ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 555

สึบ สึบ!!

ซึ่งคำเตือนด้วยความหวังดีของเย่เทียนแต่กลับกลายเป็นความหยิ่งทะนงและการดูถูกในสายตาของคุณอารองเซว ด้วยเหตุนี้จึงทำให้คุณอารองเซวโกรธจนลุกเป็นไฟและพุ่งเข้าใส่เย่เทียนทันที

นิ้วมือห้านิ้วทั้งสองข้างของเขาเปลี่ยนทรงเป็นกรงเล็บนกอินทรี ดูะเหมือนว่ามันจะสามารถตัดผ่านทุกอย่างทุกขวางหน้า เสียงหวีดหวิวทะลวงผ่านอากาศ และเขาก็ฟันไปที่แขนของเย่เทียนอย่างดุดัน

ดวงตาสีเข้มของเย่เทียนหรี่ลง ในใจของเขารู้สึกหมดหนทางที่จะถอยจริงๆ เรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว ถึงแม้จะไม่ได้ทำเพื่อการเข้าไปในบ้านตระกูลเซว แต่แค่เรื่องของพ่อเขา เขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะถอยแล้ว

เมื่อนึกถึงจุดนี้ เย่เทียนก็ตั้งสติ แทนที่จะถอยกลับ แต่เขากลับพุ่งเข้าใส่คุณอารองเซวที่อยู่ตรงหน้า

ฝึบ!

เงาร่างพุ่งผ่านด้วยความเร็วสายฟ้า คุณอารองเซวถึงกับเกาปากของเขา และดวงตาที่ขุ่นมัวของเขาก็อดไม่ได้ที่จะมองด้วยความประหลาดใจ

“ไอ้หนุ่ม ดูไม่ออกจริงๆ นะว่าเอ็งจะเร็วขนาดนี้!”

เมื่อได้ยินเสียงลมหวีดหวิวผ่านหู คุณอารองเซวก็หลบอย่างไม่ลังเล และทำให้เขาหลบการโจมตีกลับของเย่เทียนได้อย่างเฉียดฉิว

“คุณอารองเซว การโจมตีครั้งแรกจบลงแล้วนะครับ!”

แม้ว่าจะพลาดหมัดไป แต่เย่เทียนไม่ได้ฉวยโอกาสในการโจมตีซ้ำ เขาได้แต่ยืนอยู่ที่เดิมและแสดงรอยยิ้มให้กับคุณอารองเซว

เมื่อเห็นสีหน้าความได้ใจของเย่เทียน ดวงตาของคุณอารองเซวก็หรี่ลงและพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “ไอ้หนู เอ็งอย่าเพิ่งได้ใจไป นี่แค่การจู่โจมครั้งแรกเท่านั้น!”

จากนั้นคุณอารองเซวกระทืบเท้าแล้วพุ่งเข้าหาเย่เทียนอีกครั้ง แต่ความเร็วในครั้งนี้มันเร็วกว่ารอบแรกไม่น้อย

เย่เทียนก็ตกใจเช่นกัน เขาไม่คิดเลยว่าคุณอารองเซวจะเร็วได้ขนาดนี้ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้ใช้กำลังภายในเลย ด้วยเหตุนี้ จึงทำให้เขาไม่คิดจะประมาทเลยแม้แต่น้อย เขาขยับเท้าอย่างไม่หยุด และร่างของเขาก็ถอยหลังอย่างรวดเร็ว

ในเวลานี้ การต่อสู้ระหว่างทั้งสองที่หน้าประตูบ้านตระกูลเซวเป็นไปอย่างดุเดือดและรุนแรงมาก

แต่ว่าเย่เทียนไม่มีทีท่าว่าจะเผชิญซึ่งๆ หน้ากับคุณอารองเซวเลย เขาขยับเท้าครั้งแล้วครั้งเล่า และทุกครั้งก็สามารถหลบหลีกการโจมตีของคุณอารองเซวได้เสมอ

คุณอารองเซวยิ่งสู้ก็ยิ่งโมโห เขาอดไม่ได้ที่จะตวาดเสียงดังว่า “ไอ้หนู นี่เอ็งหมายความว่าไง? เมื่อกี้ยังพูดจาโอ้อวดอยู่ไม่ใช่เหรอ? ทำไมตอนนี้เอาแต่หนีล่ะ?”

“คุณอารองเซวจะพูดแบบนี้ไม่ได้นะ คุณบอกแค่ว่าผมล้มคุณได้ก็พอ แต่คุณไม่ได้บอกผมว่าห้ามหลบการโจมตีของคุณ จนทำให้คุณหมดแรงไม่ใช่เหรอ?”

เย่เทียนหลบอย่างว่องไวไปด้วยและยิ้มตอบไปด้วย และคำพูดของเขาทำให้คุณอารองเซวหมดคำบรรยายจริงๆ

หยุนเหมิงหยานที่หลบอยู่หลังประตูได้แต่ขมวดคิ้วแน่นๆ เธอไม่คิดเลยว่าเย่เทียนจะฉลาดแกมโกงขนาดนี้ เพราะเขาไม่คิดจะสู้กับคุณอารองเซวเลยด้วยซ้ำ

แม้แต่หยุนเหมิงหยานที่เป็นผู้ชมยังคิดแบบนี้ แล้วนับประสาอะไรกับคุณอารองเซวที่กำลังต่อสู้ล่ะ?

ความรู้สึกนั้นมันเหมือนกับชกหมัดไปที่สำลีจนทำให้เขาหงุดหงิดมาก เขาโกรธจนอยากหั่นเย่เทียนเป็นชิ้นๆ แล้วโยนให้หมากิน!

แต่เขาต้องยอมรับจริงๆ ว่าคำพูดของเย่เทียนทำให้เขาทำอะไรไม่ถูกเลย เพราะเขาแก่กว่าเย่เทียนอยู่แล้ว หากใช้กำลังโดยที่ไม่ได้ใช้กำลังภายในแบบนี้ คนที่แพ้จะต้องเป็นเขาอย่างแน่นอน

ที่สำคัญคือ ถ้าเขาใช้กำลังภายในแล้วเอาชนะเย่เทียนได้ และเมื่อข่าวนี้ถูกแพร่ออกไป เขาจะถูกตำหนิว่าเป็นผู้ใหญ่ที่รังแกเด็ก และจะต้องอับอายขายหน้าอย่างแน่นอน!

“ไอ้หนุ่ม ตอนนี้ข้าขอเปลี่ยนใจก็แล้วกัน เอ็งต้องเอาชนะข้าภายในสามสิบกระบวนท่าเท่านั้น ไม่อย่างนั้นอย่าหวังจะได้ข่าวของพ่อเอ็งจากข้า!”

จากนั้น ด้วยประสบการณ์ในการต่อสู้อันโชกโชนของคุณอารองเซว เขาจึงไตร่ตรองอย่างละเอียดและเสนอความคิดนี้ขึ้นมาทันที

“ให้ตายสิ! คุณอารองเซว คุณอายุมากขนาดนี้แล้ว แต่ทำไมเปลี่ยนใจง่ายๆ แบบนี้ได้ พูดอย่างทำอย่าง แล้วความน่าเชื่อถือของคุณยังมีไหม?”

สีหน้าของเย่เทียนหม่นหมองทันที และเขาอดไม่ได้ที่จะพูดจาหยาบคายออกมา

“ก็ข้าอยากเปลี่ยนใจกะทันหัน แล้วทำไม? ถ้าเอ็งไม่พอใจ เอ็งก็ไปจากที่นี่สิ!”

คุณอารองเซวแสยะยิ้มและภูมิใจในการถือไพ่ที่เหนือกว่าของเขา

หยุนเหมิงหยานก็แอบดีใจมาก ถ้าสถานการณ์ยังคงเป็นไปแบบนี้ เชื่อว่าเย่เทียนจะต้องถูกคุณอารองเซวเล่นงานอย่างไม่เป็นท่าแน่!