ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 362

เขาตกใจจนฉี่ราดต่อหน้าทุกคน ใบหน้าของหลี่เฟิงแดงขึ้นทันที กับเย่เทียน ในใจของเขาทั้งตกใจและโกรธ

สีหน้าของหยูชิ่งถังน่าเกลียดมาก เรื่องถึงขั้นนี้แล้ว มันไม่สามารถถูกระงับได้ง่ายๆอีกต่อไป

ตอนนี้ เขาแค่หวังว่าจะไม่มีใครถูกฆ่าตาย

ต้งๆ!

ในเวลานี้ พี่จ้าวรีบกลับมาพร้อมของส่วนตัวของเย่เทียน

"ของ เอาของมาแล้ว..."

เย่เทียนขัดจังหวะโดยไม่รอให้เขาพูดจบ “เอาของมาให้ผม!”

“เดี๋ยว!”

หยูชิ่งถังรีบหยุดเขาและใช้โอกาสนี้เพื่อเรียกร้อง"คุณปล่อยคุณชายหลี่ไปก่อน จึงค่อยให้ของแก่คุณ"

“คุณคิดว่าผมโง่เหรอ ถ้าผมปล่อยเขาไปจริงๆ คุณจะให้ของผมเหรอ?”

เย่เทียนหัวเราะอย่างเย็นชา และทันใดนั้นก็ตบหัวของหลี่เฟิง

ไม่รู้ว่าเพราะเย่เทียนใช้กำลังมากเกินไป หรือเพราะว่าจิตใจของหลี่เฟิงถูกกระตุ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาไม่สามารถแม้แต่จะร้องออกมา เขาก็เป็นลมหมดสติและทรุดตัวลงกับพื้น

“ทนได้แค่นี้เหรอ?”

เย่เทียนเบะปาก เหยียดเท้าออกแล้วเหยียบแก้มของหลี่เฟิงโดยตรง

“เอาล่ะ คืนของให้คุณ! คืนให้คุณ!”

เมื่อเห็นสิ่งนี้ หยูชิ่งถังโบกมือด้วยความตื่นตระหนก และเหลือบมองไปยังคนทั้งสี่ที่ถูกทิ้งไว้ในห้องขัง แล้วพูดว่า "เอาแบบนี้แล้วกัน ถ้าผมคืนของให้คุณ ผมขอส่งทั้งสี่คนไปที่โรงพยาบาลก่อนได้ไหม? "

"ได้!"

เย่เทียนไม่ต้องการให้คนตายที่นี่ ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าแล้วตอบตกลง

“พวกคุณ ยังไม่รีบส่งพวกเขาทั้งสี่ออกไปอีก!”

หยูชิ่งถังถอนหายใจด้วยความโล่งอก ขยิบตาให้อาหย่งและพูดด้วยความหมายที่ลึกซึ้ง “พวกเขาทั้งหมดล้วนได้รับบาดเจ็บสาหัส ระวังหน่อย อย่าให้อาการบาดเจ็บของพวกเขาแย่ลง ถ้าคนไม่พอก็เรียกคนมาช่วยเพิ่ม”

"ครับ!"

ในฐานะลูกน้องดีเด่นของหยูชิ่งถัง อาหย่งจะไม่รู้ได้ไงว่าหยูชิ่งถัง กำลังขอให้ตัวเองเรียกคนให้เข้ามาเพิ่มอีก ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าอย่างรวดเร็ว

ณ ขณะนั้น เจ้าหน้าที่ตำรวจหลายคนที่อยู่ที่นั่นได้เข้าไปในห้องขังทีละคน และค่อยๆยกสองคนที่สลบอยู่ออกไปอย่างระมัดระวัง

เพราะว่า อาการบาดเจ็บของทั้งสองคนนั้นร้ายแรงกว่าอย่างไม่ต้องสงสัย และต้องส่งตัวไปรักษาที่โรงพยาบาลโดยเร็วที่สุด

เย่เทียนที่จ้องไปที่หยูชิ่งถังตลอดเวลา มีการเยาะเย้ยที่มุมปากของเขา ตอนที่หยูชิ่งถังขยิบตาให้อาหย่ง เขาเห็น แล้วเขาจะไม่รู้ได้ไงว่าอีกฝ่ายมีแผน

แม้ว่าจะไม่ชัดเจนว่าอีกฝ่ายพยายามจะทำอะไร แต่เย่เทียนก็ไม่ใส่ใจ เขาหยิบโทรศัพท์จากพี้จ้าว เปิดรายชื่อและกดหมายเลขเพื่อโทรออก

"อะไร?"

โทรศัพท์เชื่อมต่อทันทีที่ดังขึ้นสองครั้ง และเสียงอันเย็นสงบของฮั่วเยี่ยนจื่อก็ดังมาจากปลายสาย

เย่เทียนรู้อยู่ในใจว่า ทำให้เรื่องใหญ่ขนาดนี้ หากไม่เปิดเผยตัวตนหน่อย เขาอาจจะไม่สามารถออกไปจากที่นี่ได้อย่างง่ายๆ

ความสัมพันธ์ทางฝั่งเจียนหนันนั้นไกลเกินไป และคาดว่าฮั่วเยี่ยนจื่อซึ่งอยู่ในจ๊กกลางน่าจะดีกว่า

แน่นอน ถือโอกาสทดสอบฮั่วเยี่ยนจื่อ เรื่องดีๆแบบนี้ทำไมไม่ลองทำดูล่ะ?

“ผมถูกจับ มีวิธีปล่อยผมออกไปไหม?”

เย่เทียนไม่ได้พูดอ้อมค้อมกับฮั่วเยี่ยนจื่อ และตรงไปที่หัวข้อโดยตรง

“แน่ใจนะว่าคุณไม่ได้ล้อฉันเล่น”

การแสดงออกของฮั่วเยี่ยนจื่อจู่ๆก็เริ่มแปลก

ด้วยความสามารถของเย่เทียน จะถูกจับกุมงั้นหรือ? นี่ไม่ใช่ล้อเล่นคืออะไรล่ะ?

“ตกลงคุณมีวิธีไหม?”

เย่เทียนก็ทำอะไรไม่ได้ และอธิบายไปสองสามประโยค