ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 525

"ฉันจะบอกคุณให้ ตอนนี้ฉันกับพี่สาวอยู่ที่สนามบินจ๊กกลาง อีกไม่กี่ชั่วโมงก็ถึงเมืองเจียงหนันแล้ว!"

"คุณทำท่าทีให้ดีด้วย ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวพอเราลงจากเครื่องบิน ฉันจะไปฟ้องอาจารย์แม่ว่าคุณลวนลามฉัน!"

ฮั่งหลิงเยว่ไม่สนเสียงเยาะเย้ยของเย่เทียนเลยสักนิด กลับกัน เธอข่มขู่อย่างหน้าไม่อาย

"เดี๋ยวก่อน พวกเธอมาเจียงหนันทำไม?"

เย่เทียนผงะ เริ่มมีสีหน้าประหลาด

"ไปหาคุณไงคะ!"

ฮั่วหลิงเยว่เบ้ปาก และพูดประหนึ่งว่าสมควรเป็นเช่นนี้ "เมื่อกี้ฉันยังพูดไม่ชัดอีกเหรอ พี่สาวฉันฝากฝังเรื่องที่จ๊กกลางไว้หมดแล้ว ก็ต้องไปหาคุณที่เป็นอาจารย์สิคะ!"

"นี่มัน……"

เย่เทียนหันไปมองเฉินหวั่นชิงในเลานจ์วีไอดีด้วยสัญชาตญาณ ก่อนจะยักไหล่พลางกล่าว "เกรงว่าพวกเธอจะมาเสียเที่ยวซะแล้ว"

"ทำไมคะ?!"

เสียงของฮั่วหลิงเยว่สูงปรี๊ดขึ้นหลายระดับ เธอพูดงอนๆ "พวกเราอุตส่าห์ไปตั้งไกล หรือคุณตั้งใจจะหลบหน้าเราเหรอคะ"

"ฉันจะบอกคุณให้นะ คุณหลบไปก็ไม่มีประโยชน์ นอกจากฉันจะรู้ว่าอาจารย์แม่ชื่อเฉินหวั่นชิงแล้ว ฉันยังรู้ด้วยว่าเธอเป็นประธานใหญ่ของบริษัทแซ่เฉินในเมืองเจียงหนัน อยู่ที่วิลล่าเจียงเฉิง….."

"เดี๋ยวก่อน ใครบอกว่าฉันตั้งใจหลบหน้าพวกเธอ?"

ได้ยินเสียงคำรามประหนึ่งเสือตัวเล็กๆของฮั่วหลิงเยว่แล้ว เย่เทียนเกาจมูกอย่างอดไม่ได้ ก่อนจะพูดอย่างอ่อนใจ "แค่พวกเธอมาผิดจังหวะไปหน่อย"

"ตอนนี้ฉันรอเที่ยวบินอยู่ในสนามบินเจียงหนัน เดี๋ยวจะไปเก็บภาพชุดแต่งงานใหม่กับอาจารย์แม่เธอ อย่างน้อยๆก็ต้องใช้เวลาหลายวัน เสร็จเรื่องก็คงจะไปเมืองจินเลย"

"หา? ทำไมถึงบังเอิญขนาดนี้!"

ฮั่วหลิงเยว่อึ้งไปเลย คิดไม่ถึงว่าสถานการณ์จะเป็นแบบนี้

“เสี่ยวเยว่ เอามือถือฉันไปคุยกับใครน่ะ?!”

ไม่รอให้ฮั่วหลิงเยว่พูดมากไปกว่านี้ เย่เทียนก็ได้ยินเสียงของฮั่วเยี่ยนจื่อที่ดังขึ้นชัดเจน

“คุณชายเย่ ถ้าเมื่อกี้เสี่ยวเยว่ล่วงเกินอะไรไป ฉันในฐานะพี่สาวขอโทษแทนเธอด้วยค่ะ”

“เธอยังเด็ก ไม่รู้เรื่อง หวังว่าคุณเป็นผู้ใหญ่จะไม่ถือสา อย่าเอาความกับเธอนะคะ”

หลังจากเสียงกร๊อบแกร๊บจบลง เสียงปลายสายก็ชัดขึ้นอีกครั้ง และเสียงมีเสน่ห์ของฮั่วเยี่ยนจื่อก็ดังเข้ามา

“พี่คะ! หนูจะยี่สิบแล้วนะคะ เด็กตรงไหนกัน”

ไม่รอให้เย่เทียนตอบ เสียงคัดค้านอย่างไม่พอใจของฮั่วหลิงเยว่ก็ดังเข้ามาอีกครั้ง

“ฉันไม่ใจแคบขนาดนั้นหรอก”

เย่เทียนรู้ดีว่าฮั่วหลิงเยว่ไม่ได้คิดไม่ดี แล้วจะโกรธจริงๆได้ยังไง?

เงียบไปครู่หนึ่ง เย่เทียนก็เปลี่ยนเรื่อง “ได้ยินหลิงเยว่บอกว่าตอนนี้พวกเธออยู่สนามบินเหรอ กำลังจะมานี่ใช่มั้ย?”

ฮั่วเยี่ยนจื่อถลึงตาใส่ฮั่วหลิงเยว่ เมื่อเห็นว่าเธอปิดปากสนิทแล้วถึงตอบ “ค่ะ อีกประมาณสิบนาทีก็ต้องขึ้นเครื่องแล้ว”

“ถ้าอย่างนั้นพวกเธอมาผิดจังหวะแล้วล่ะ”

เย่เทียนส่ายหัวอย่างอ่อนใจ และพูดย้ำอีกครั้ง “ตอนนี้ฉันก็อยู่สนามบิน ต้องไปต่างถิ่นสักระยะหนึ่ง เสร็จแล้วคงต้องรีบไปเมืองจินเลย”

“คุณชายเย่ ฉันเสียมารยาทเองค่ะ ฉันน่าจะบอกคุณก่อนที่จะไป”

ฮั่วเยี่ยนจื่อรีบขอโทษ “คุณวางใจได้ ฉันจะไปคืนตั๋วเดี๋ยวนี้ค่ะ รอคุณว่างเมื่อไหร่เราค่อยไป”

“ไหนบอกว่าอีกสิบนาทีก็จะขึ้นเครื่องแล้วไม่ใช่เหรอ เธอคืนตั๋วทันเหรอ?”

เย่เทียนยิ้มเล็กน้อย “ถึงฉันจะรู้ว่าค่าตั๋วแค่นี้สำหรับเธอเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่ในเมื่อจ่ายแล้วก็อย่าปล่อยให้เสียเปล่าเลย”