ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 498

เมื่อเวลาผ่านไปทุกวินาที เย่เทียนกับจี้เยียนหรันอยู่ในรถพยาบาล โดยใช้อุปกรณ์ทางการแพทย์ง่ายๆ เพื่อทำการผ่าตัดผู้บาดเจ็บ

ในทางกลับกันหลิวไท่ฮวาและคนอื่นๆที่อยู่ข้างนอก พวกเขาแทบไม่กล้ากระทำการอย่างหุนหันพลันแล่น ดังนั้นพวกเขาจึงทำได้แต่ล้อมรถพยาบาลไว้เพื่อป้องกันไม่ให้เย่เทียนหลบหนี!

เสียงดังเอี๊ยด!

ผ่านไปอีกประมาณสิบห้านาที ในที่สุดรถตู้สีดำหลายคันก็มาถึง

แต่คนแรกที่ลงจากรถ ถึงกับเป็นคนรู้จักและคุ้นเคยของเย่เทียน เฉาจื้อเหา!

"ใครคือผู้รับผิดชอบสูงสุดของที่นี่ สถานการณ์ในที่เกิดเหตุเป็นอย่างไรบ้าง?"

ในเวลานี้เฉาจื้อเหามีอาวุธครบมือ สีหน้ามืดมนถึงขีดสุด ปฏิกิริยาแรกเมื่อลงจากรถก็คือการทำความเข้าใจสถานการณ์ในที่เกิดเหตุก่อน

“เฉา หัวหน้าเฉา?!”

เมื่อเห็นเฉาจื้อเหาครั้งแรก หลิวไท่ฮวาก็ตกตะลึง แต่เขาตั้งสติกลับได้อย่างรวดเร็ว "หัวหน้าเฉา ผมเป็นผู้รับผิดชอบสูงสุดของที่นี่ ผมชื่อหลิวไท่ฮวา!"

เกิดความยุ่งเหยิงมากมายขนาดนี้ เฉาจื้อเหาจะต้องมาที่เกิดเหตุด้วยตัวเอง ซึ่งคาดการณ์ไว้แล้ว แต่เขาคิดไม่ถึงว่าเฉาจื้อเหาจะปรากฏตัวพร้อมอาวุธครบมือขนาดนี้!

“หัวหน้าหลิวตอนนี้สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง?”

เฉาจื้อเหาเหลือบมองหลิวไท่ฮวา และมองไปที่รถพยาบาลฉุกเฉินที่ล้อมรอบหลายชั้นและถามด้วยเสียงต่ำ

เสียงดังเอี๊ยด!

เพียงแต่ หลิวไท่ฮวายังไม่ทันรายงาน ก็มีเสียงเบรกกะทันหันดังขึ้นจากข้างหลังของเขา และมีรถออดี้สีดำ 2 คันและรถตู้พุ่งเข้ามา

ตรงกลางของรถAudi มีชายชราผู้สง่าร่าเริงในชุดสูทและรองเท้าหนัง นั่นคือผู้ช่วยผู้บังคับบัญชาที่ดูแลเมืองเอกใต้หมิงจื้อ!

ที่น่าแปลกใจที่สุดคือ ใต้รถตู้คันที่สามมีนักข่าวที่มีกล้องโผล่ออกมาด้วย!

เดิมที เกิดอุบัติเหตุร้ายแรงเช่นนี้ ผู้คนข้างบนก็ให้ความสนใจเป็นอย่างมากแล้ว และได้จัดการให้ใต้หมิงจื้อ เข้ามาตรวจสอบสถานการณ์เป็นพิเศษ

แต่ใครจะไปรู้ ในขณะที่เขายังอยู่ระหว่างทางก็ได้รับข่าวการจับตัวประกัน ด้านหลังเขายังมีนักข่าวติดตามอยู่ โมโหในทันที ก็เลยเรียกเฉาจื้อเหาให้รีบมาจัดการก่อน

ตอนนี้เป็นยุคข้อมูลข่าวสาร สิ่งใดก็ตามที่เกี่ยวข้องกับอินเทอร์เน็ต ก็ไม่ใช่เรื่องเล็กแล้ว หากไม่ได้รับการจัดการอย่างเหมาะสม ก็จะกลายเป็นพาดหัวข่าวในวันพรุ่งนี้!

แต่ แม้ว่าเฉาจื้อเหาพอได้รับข่าวก็รีบมาทันที แต่ห่างจากสำนักงานในเมืองก็อยู่ใกล้ที่นี่ อีกทั้ง ใต้หมิงจื้อก็อยู่ระหว่างครึ่งทางแล้ว ถึงแม้เขาจะจงใจสั่งให้คนขับช้าลง เขาก็แค่ช้ากว่า เฉาจื้อเหาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

ในขณะนี้เฉาจื้อเหาไม่มีกะจิตกะใจไปสนใจหลิวไท่ฮวา กำลังจะรีบเข้าไปทักทายใต้หมิงจื้อก่อน

แต่ในขณะนี้ ในที่สุดรถพยาบาลที่ปิดสนิทก็เปิดออก และร่างที่กระโดดลงมาแทบทำให้เฉาจื้อเหาตกใจจนเกือบกรีดร้องออกมา

สวรรค์ ชายผู้ที่เดินออกมาก่อน นอกจากเย่เทียนแล้ว จะเป็นใครได้อีก ? !

“คุณปู่น้อยของผม คุณปู่น้อยของผม ทำไมทุกที่ที่มีงานใหญ่ก็ต้องมีคุณนะ?! หยุดบ้างไม่ได้หรือ ? มิฉะนั้นช้าเร็วผมต้องถูกคุณทำให้ตกใจตายแน่ !”

หัวใจของเฉาจื้อเหาเต็มไปด้วยความขมขื่น แต่หัวใจที่ห้อยอยู่ในลำคอของเขากลับโล่งอกสักที

เขาแค่ฝันก็คิดไม่ถึงมาก่อนว่า ผู้กระทำความผิดที่อยู่เบื้องหลังความวุ่นวายครั้งใหญ่เช่นนี้คือเย่เทียน แต่จากสิ่งที่เขารู้เกี่ยวกับเย่เทียน เย่เทียนไม่ใช่นักเลงที่ดุร้าย ในนี้ต้องมีการเข้าใจผิดบางอย่างแน่นอน

เขากำลังเริ่มคิดเรื่องนี้ ก็เห็นจี้เยียนหรันกระโดดจากรถพยาบาลอีกคน เขาก็ยิ่งมั่นใจมากขึ้นเรื่อยๆว่าการคาดเดาของเขาเป็นความจริง

แม้ว่าเย่เทียนจะบ้าไปแล้วจริงๆก็ตาม แต่จี้เยียนหรันก็เป็นคนของเราเอง เธอคงไม่บ้าคลั่งไปด้วยมั้ง?

“小曹เสี่ยวเฉา สถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง?”

ในขณะที่เฉาจื้อเหาตกตะลึง ใต้หมิงจื้อได้เดินผ่านมาแล้ว สีหน้าของเขามืดมนสุดขีด