ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 428

“อย่าพูดว่าเป็นเพียงข้อยกเว้นที่จะให้หมอเทพเย่เข้าร่วมสมาคมการแพทย์แผนจีนของเรา แม้จะให้หมอเทพเย่มาเป็นประธานของเรา ฉันก็ไม่มีความเห็นใดๆเลย!”

ว่านชิงเฟิงแทบอยากให้เย่เทียนเข้าร่วมสมาคมการแพทย์แผนจีน เขาจะฟังคำแนะนำของ หลูโหย่วจื้อ ได้ที่ไหน

“ท่านปู่ว่าน ผมรับรู้ถึงความใจดีที่ทานมีแต่ผม แต่สิ่งที่ลูกศิษย์ของท่านพูดนั้นถูกต้อง การกระทำนั้นขัดกับกฎเกณฑ์จริง ๆ”

“หรือดูว่ามีวิธีการอื่นหรือไม่ หากไม่ได้จริงๆ งั้นผมคงต้องรอถึงปีหน้าเพื่อเข้าร่วมสมาคมแพทย์แผนจีน”

ก่อนที่ หลูโหย่วจื้อ จะหักล้าง คำพูดของว่านชิงเฟิง เย่เทียนซึ่งนั่งอยู่ที่เบาะหลังก็พูดอย่างรู้สึกเสียดาย

เขามีความเย่อหยิ่งที่เป็นของเขา หากว่านชิงเฟิงใช้อำนาจของรองประธานเพื่อดึงตัวเองเข้าสู่สมาคมการแพทย์แผนจีนก็จะทำให้มีคนว่าเขาแน่ๆ

"เออ……"

ว่านชิงเฟิงได้ยินคำพูดนั้น และคิ้วของเขาก็ย่นขึ้น

เขากระตือรือร้นที่อยากให้เย่เทียน เข้าร่วมสมาคมการแพทย์แผนจีน แต่เย่เทียนได้พูดไปแล้วและเขาไม่สามารถหาเหตุผลที่จะบังคับได้

ทันใดนั้น มีแสงสว่างแวบเข้ามาในหัวของเขา และความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในหัวของเขาทันที

“หมอเทพเย่ เอางี้ไหมครับ การประชุมแลกเปลี่ยนทางการแพทย์จะเริ่มต้นอย่างเป็นทางการ จะมีการแข่งขันกันในหมู่คนหนุ่มสาวของเรา แม้ว่าคุณจะไม่ใช่สมาชิกของสมาคมแพทย์แผนจีน แต่ผมสามารถเพิ่มคุณได้”

“ถึงตอนนั้น ถ้าคุณเอาคว้าที่หนึ่งได้ ผมก็สามารถประกาศให้ทุกคนได้รู้ว่าให้คุณเข้าร่วมสมาคมแพทย์แผนจีนของเรา”

“ด้วยวิธีนี้ จากการทดสอบของคุณ ฉันเชื่อว่าจะไม่มีใครกล่าวว่าความสามารถของคุณอีก”

เย่เทียน ได้ยินคำพูดและส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม

เมื่อกี้ที่เขาได้ยินสมาคมแพทย์แผนจีนมีการจัดงานประมูลสมุนไพรหายากเป็นบางครั้ง เขาถึงคิดว่าจะเข้าร่วมสมาคมการแพทย์แผนจีนหรือไม่ แต่เขาไม่คิดว่าว่านชิงเฟิงจะใส่ใจขนาดนี้

อย่างไรก็ตาม ความคิดของ ว่านชิงเฟิง ไม่ได้แย่ ไม่เพียงพิสูจน์ความสามารถของเขา และยังได้เข้าร่วมสมาคมแพทย์แผนจีนได้อีกด้วย เรียกได้ว่าสังหารนกสองตัวด้วยหินก้อนเดียว

เย่เทียน ไม่ได้รีบตอบสนองว่านชิงเฟิง แต่เหลือบมองไปที่ หลูโหย่วจื้อ ที่นั่งคนขับด้วยใบหน้าที่ไม่พอใจ

“คนนั้นน่ะ นายคิดว่ายุติธรรมยัง?”

“ฉันแค่กังวลว่าจะทำลายชื่อเสียงของอาจารย์ ความคิดที่อาจารย์เสนอก็โอเค แน่นอนว่าฉันจะไม่แสดงความคิดเห็นใดๆ อยู่แล้ว”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลูโหย่วจื้อก็เหลือบมองเย่เทียนอย่างเย่อหยิ่งผ่านกระจกมองหลังและเย้ยหยันในใจ

เขาจะเป็นสมาชิกของการแข่งขันในการประชุมแลกเปลี่ยนทางการแพทย์ ถ้าเขาสามารถชนะเย่เทียนในการแข่งขันได้ เขาจะไม่เพียงทำให้ ว่านชิงเฟิง รู้ตัวตนที่แท้ของเย่เทียน และเขาก็อาจจะสามารถจับหัวใจของ เฉินหวั่นชิงได้!

แม้ว่าจะไม่ใช่สินค้ามือหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเล่นไม่ได้ใช้หรือไม่?

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ หลูโหย่วจื้อรู้สึกตื่นเต้นในใจอย่างมาก แต่เขาซ่อนมันไว้อย่างสมบูรณ์และไม่แสดงบนใบหน้าของเขา

น่าเสียดาย ไม่ว่าเขาจะซ่อนได้ดีเพียงใด เขาจะหนีเย่เทียนที่เฝ้ามองเขาผ่านกระจกหลังตั้งแต่ต้นจนจบได้อย่างไร

อย่างไรก็ตาม เย่เทียนก็ไม่รู้ว่าหลูโหย่วจื้อกำลังคิดอะไรอยู่ และเขาไม่ได้พูดอะไรในตอนนั้น

แต่เย่เทียน ก็ตัดสินใจเช่นกัน ถ้า หลูโหย่วจื้อยังทำตัวเยาะเย้ยแบบนั้นใส่อีก และเขาก็จะไม่ให้หน้า ว่านชิงเฟิงอีกต่อไป!

เมื่อเห็นว่าทุกอย่างตกลงกัน ว่านชิงเฟิงไม่ได้พูดอะไรมาก แต่มีความคาดหวังอยู่ในใจ เย่เทียนจะผลงานในการแข่งขันอะไรบ้าง?

ไม่ว่าจะยังไง รถก็แล่นไปจนสุดทาง และใช้เวลาอีกครึ่งชั่วโมง และทั้งสี่ก็มาถึงที่หมายในที่สุด