ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 661

บู้ม!

น่าสงสารเฮลิคอปเตอร์ทั้งสองลำที่บินมา ยังไม่ทันได้ยิงสักนัดก็ถูกจรวดยิงร่วงและระเบิดกลางอากาศไปก่อน

"ยิงได้สวย!"

ถ่ามู่อดไม่ได้ที่จะชื่นชมและพูดต่อว่า "พี่น้อง เราอดทนรออีกสักสิบนาที! หลังจากสิบนาที เราจะถอยตามแผนที่วางไว้!"

ในขณะที่พูดอยู่ เย่เทียนยังคงลั่นไกปืน และสังหารกองกำลังที่ติดอาวุธอย่างต่อเนื่องด้วยความไร้ความปรานี

กองกำลังทหารที่ตั้งตัวได้ก็ตะโกนออกมาแล้วเหนี่ยวไกปืนอย่างต่อเนื่อง ด้วยความบ้าคลั่ง พวกเขาได้สังหารกองกำลังติดอาวุธที่ออกมาจากหมู่บ้านด้วยความแม่นยำและโหดเหี้ยม

จนกระทั่งกระสุนหมด และในใช้ช่วงเวลาที่เปลี่ยนแม็ก ถ่ามู่ก็กดเครื่องวิทยุสื่อสารแล้วพูดอย่างเร่งรีบว่า "คุณชายเย่ ทางนั้นเป็นอย่างไงบ้าง? ออกมาหรือยัง? พวกยื้อเวลาได้อีกแค่สิบนาทีเท่านั้นนะ!"

"ฉัน ซูเหมย ฉันออกมาแล้ว"

แต่ทว่า เสียงที่ได้ยินนั้นไม่ใช่เสียงของเย่เทียน แต่เป็นเสียงของผู้หญิงพร้อมกับเสียงที่สั่นเทาเหมือนกำลังร้องไห้อยู่ "แต่เย่เทียนเขายังอยู่ในหมู่บ้าน"

"คุณชายเย่ยังไม่ออกมางั้นเหรอ?"

ถ่ามู่พึมพำอยู่สักพัก และเมื่อได้สติกลับมาก็พูดต่อว่า "เรื่องของคุณชายเย่เอาไว้ก่อน ผมเชื่อว่าเขาสามารถออกมาได้แน่นอน!"

"แล้วตอนนี้คุณอยู่ไหน? ผมจะไปหาคุณเดี๋ยวนี้!"

ตามจริงแล้ว ถ่ามู่จะไม่มั่นใจได้อย่างไงว่าเย่เทียนนั้นจะออกมาได้เอง แต่ในตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาวัดความสามารถกันเพราะซูเหมยเป็นคนที่เย่เทียนยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยเธอออกมา ดังนั้นเขาจะรอช้าไม่ได้

"ฉัน ฉันหลบอยู่ในป่าด้านหลังมุมซ้ายของหมู่บ้าน"

"โอเคครับ! คุณรออยู่ตรงนั้นอย่าเพิ่งไปไหน เดี๋ยวผมจะรีบให้คนไปหาคุณเดี๋ยวนี้!"

หลังจากพูดให้กำลังใจซูเหมยเสร็จ ถ่ามู่ก็เปลี่ยนช่องสัญญาณแล้วตะโกนพูดกับกองกำลังทหารในชุดลายพราง "มากับผมสองคน ส่วนคนที่เหลือยื้อเวลาอยู่ตรงนี้ให้ถึงสิบนาที ถ้าภายในสิบนาทีผมยังไม่กลับมา พวกคุณก็ถอยไปก่อนได้เลย!"

ในเวลาเดียวกัน การต่อสู้ระหว่างฮาชิโมโตะ ฟุจิโนะและเยาหวู่ตี๋ ก็ดุเดือดขึ้นเรื่อยๆ ต่างฝ่ายต่างงัดฝีมือออกมาต่อสู้กันไปมา อย่างดุเดือด

ในชั่วพริบตา ทั้งสองปะทะกันไม่ต่ำกว่าสิบครั้ง

แท๊ง!

เสียงดาบปะทะกันดังขึ้น และทั้งสองฝ่ายก็ปะทะกันอย่างดุเดือดอีกครั้ง

และในขณะนี้เอง สายตาของฮาชิโมโตะ ฟุจิโนะที่เป็นฝ่ายตั้งรับมาตลอดก็เปลี่ยนไปทันทีพร้อมกับขยับฝ่าเท้าเล็กน้อย จากนั้นเคลื่อนตัวเป็นครึ่งวงกลม แล้วใช้ดาบอันแหลมคมที่อยู่ในมือแทงตรงเข้าไปที่กลางอกของเยาหวู่ตี๋

สีหน้าของเยาหวู่ตี๋ก็เปลี่ยนไปอย่างมาก เพราะระยะห่างของทั้งสองฝ่ายนั้นใกล้กันมาก แม้เขาจะสังเกตเห็นการโจมตีของฮาชิโมโตะ ฟุจิโนะ แต่ก็ยากที่จะหลบพ้นได้

ฮาชิโมโตะ ฟุจิโนะนั้นวางแผนไว้นานแล้ว การโจมตีครั้งนี้ถือเป็นการโจมตีที่รุนแรงที่สุดของเขาเลยก็ว่าได้ มันไวมาก ในชั่วพริบตาดาบก็พุ่งเข้ามาตรงกลางอกของเยาหวู่ตี๋

เยาหวู่ตี๋ตกใจเป็นอย่างมาก ถ้าโดนแทงเข้าจริงๆ เขาคงถึงกับตายแน่นอน!

ในช่วงวิกฤติอย่างนี้ เยาหวู่ตี๋เดินไปข้างหน้า และบังคับตัวเองให้ขยับขาหลบไปด้านข้าง

ด้วยการขยับขาเล็กน้อย ทำให้เขานั้นหลบการโจมตีมาได้อย่างหวุดหวิด

สืบ!

แต่ทว่า ถึงเยาหวู่ตี๋จะหลบการโจมตีที่ถึงแก่ชีวิตนี้ได้ แต่เขาก็โดนแทงเข้าที่ไหล่ขวา

"เอื้อก?!"

เยาหวู่ตี๋ถึงกับร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากไหล่ขวาของเขา และเสื้อของเขาก็เต็มไปด้วยคลาบเลือดพร้อมกับเลือดที่หยดลงกับพื้น!

ต่อมา เยาหวู่ตี๋กัดฟันทนต่อความเจ็บปวดนี้ จากนั้นรวบรวมกำลังภายในทั้งหมดไปที่แขนซ้ายของเขาแล้วม้วนโซ่เข้ากับหมัดและชกเข้าไปที่ฮาชิโมโตะ ฟุจิโนะอย่างจัง

ผัวะ!