ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 604

หัวหน้าชายร่างใหญ่ในชุดสูทมองมาที่เย่เทียนด้วยสายตาประหลาดใจ เขาคิดไม่ถึงเลยว่าสำหรับเย่เทียนแล้ว ตัวเขาเองกับพรรคพวกจะอ่อนแอขนาดนี้ ไม่สามารถต่อกรด้วยแม้แต่สิบวินาทีทุกคนก็ล้มลงกับพื้นแล้ว

เมื่อเห็นแววตาความเย็นชาของเย่เทียนที่มองเข้ามา ชายร่างใหญ่ในชุดสูทอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัว

ฝีมือของเย่เทียนนั้นแข็งแกร่งมากจริงๆ ถ้าเย่เทียนเอาจริง เกรงว่าแค่หมัดเดียวก็จะส่งเขาลงไปคุยกับยมบาลได้แล้ว!

เมื่อนึกถึงการที่เย่เทียนยอมให้ความร่วมมือในการมาที่นี่ ชายในชุดสูทก็พอเดาได้ถึงความตั้งใจของเย่เทียน

ในขณะนั้น สีหน้าของชายใส่สูทก็คล้ายกับอมอุจจาระไว้ในปาก ซึ่งดูน่าเกลียดอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ "ที่แกยอมมากับพวกเรา ก็เพื่อจะมาหาจี้เยียนหรันใช่ไหม?"

"ไม่อย่างนั้นล่ะ?"

เย่เทียนขมวดคิ้วแล้วพูดอย่างดูถูก "พวกคุณไม่สำคัญพอที่จะให้ผมจะเสียเวลาด้วยหรอก!"

เมื่อพูดจบ เย่เทียนก็ไม่อยากเสียเวลาอีกต่อไป คนพวกนี้ก็แค่มดตัวน้อย แล้วทำไมต้องเสียเวลาอันมีค่ากับคนพวกนี้ด้วย?

ทันทีที่พูดจบ เย่เทียนขยับเท้าเบาๆ พร้อมกับพุ่งตรงไปหาชายร่างใหญ่ในชุดสูทอย่างรวดเร็ว

ชายร่างใหญ่ใส่สูทตกใจและตั้งใจจะตอบโต้กลับไป แต่ความเร็วของเขาจะเทียบกับเย่เทียนได้อย่างไง?

ในขณะที่เขามัวคิดเรื่องนี้ หมัดของเย่เทียนก็ได้ต่อยใส่เขาอย่างเต็มแรง

พุ่ม!

เสียงทุ้มดังขึ้น สีหน้าของชายร่างใหญ่ในชุดสูทกลายเป็นสีเลือดหมู และเขาถึงกับรับแรงกระแทกไม่ไหวจนถอยหลังออกไปหลายก้าว

เมื่อเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง ชายร่างใหญ่ในชุดสูทรู้สึกถึงความเจ็บปวดไปทั่วร่างกายของเขา

แต่เย่เทียนไม่ให้โอกาสเขาและเตะเข้าไปอีกครั้ง

ผัวะ!

ชายร่างใหญ่ในชุดสูทถึงกับทรงตัวไม่อยู่และล้มฟาดลงกับพื้นแล้วหมดสติไปเหมือนกับสามคนก่อนหน้านี้

แต่เย่เทียนก็ยังไม่ปล่อยพวกเขาไป จากนั้นเขาเดินเข้าไปแล้วหักแขนข้างหนึ่งของพวกเขาทุกคน!

กล้ากระตุกหนวดเสือ ผลลัพธ์ก็คือความตาย!

สิ่งสำคัญของเย่เทียนนั้นก็คือคนข้างกายเขา โชคดีที่คนกลุ่มนี้เป็นคนคนทั่วไป ไม่อย่างนั้นคงไม่ได้จบด้วยการหักแขนง่ายๆ แบบนี้แน่นอน!

ทำสำคัญ เย่เทียนยังทำให้พวกเขาหมดสติไปก่อน เพื่อไม่ให้พวกเขารู้สึกเจ็บปวดตอนที่โดนหักแขน!

เรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้นไวมาก และเสียงคนล้มลงกับพื้นก็ดังสนั่นออกไป ทำให้ดึงดูดความสนใจของคนที่อยู่ชั้นบนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

เย่เทียนที่เพิ่งเดินขึ้นบันไดหลังจากจัดการกับชายร่างใหญ่ในชุดสูทสำเร็จ ชายหลายคนที่อยู่ชั้นสองก็รีบลงมาชั้นล่างทันที

เย่เทียนไม่อยากเสียเวลาพูดคุยกับพวกเขา ทันทีที่เผชิญหน้ากัน เขาก็ลงมืออย่างไม่ยั้ง

ใช้เวลาไม่นานเช่นเคย ชายทั้งหมดก็ล้มลงนอนไปตามๆ กัน พวกเขาไม่สามารถต้านขบวนท่าของเย่เทียนแม้แต่ท่าเดียวด้วยซ้ำ!

สักพักหลังจากนั้น เย่เทียนก็มาถึงล็อบบี้ชั้นสอง

ในห้องโถง จี้เยียนหรันถูกคนใช้เชือกเส้นใหญ่มัดติดไว้กับเก้าอี้พร้อมกับเอาผ้ามาปิดไว้ที่ปาก

เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ตอนแรกเธอกำลังจะไปหาเย่เทียนที่โรงแรม แต่ระหว่างทางเธอเห็นชายชราคนหนึ่งที่เข็นของหนักอยู่ เธอจึงตั้งใจจะเข้าไป แต่กลับโดนววางยาซะงั้น

เมื่อเธอได้สติอีกครั้ง คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอไม่ใช่ชายชราคนนั้นแล้ว แต่กลับเป็นชายร่างกำยำหลายๆ คน

แม้เธอจะเป็นตำรวจ แต่เมื่อเจอกับสถานการณ์แบบนี้ เธอก็ต้องกลัวเหมือนกัน แต่โชคที่เธอตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ไม่นาน เย่เทียนก็ปรากฏตัวขึ้นในการมองเห็นของเธอ

เมื่อเห็นเย่เทียนเดินเข้ามา จี้เยียนหรันก็รู้สึกปลอดภัยเป็นอย่างมาก และดวงตาอันงดงามของเธอก็อดไม่ได้ที่จะขุ่นมัวและราวกับว่าเขื่อนที่พร้อมจะแตกได้ทุกเมื่อ