ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 288

ข้อเท็จจริงได้พิสูจน์แล้วว่า ยีนของตระกูลซูยังคงดีมาก สิ่งนี้ซึ่งซูเหมยเป็นข้อพิสูจน์ที่ดีที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย

สำหรับชายหนุ่มที่เดินเข้ามา เขามีหน้าตาคล้ายกับซูเหมย 20% แต่เขามีความงามแบบผู้ชายและเป็นผู้ชายที่หล่อเหลา

นอกจากบอดี้การ์ดร่างใหญ่สองสามคนในชุดสูทที่ตามชายหนุ่มมาแล้ว ข้างๆเขายังตามมาด้วยชายที่เย่เทียนค่อนข้างคุ้นเคยด้วย

คือหลี่เฟิงที่เย่เทียนเคยฉีกหน้าในเจียงหนันก่อนหน้านี้!

เมื่อเห็นร่างของหลี่เฟิง นัยน์ตาสีเข้มของเย่เทียนก็ส่องประกายแปลกๆอย่างรวดเร็ว และมุมปากของเขาก็มีรอยยิ้มแปลกๆขึ้นโดยไม่รู้ตัว

เมื่อเย่เทียนเห็นหลี่เฟิงแล้ว หลี่เฟิงก็สังเกตเห็นการมีอยู่ของเย่เทียนด้วย

ตามคำกล่าวที่ว่า ศัตรูเมื่อเจอหน้ากันแล้ว มักจะโกรธเป็นพิเศษ!

หลี่เฟิงเกลียดเย่เทียนมาก ถ้าไม่ใช่เพราะเย่เทียน เขาคงได้คบกับซูเหมยตั้งนานแล้ว!

เมื่อคิดถึงความอัปยศอดสูที่เขาได้รับในเมืองเจียงหนันก่อนหน้านี้ หลี่เฟิงกำหมัดของเขาโดยไม่รู้ตัว และเขาไม่ได้สังเกตว่าเล็บของเขาฝังลึกเข้าไปในเนื้อหนังแล้ว

อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่าตอนนี้ไม่ใช่โอกาสที่ดีสำหรับการโจมตี เขาต้องระงับความเกลียดชังในใจและสาบานอย่างลับๆว่า ตอนนี้เขามาอยู่ในอาณาเขตของเขาแล้ว เขาต้องหาโอกาสทำให้เย่เทียนอับอายขายหน้าให้ได้!

ด้วยความคิดแบบนี้ หลี่เฟิงแทบรอไม่ไหว หลังจากที่เย่เทียนได้ลองใช้วิธีการของตัวเองแล้ว เกรงว่าเขาจะคุกเข่าลงต่อหน้าเขาและขอความเมตตาใช่ไหม?

ในชั่วพริบตา หลี่เฟิงก็มีแผนแก้แค้นในใจของเขา ต้องการให้เย่เทียนรู้ชะตากรรมของการทำให้เขาอับอาย!

เย่เทียนไม่รู้ว่าหลี่เฟิงกำลังคิดอะไรอยู่ หลังจากที่เหลือบมองเขา สายตาก็หันกลับมามองชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆเขาอีกครั้ง แต่เขาไม่รู้ตัวตนของเขา

ซูเหมยเหมือนดูออกความสงสัยของเย่เทียน เธอจึงแนะนำด้วยเสียงเบา "เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉัน ซูเย่าหมิง"

เย่เทียนได้ยินคำพูดและพยักหน้าอย่างครุ่นคิด

ก่อนมา ซูเหมยได้อธิบายสั้นๆเกี่ยวกับสถานการณ์ภายในของตระกูลซู

เช่นเดียวกับตระกูลเฉิน ตระกูลซูถูกแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม หนึ่งในนั้นคือลูกชายคนโตซูเจิ้งไห่ ซึ่งเป็นลุงของซูเหมย และเป็นผู้นำตระกูลคนปัจจุบันของตระกูลซู เป็นคนที่เก่งกาจและทรงพลังมาก

ถัดมาคือลูกชายคนที่สองซูเจิ้งหือคือพ่อของซูเหมย

และตอนนี้ที่อยู่ตรงหน้าเขา คือลูกชายคนเดียวของซูเจิ้งไห่ ลูกพี่ลูกน้องของซูเหมย ซูเย่าหมิง!

ระยะห่างระหว่างทั้งสองฝ่ายอยู่ไม่ไกลกัน ซูเย่าหมิงได้เดินเข้ามาหาทั้งสองคนอย่างรวดเร็วและทักทายซูเหมยอย่างอบอุ่น "พี่เหมย ไม่เจอกันนานเลยนะ"

“เย่าหมิง ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ ได้หาน้องสะใภ้ให้พี่หรือเปล่า?”

อาจเป็นเพราะได้เห็นญาติของเธอ รอยยิ้มจากใจก็ผุดขึ้นบนใบหน้าของซูเหมย

“พี่เหมย คำถามนี้ผมควรเป็นคนถามพี่นะ”

ซูเย่าหมิงเบะปากและพูดด้วยรอยยิ้ม"ไม่ว่ายังไงคุณก็อายุมากกว่าผมนะ อยู่เจียงหนันมานานขนาดนี้ คุณได้หาพี่เขยสักคนให้ผมไหม?"

“คุณก็รู้ว่าฉันอยู่ในเจียงหนันที่ไม่คุ้นเคยตัวคนเดียว ฉันจะไปมีเวลาไปมีความคิดแบบนั้นได้อย่างไร?”

ซูเหมยส่ายหัวเล็กน้อย แต่เหลือบมองไปที่เย่เทียนที่อยู่ข้างๆเธอโดยไม่รู้ตัว

การกระทำเล็กๆของซูเหมย ไม่ได้พ้นจากการสังเกตของซูเย่าหมิง เขาย้ายสายตาไปจ้องมองเย่เทียนจากหัวจรดเท้า ​​และดวงตาที่ลึกล้ำของเขาก็ส่องประกายความแปลกซึ่งยากจะตรวจพบในทันที

ซูเหมยดูเหมือนจะเพิ่งจำได้และแนะนำให้ซูเย่าหมิงรู้จัก "เย่าหมิงนี่คือเพื่อนของฉัน เย่เทียน"

“สวัสดี ผมชื่อซูเย่าหมิง ผมเป็นลูกพี่ลูกน้องของพี่เสี่ยวเหมย”

ซูเย่าหมิงยิ้มอย่างเป็นมิตร และยื่นมือออกไป