างหนักจริงๆ”

“ช่างเถอะ วันนี้ผมจะให้คุณเห็นว่า คุณกับผมยังห่างกันไกลแค่ไหน!”

เย่เทียนพลิกปางมืออย่างรวดเร็ว และข้างหลังเขา มีภาพจักรพรรดิที่ถือใบมีดคมปรากฏขึ้นอย่างช้าๆ

"ท่ามังกรเก้า! ท่าสอง จักรพรรดิปกครองทุกทิศทุกทาง!"

ในระหว่างการพูด เย่เทียนค่อยๆยกมือซ้ายขึ้น และเงาจักรพรรดิที่อยู่เบื้องหลังเขาก็ค่อยๆเหยียดมือซ้ายออก และจับไปที่ดอกบัวดาบทำลายโลกที่ค่อยๆก่อตัวขึ้น

ใช่! เมื่อเย่เทียนได้ประสบความสำเร็จในการก้าวไปสู่ฝึกพลังชั้นห้า ก็สามารถดำเนินท่ามังกรเก้าได้ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาใช้มันหลังจากที่เขาเกิดใหม่

จือๆ!

แม้ว่าเสิ่นหัวจะควบคุมเงาดาบดอกบัว พยายามหมุนอย่างสิ้นหวังเพื่อต่อต้าน ไม่ต้องการที่จะตกไปอยู่ในมือของจักรพรรดิ แต่เมื่อเผชิญกับความแข็งแกร่งนี้ ทุกอย่างก็ไร้ประโยชน์

บูม!

ราวกับฟ้าร้องบนพื้น ภายใต้การควบคุมของเย่เทียน เงาดาบดอกบัวแตกสลายในทันที กลายเป็นลมล่องหนที่ล่องลอยไปทุกทิศทุกทาง

อาคารทั้งหลังดูเหมือนจะสั่นสะเทือนไปด้วย และแขกที่มาร่วมงานหลายคนก็ล้มจากเก้าอี้ลงกับพื้นโดยตรง

เสิ่นหัวเองก็ได้รับบาดเจ็บเช่นกัน ร่องรอยของเลือดหยดจากมุมปากของเขาโดยไม่รู้ตัว และเขาไม่มีอารมณ์ที่จะต่อสู้อีกเลย เขาหันหลังกลับและต้องการวิ่งหนี

“ต่อหน้าผมยังอยากวิ่งหนีเหรอ ฝันกลางวันชัดๆ!”

เย่เทียนผงะ แต่เขาไม่คิดว่าเสิ่นหัวจะตรงไปตรงมาขนาดนี้ สู้ไม่ไหวแค่หนึ่งกระบวนท่าก็เตรียมตัวหนี

แต่เขาดึงสติกลับมาได้อย่างรวดเร็ว ด้วยรอยยิ้มที่ดูถูกที่มุมปากของเขา ทันใดนั้นก็มีแผ่นรองใต้ฝ่าเท้า ไล่ตามเสิ่นหัวไป...