ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 479

เย่เทียนปฏิเสธคำขอของถังเหวินหลงในการร่วมงานเลี้ยง จากนั้นเดินออกจากสถานีตำรวจเมืองอย่างโดดเดี่ยว เขาเงยหน้าขึ้นมองผู้คนที่สัญจรไปมาและอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจยาวๆ

ไม่มีอะไรนอกเหนือไปจากการเป็นห่วงเรื่องของเซ่เจีย เพราะเขากลัวว่าดาราดังคนนี้จะคิดทำอะไรบ้าๆ อีก

ที่สำคัญ เย่เทียนได้ยืนยันในสิ่งที่เขาคิดอยู่ในใจแล้ว ทุกครั้งที่ถังเหวินหลงขอพบ มันไม่มีอะไรที่ดีเลย!

ดังนั้นเขาจึงขายอิสรภาพในคืนนี้ให้กับถังเหวินหลงไป แถมยังไม่ได้ผิดใจกันด้วย!

ช่วยไม่ได้ เพราะชีวิตคนเรานั้นมันเต็มไปด้วยความจำใจเสมอ!

เช่นเดียวกับผู้คนที่เดินไปมาอย่างเร่งรีบ ถ้าหากเป็นไปได้ เชื่อว่าทุกคนอยากเดินให้ช้าลง แต่ด้วยความกดดันของชีวิต พวกเขาจึงต้องก้าวต่อไป และยังต้องก้าวให้เร็วกว่าเดิมด้วยซ้ำ!

ถังเหวินหลงเป็นถึงคนใหญ่คนโต ฉะนั้นก่อนที่บริษัทแซ่เฉินจะเติบโตไปถึงระดับหนึ่ง เขาจะผิดใจกับถังเหวินหลงไม่ได้!

ต่อให้ถังเหวินหลงจะไม่คิดสร้างปัญหากับใคร แต่ขอให้เขาไม่พอใจ เชื่อว่าคนที่คอยเลียแข้งเลียขาเขาจะไม่ปล่อยบริษัทแซ่เฉินไว้แน่นอน

กริ๊ง กริ๊ง!!

เย่เทียนยังไม่ทันถอนหายใจเสร็จ โทรศัพท์ในกระเป๋าของเขาก็ดังขึ้น

เขาจึงหยิบมันออกมาและเหลือบมองไปที่หน้าเจอ เป็นสายโทรเข้าจากเจิ้งเหวยหวา ซึ่งก็ทำให้เขาขมวดคิ้วอย่างสงสัยมาก

ตามสถานการณ์แล้ว ตอนนี้เจิ้งเหวยหวาควรยุ่งกับบริษัทแช่เจิ้งอยู่ไม่ใช่หรือ?

“ว่าไง?”

ต่อให้จะแปลกใจยังไง เย่เทียนก็ต้องกดรับสายนั้น

“คุณชายเย่ครับ ผมเพิ่งได้รับสายตาลูกน้อง แจ้งว่าเซ่เจียขึ้นรถแท็กซี่คันหนึ่งมุ่งหน้าไปที่สนามบินแล้วครับ!”

“ผมให้เพื่อนในสายการบินตรวจสอบข้อมูลของเซ่เจียแล้วครับ เธอจองตั๋วเครื่องบินไปเมืองจิน ซึ่งจะออกเดินทางในอีกประมาณหนึ่งชั่วโมงข้างหน้าครับ”

ต่อให้จะยุ่งแค่ไหนเจิ้งเหวยหวาก็ไม่ได้ละเลยเรื่องนี้

“หา?!”

เย่เทียนตกตะลึงครู่หนึ่ง จากนั้นเขานึกได้ทันทีและถึงกับโทษตัวเอง

เขาคาดว่าเจิ้งเหวยหวาได้สังเกตเขาตั้งแต่ที่เขามาถึงเมืองเอกแล้ว ไม่เพียงแต่สังเกตเขาเท่านั้น ยังสังเกตเซ่เจียที่พักอยู่โรงแรมกับเขาด้วย

ถ้าเขานึกได้เร็วกว่านี้ เขาไม่จำเป็นต้องลำบากกงหย่วนด้วยซ้ำ!

“ขอบคุณ!”

เย่เทียนเหลือบมองนาฬิกา แม้ว่าเวลาจะเร่งรีบ แต่ก็ใช่ว่าเขาจะไปไม่ทัน

เนื่องจากกงหย่วนเป็นคนส่งเขามาที่นี่ ดังนั้นหลังจากกดวางสาย เขาก็หันกลับไปยืมรถตำรวจกับเฉาจื้อเหา ด้วยเสียงไซเรนดังขึ้น เขาได้มุ่งหน้าไปยังสนามบินด้วยความเร็วสูงสุด

กริ๊ง! กริ๊ง!

แต่ไม่นานหลังจากที่เย่เทียนขับรถขึ้นสู่ทางด่วนวงแหวน เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น

“มีอะไร รีบว่ามา!”

เย่เทียนที่รีบไปเคลียร์กับเซ่เจียนั้นใจร้อนมาก เขาไม่ทันได้ดูหมายเลขที่โทรเข้าก็กดรับสายและพูดอย่างรีบร้อนทันที

“เย่เทียน!”

แต่ในวินาทีถัดมา เสียงผู้หญิงที่คมชัดดังขึ้นจากปลายสาย ทำให้เย่เทียนถึงกับสะดุ้งและรถตำรวจก็แทบจะพุ่งชนราวกั้นบนไหล่ทาง

เหนือสิ่งอื่นใด เพราะสายที่โทรเข้าไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเขา เฉินหวั่นชิง!

“ที่ ที่รัก ผมยุ่งอยู่นะ คุณมีอะไรเหรอ?”

เย่เทียนผู้ซึ่งกระทำความผิดนั้นกลัวสายโทรเข้าจากเฉินหวั่นชิงมากที่สุด เขารีบระงับความตื่นตระหนกในใจและพยายามควบคุมน้ำเสียงให้เป็นธรรมชาติที่สุด

“ฉันถามคุณนะ เกิดอะไรขึ้นกับพี่เซ่เจีย! ทำไมจู่ๆ พี่เขาถึงประกาศลาออกจากวงการบันเทิง? คุณทำอะไรพี่เขาใช่ไหม?!”