ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 452

“คุณชายเย่ ผมอยู่ในยุทธภพมาหลายปี ไม่เคยได้ยินแก๊งหย่งเย่เลยครับ”

“แต่ถ้าหยุ่นหมัวไม่ได้โกหก แก๊งหย่งเย่อะไรนั่นมีตัวตนอยู่จริง ต้องเป็นการดำรงอยู่มหึมาที่ต่อกรด้วยยากอย่างแน่นอนครับ”

คิ้วของตี๋ต้าจื้อขมวดเข้าด้วยกัน หน้าตาหนักใจถึงขีดสุด

“ที่นายพูดมาฉันจะไม่รู้ได้ยังไงกัน”

สีหน้าเย่เทียนก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันเท่าไหร่ เขาส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจ “จากที่หยุ่นหมัวบอกมา ขอเพียงเป็นสิ่งที่แก๊งหย่งเย่อยากได้ พวกนั้นไม่เคยพลาดเลย ต่อให้ตอนนี้เราจัดการแก๊งS.P.Lไปได้แล้ว แต่แก๊งหย่งเย่ย่อมต้องส่งอิทธิพลที่แข็งแกร่งกว่านี้มา”

“การดำรงอยู่มหึมาอย่างแก๊งหย่งเย่ ต่อให้ฉันมั่นใจว่ากำจัดพวกเขาได้ แต่ไม่ใช่ตอนนี้แน่นอน ฉันต้องการเวลา”

เย่เทียนไม่คิดจะปิดบังตี๋ต้าจื้อเกี่ยวกับการมีอยู่ของแก๊งหย่งเย่ เรื่องนี้ทำให้เขาตะลึงมากจริงๆ หากไม่ระบายกับใครสักคนเขากลัวว่าตัวเองจะเป็นบ้าเอาได้

อีกอย่าง ไม่ว่ายังไงก่อนหน้านี้ตี๋ต้าจื้อก็เป็นนักฆ่าชั้นยอด ไม่แน่เขาอาจจะได้ข่าวเกี่ยวกับแก๊งหย่งเย่บ้างก็ได้

แต่ใครจะไปคิดว่าแม้แต่ตี๋ต้าจื้อก็ไม่รู้ว่ามีแก๊งหย่งเย่อยู่ เห็นได้เลยว่าแก๊งหย่งเย่ซ่อนตัวได้ลึกล้ำเพียงไหน

“คุณชายเย่ อย่าหาว่าผมปากมากเลยนะครับ”

ตี๋ต้าจื้อเงยหน้ามองเย่เทียนเล็กน้อยและพูดอย่างระมัดระวัง “ที่แก๊งหย่งเย่จัดการกับบริษัทแซ่เฉินท้ายที่สุดแล้วก็เพราะยาปฏิชีวนะ แก๊งหย่งเย่มีอำนาจยิ่งใหญ่ขนาดนี้ เรายอมมอบยาปฏิชีวินะให้ไม่ดีกว่าเหรอครับ”

“ยังไงซะ ที่ใดมีชีวิต ที่นั่นย่อมมีความหวังนะครับ”

“ไม่มีทาง!”

"รายละเอียดฉันยังบอกนายไม่ได้ แต่ฉันสามารถบอกนายเลยว่าระหว่างฉันกับแก๊งหย่งเย่ ต้องมีฝ่ายหนึ่งถูกล้มอย่างแน่นอน!"

สิ้นเสียงตี๋ต้าจื้อปุ๊บ เย่เทียนก็ปฏิเสธหัวชนฝา ใบหน้าฉายแววเคียดแค้น

ตลอดเวลาที่ผ่านมา การล่มสลายของบริษัทแซ่เฉินและความตายของเฉินหวั่นชิงเป็นเหมือนเข็มที่ทิ่มแทงอยู่ในใจของเย่เทียน จนเขาไม่อาจลืมได้

"เอ๋?!"

ราวกับว่าตี๋ต้าจื้อเดาคำตอบนี้ได้นานแล้ว เขาไม่มีปฏิกิริยาแปลกใจมากนัก แต่เปลี่ยนไปพูดเรื่องอื่น “คุณชายเย่ครับ ไม่ทราบว่าคุณเคยคิดอยากเข้าร่วมกองกำลังอิทธิพลใหญ่มั้ยครับ"

"ด้วยคุณสมบัติของคุณ แล้วยังเป็นปรมาจารย์การปรุงยาด้วย ผมคิดว่าไม่มีอิทธิพลไหนปฏิเสธไม่ให้คุณเข้าร่วมหรอกครับ"

"ถึงเวลานั้น ต่อให้แก๊งหย่งเย่มีอิทธิพลใหญ่โต จะมากจะน้อยพวกเขาก็ต้องเกรงใจอิทธิพลที่อยู่เบื้องหลังคุณบ้าง"

ตี๋ต้าจื้อรู้ดีว่าเย่เทียนเป็นคนอัจฉริยะที่หาได้ยาก ในอนาคตอาจจะล้างบางแก๊งหย่งเย่ได้จริงๆ แต่ประเด็นสำคัญคือแก๊งหย่งเย่จะให้เวลาเย่เทียนได้เติบโตเหรอ?

เรื่องแบบนี้ไม่จำเป็นต้องคิดเลย เชื่อว่าทุกคนย่อมยินดีจะทำลายภัยคุกคามตั้งแต่ยังอยู่ในเปล!

เทียบกับหวาดระแวงทุกวันว่าแก๊งหย่งเย่จะมาล้างแค้น สู้หากองกำลังอิทธิพลใหญ่คุ้มกันไว้ก่อนจะดีกว่า วันหน้าเติบโตขึ้นมาเมื่อไหร่ถึงจะมีต้นทุนต่อกรกับแก๊งหย่งเย่!

"ฉันต้องยอมรับว่าฉันมีความคิดนี้อยู่เหมือนกัน"

เย่เทียนกระตุกรอยยิ้มมุมปากอย่างทำอะไรไม่ได้ "ปัญหาสำคัญคือฉันไม่รู้จักกองกำลังอิทธิพลใหญ่อะไรเลย นายว่าฉันจะไปเข้าพวกกับใครดีล่ะ"

"อีกอย่าง แก๊งS.P.Lยังเป็นเพียงลูกกระจ๊อกในแก๊งหย่งเย่ ใครจะรู้ว่าแก๊งหย่งเย่ควบคุมอิทธิพลไหนไว้อีกบ้าง? ขืนบังเอิญเข้าร่วมกับอิทธิพลที่อยู่ในการควบคุมของแก๊งหย่งเย่จริงๆ ก็เท่ากับวิ่งเข้ากับดักเองน่ะสิ"

ตี๋ต้าจื้อพยักหน้าอย่างใช้ความคิด "ที่คุณชายเย่พูดมาก็มีเหตุผล ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ดูเหมือนว่าจะเหลือเพียงวิธีสุดท้ายเท่านั้น"

"วิธีอะไร?"

"ต้นหลี่ตายแทนต้นท้อ!"