ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 286

โดยไม่รู้ตัว ฤดูใบไม้ร่วงก็มาถึงแล้ว

เช่นเดียวกับการเปลี่ยนแปลงของฤดูกาล สองสามวันนี้เย่เทียนอารมณ์ค่อนข้างดี

แม้ว่าการเปิดเผยนั้นมีข้อเสียมากมาย แต่ก็มีข้อดีหลายประการ อย่างน้อยตอนนี้ ทั้งเจียงหนันรวมเป็นหนึ่งเดียว ทำให้เขาโล่งอกไปบ้าง

เพราะยังไงแล้ว หากยังไม่เข้าใจสถานการณ์ทั้หมด แก๊งกะโหลกลึกลับจะไม่เคลื่อนไหวใดๆแน่นอน

แน่นอน เย่เทียนรู้ด้วยว่าหากมีการกระทำใดๆ มันจะเป็นคลื่นลูกใหญ่อย่างแน่นอน มันไม่ง่ายเลยที่จะรับมือ

ไม่ว่ายังไง สิ่งนี้ทำให้เย่เทียนมีเวลาว่างอันมีค่าในการจัดการกับเรื่องในจ๊กกลางก่อน

ในช่วงสองวันที่ผ่านมาเย่เทียนไม่ได้อยู่เฉยๆ และได้เตรียมการที่เกี่ยวข้องคร่าวๆ ไม่เพียงแต่ปรุงยาเม็ดยาเพิ่มพลังหลายสิบเม็ดให้ฉินเจิ้งและคนอื่นๆเท่านั้น แต่เขายังบอกให้พวกเขาดูแลความปลอดภัยของเฉินหวั่นชิง

ในความเป็นจริง แม้ว่าเย่เทียนจะไม่พูดถึงเรื่องนี้ กองกำลังทั้งหมดก็จะให้ความสนใจกับสถานการณ์ของเฉินหวั่นชิงด้วย

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่ายังไงเฉินหวั่นชิงก็เป็นถึงภรรยาของเย่เทียน ทุกคนจะไม่ให้ความสนใจได้ไงล่ะ?

เช้านี้ เมื่อเย่เทียนเดินออกจากห้อง เฉินหวั่นชิงไม่ได้ไปที่บริษัท แต่รอที่ประตูพร้อมกับกระเป๋าเดินทาง

ไม่มีสิ่งอื่นใด วันนี้เป็นวันที่เย่เทียนออกเดินทางเพื่อไปยังจ๊กกลาง นี่คือกระเป๋าที่ฉันเตรียมเมื่อคืนนี้

เดิมที ตามเจตนาเดิมของเย่เทียน นำเสื้อผ้าสองสามชุดและกระเป๋าเป้ก็เพียงพอแล้ว แต่เฉินหวั่นชิงจัดกระเป๋าเดินทางให้เขา

ของที่เตรียมให้ ของมีขนาดใหญ่มีทั้งแชมพูและเจลอาบน้ำจนถึงของที่มีขนาดเล็กคือที่ตัดเล็บและช้อนหู ซึ่งสามารถอธิบายได้ว่าใส่ใจมาก

สิ่งนี้ทำให้เย่เทียนจะหัวเราะก็ไม่ใช่ ร้องไห้ก็ไม่ใช่ มิน่าล่ะที่ผู้หญิงทุกคนต้องมีกระเป๋าใบเล็กใบใหญ่เสมอเมื่อพวกเธอเดินทางไกล เหมือนจะเอาของทั้งบ้านไป

ถึงอย่างนั้น เย่เทียนก็รู้สึกอบอุ่นในใจเล็กน้อย

หลังจากรู้ว่าเย่เทียนได้ทำอะไรไปบ้าง ท่าทีของเฉินหวั่นชิงที่มีต่อเขาเปลี่ยนไป 180 องศา แม้ว่าตอนนี้จะไม่สามารถนอนบนเตียงเดียวกันได้

เย่เทียนรู้ดีว่าเฉินหวั่นชิงต้องการเวลาสักระยะหนึ่งเพื่อยอมรับตัวเขา จึงไม่ได้ไปบังคับหญิงสาวอย่างไร้ยางอาย

แม้ว่าเขาจะรู้ดีอยู่แล้วว่า ถ้าเขาขออะไรจริงๆ ความเป็นไปได้ที่เฉินหวั่นชิงจะปฏิเสธนั้นไม่มาก

แต่หากเป็นเช่นนี้ ในใจของเฉินหวั่นชิงอาจจะทิ้งปมไว้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ชีวิตที่เหลือยังอีกยาวไกล แล้วทำไมต้องรีบร้อนล่ะ?

รับประทานอาหารเช้ากับเฉินหวั่นชิงจนเสร็จ ภายใต้คำกำชับของหญิงสาว เย่เทียนเดินออกจากประตูพร้อมกับกระเป๋าเดินทาง หลิวชิงรออยู่ข้างนอกประตูแล้ว

เดิมที เย่เทียนไม่ได้ขอให้หลิวชิงไปส่งที่สนามบิน แต่แค่บอกว่าให้เขาหาใครสักคนมาก็พอ

แต่หลิวชิงจะปล่อยโอกาสรับใช้เย่เทียนได้อย่างไร เมื่อเขาได้รับโทรศัพท์ เขาก็ตบหน้าอกและบอกว่า เรื่องแค่นี้จะหาลูกน้องทำไม เขาจะมาด้วยตัวเอง นับเป็นเกียรติของเขาที่ได้รับใช้คุณชายเย่

กับสิ่งนี้ เย่เทียนไม่ได้พูดอะไรนอกจากส่ายหัวและยิ้มอย่างขมขื่น

เขารู้ดีว่าหลิวชิงกำลังคิดอะไรอยู่ ไม่มีอะไรมากไปกว่าต้องการสร้างความประทับใจที่ดีต่อหน้าเขา

แน่นอน ไม่ใช่แค่หลิวชิงที่มาที่นี่ ไม่ว่ายังไงเขาก็เป็นบอสใหญ่ในเจียงหนัน เขาจะออกไปโดยพาแค่คนเดียวออกไปได้อย่างไร?

อย่างไรก็ตาม ลูกน้องเหล่านั้นไม่กล้าที่จะก้าวไปข้างหน้าเพื่อแย่งซีนหลิวชิง และยืนอย่างเชื่อฟังที่ประตูรถของตน เพื่อสังเกตสถานการณ์โดยรอบเพื่อป้องกันอุบัติเหตุ

เมื่อเห็นบอสใหญ่ในโลกใต้ดินของเจียงหนันตรงหน้าเขา มาเป็นคนขับรถของเขา เย่เทียนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจเล็กน้อย

เมื่อมองย้อนกลับไปถึงสิ่งที่เขาประสบเมื่อเขาเกิดใหม่ เย่เทียนรู้สึกราวกับว่ามันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้เอง

“คุณชายเย่ ให้ผมมาทำเถอะ!”