ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 655

ภายใต้คำสั่งของเย่เทียน กลุ่มคนหลายสิบคนได้ขึ้นรถบรรทุกขนาดใหญ่ที่เตรียมไว้เป็นเวลานานแล้ว และมุ่งไปหมู่บ้านที่ส้งลาควบคุมทันที

กลุ่มคนที่นำโดยถ่ามู่กำลังจัดเตรียมอุปกรณ์ส่วนตัว คุยโม้เรื่องต่างๆนาด้วยสีหน้าสบายๆ และการไปรบครั้งนี้ไม่ได้เอามาใส่ใจ ราวกับคุ้นเคยและเป็นเรื่องปกติสำหรับพวกเขา

นั่งรถบรรทุกคันเดียวกัน มีทีมนักฆ่าเหรียญทอง11คนนำโดยฮาชิโมโตะ ฟูจิโนะ กลับเงียบและหยิบอาวุธลับดอกเหมยที่ซ่อนอยู่ออกมาเช็ดของเหลวที่อธิบายไม่ได้ เห็นหลังจากผ่านการเช็ดขัดแล้วอาวุธลับก็กลายเป็นสีดำ เกรงว่าแม้แต่คนโง่ก็สามารถเดาได้ว่านั่นเป็นยาพิษที่ปิดชีวิตได้!

เดินทางได้ครึ่งทาง กลุ่มรถบรรทุกขนาดใหญ่ แบ่งออกเป็นสองทาง ทีมชายติดอาวุธสองคันนำโดยฟู้โก๋เฉียง เดินต่อไปตามถนนใหญ่ ขณะที่รถบรรทุกของเย่เทียนและฮาชิโมโตะ ฟูจิโนะขับไปตามถนนเล็กด้านข้าง

หลังจากผ่านถนนที่ขรุขระไปครึ่งชั่วโมง ในที่สุดรถบรรทุกขนาดใหญ่ก็จอดที่ตำแหน่งที่วางแผนไว้ ลงจากรถ และคนขับที่รับผิดชอบรับส่งก็ขับรถออกไปด้วยความรวดเร็วอีกครั้ง

เย่เทียนยืดตัวบิดขี้เกียจ และไม่รอให้เขาเคลื่อนไหวต่อไป ฮาชิโมโตะ ฟูจิโนะก็เดินเข้ามาก่อน "พวกเราไปก่อนนะ!"

พูดจบฮาชิโมโตะ ฟูจิโนะก็โบกมือไปทางด้านหลัง แล้วรีบเดินเข้าไปในป่าข้างๆตัวเขา

เมื่อนักฆ่าเหรียญทองสิบคนที่สวมชุดคลุมกลางคืนเห็นเหตุการณ์เข้า พวกเขาต่างก็ปฏิบัติตาม และหายวับไปจากสายตาในทันที

เย่เทียนไม่อยากที่จะไปสนใจเขา แทบอยากให้ ฮาชิโมโตะ ฟูจิโนะเดินจากไปเร็วๆด้วยซ้ำ

ยังไง แม้ว่าตอนนี้ทั้งสองอยู่ในความร่วมมือกัน แต่ก็ยังระแวงเรื่องระมัดระวังก็ไม่ควรประมาท ถ้าเกิดฮาชิโมโตะ ฟูจิโนะลงมือฆ่ากลางทาง งั้นคงจะตื่นเต้นน่าดู

“ถ่ามู่ เรื่องสั่งการผมก็ไม่ค่อยเข้าใจมากนัก คุณก็รับผิดชอบสั่งการโดยเฉพาะเลยนะ!”

เนื่องจากยังมีระยะห่างจากหมู่บ้านส้งลาอยู่บ้าง จำเป็นต้องผ่านกลางภูเขาไป เย่เทียนไม่ได้ยึดอำนาจ มอบอำนาจทั้งหมดให้กับถ่ามู่รับผิดชอบ

"ตามหลักความเคยชิน กลุ่มละสามคน ระยะห่างกันห้าเมตรก้าวไปข้างหน้า และต้องรักษาการสื่อสาร"

แน่นอน塔本ไม่มีความคิดเห็นใดๆอยู่แล้ว พยักหน้าทันที และสั่งด้วยน้ำเสียงเข้มขื้น“จำไว้ว่า ถ้าไม่จำเป็นก็พยายามอย่าใช้ปืน คราวนี้เราจะสู้รบแบบสายฟ้าแลบ ต้องให้พวกเขาตั้งตัวไม่ทัน!”

“หัวหน้า คุณวางใจเถอะ!”

"พวกเราเคยทำให้คุณผิดหวังเมื่อไหร่ล่ะ? ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพวกเราเถอะ!"

ชายร่างใหญ่แต่ละคนในชุดพรางตัวต่างตอบด้วยรอยยิ้มและเสียงต่ำ

“ดี ไปกันเถอะ!”

ถ่ามู่พยักหน้าเล็กน้อย เขาไว้วางใจอย่างมากสำหรับพี่น้องที่ร่วมเป็นร่วมตายของเขาเหล่านี้

พวกพรางตัวเริ่มบุกเข้าไปในป่าแยกเป็นกลุ่มๆในทันที และถ่ามู่กลับถือโอกาสเดินมาตรงหน้าเย่เทียน "คุณชายเย่คุณก็เข้าร่วมกลุ่มกับเราเถอะ"

"ได้"

แน่นอนเย่เทียนไม่มีความเห็นใดๆอยู่แล้ว พยักหน้าเล็กน้อย ตามถ่ามู่เดินเข้าไปในป่า และวิ่งไปทางหมู่บ้านที่ส้งลาอยู่อย่างรวดเร็ว

“ทีมกลุ่มน้อยแต่ละกลุ่มรายงานสถานการณ์ของพวกคุณ!”

ในทีมสี่คนเพียงทีมเดียว ถ่ามู่อยู่หลังห่างจากทีมอื่นหลายเมตร เกรงว่าจะมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นกะทันหัน จะทำให้เย่เทียนประสบอุบัติเหตุ

“กลุ่มที่สองทุกอย่างปกติ”

“กลุ่มที่สามไม่มีเหตุการณ์ใดๆ”

"กลุ่มที่สี่......"

เสียงรายงานจากชุดหูฟังทำให้ ถ่ามู่ พยักหน้าโดยไม่รู้ตัว ตรวจสอบตัวระบุตำแหน่งดาวเทียมในมือของเขา ปรับทิศทาง และพุ่งไปข้างหน้าต่อไป

อีกยี่สิบนาทีผ่านไป แม้ว่าเย่เทียจะมีร่างกายที่เหนือกว่า แต่เขาก็ยังรู้สึกทนไม่ไหว

การเดินทางครั้งนี้ทำให้เขาเหนื่อยจริงๆนอกจากสภาพอากาศที่ร้อนอบอ้าวแล้ว แมลงและงูมีพิษที่โผล่ออกมาเป็นครั้งคราวทำให้เขาปวดหัวมาก

"แต่ละกลุ่มระมัดระวัง พักในจุดเดิมสามนาที และระวังต้องตื่นตัวตลอด!"