ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 762

“ถ้าหากรู้ว่าเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรก ฉันก็ไม่ควรทำงานร่วมกันกับเย่เทียน”

ฮาชิโมโตะ มินาโตะส่ายหน้าอย่างจนใจ “ฉันจะโทรศัพท์ไปถามเขาเดี๋ยวนี้ ดูว่าเขาหมายความว่ายังไงกันแน่！”

แต่เธอเพิ่งจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทรศัพท์ก็ดังขึ้นก่อนแล้ว จ้องเขม็งเข้าไป ทันใดนั้นเป็นเย่เทียนที่โทรเข้ามา

เมื่อรับสายแล้ว เสียงที่เต็มเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ของเย่เทียนนั่นก็แผ่ซ่านเข้ามาทันที “คุณฮาชิโมโตะ ของขวัญชิ้นใหญ่ที่ผมส่งให้คุณ ไม่ทราบว่าคุณพึงพอใจไหม？”

“ของขวัญชิ้นใหญ่？！”

ฮาชิโมโตะ มินาโตะตกตะลึง พูดอย่างไม่สบอารมณ์ทันทีว่า : “นี่ถือว่าเป็นของขวัญชิ้นใหญ่อะไรกันล่ะ คุณอยู่ดีๆทำไมถึงให้เหลยเหลาหู่ไปจับตัวลูกชายของกู่เจิ้นเจียง？”

“คุณฮาชิโมโตะ เรื่องนี้จะมาโทษผมก็ไม่ได้นะ！”

เย่เทียนพูดกล่าวเสียงดังว่าตัวเองถูกปรักปรำ “ผมขับรถอยู่บนถนนของผมอยู่ดีๆ ไอ้ปัญญาอ่อนนั่นดันรนหาที่ตายมาหาเรื่องผม คุณว่าจะให้ผมยอมให้เขามาสั่งสอนคงไม่ได้หรอกนะ？ก็เลยให้เหลยเหลาหู่จับตัวเขาไว้”

ฟังอยู่ครู่หนึ่ง เย่เทียนพูดพร้อมหัวเราะแหะๆว่า : “เมื่อพูดขึ้นมาแล้ว ในเวลานี้ เชื่อว่าคนของกู่เจิ้นเจียงอยู่ระหว่างทางกันหมดแล้ว”

คิ้วทีเรียงสวยของฮาชิโมโตะ มินาโตะขมวดแน่นมาก ภายในของแก๊งหวงจี๋ในตอนนี้ คนที่สนับสนุนกู่เจิ้นเจียงมีมากกว่าสนับสนุนอูชิงเจ๋อ ตอนนี้เกิดความขัดแย้งกับกู่เจิ้นเจียง ไม่ใช่ทางเลือกที่ฉลาดแน่นอน

เธอดันไม่สามารถพูดกับเย่เทียนได้เยอะ อย่างแรกเธอก็พอเข้าใจความหมายของเย่เทียนอยู่บ้าง อย่างที่สองเธอยังจำเป็นต้องยืมใช้พละกำลังของเย่เทียนเพื่อช่วยให้อูชิงเจ๋อได้นั่งอยู่ในตำแหน่งของผู้นำแก๊งหวงจี๋

คิดมาถึงตรงนี้ ฮาชิโมโตะ มินาโตะทำได้เพียงระงับความไม่พึงพอใจไว้ในใจ พูดอย่างจนใจว่า ： “ว่ามาสิ！ของขวัญชิ้นใหญ่ที่คุณพูดกับฉันเมื่อกี้นี้ น่าจะมีแผนการอะไรสินะ？”

“พูดกับคนฉลาดก็สะดวกสบาย”

เย่เทียนหัวเราะแหะๆ “คุณไม่รู้สึกว่านี่เป็นโอกาสที่ดีเหรอ？ผมได้ข่าวคราวมาแล้ว ครั้งนี้คนที่กู่เจิ้นเจียงส่งมาในครั้งนี้คือชุยเต๋อไฉลูกน้องที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดของเขา ถ้าหากคุณเก็บเขาไว้ระหว่างทาง เชื่อว่ามันจะเป็นการโจมตีต่อกู่เจิ้นเจียงอย่างมาก ”

เมื่อพูดคำพูดนี้ออกมา แสงนัยน์ตาของฮาชิโมโตะ มินาโตะระยิบระยับแวบหนึ่ง สำหรับชุยเต๋อไฉแล้วเธอรู้ว่า เป็นหนึ่งในคนสนิทที่จงรักภักดีต่อกู่เจิ้นเจียงอย่างมาก เป็นผู้ช่วยที่มากความสามารถของกู่เจิ้นเจียง ถ้าหากสามารถจัดการเขาได้ งั้นก็เป็นเรื่องที่ทำให้คนดีใจอย่างไม่ต้องสงสัย

“ประเทศจีนของเรามีคำพูดเก่าแก่อยู่ประโยคหนึ่งเรียกว่าทฤษฎีกบต้ม ไม่รู้ว่าคุณฮาชิโมโตะเคยได้ยินมาหรือเปล่า？”

เย่เทียนพูดอย่างมีความหมายลึกซึ้งว่า ： “ในเมื่อพละกำลังไม่ยิ่งใหญ่เท่าคนเขา งั้นก็ลองแทะเล็มอีกฝ่ายทีละนิดทีละหน่อยดูก็ได้ ตอนนี้ชุยเต๋อไฉ ก็ออกมาแล้ว เป็นก้าวแรกที่ดีเลยไม่ใช่เหรอ？”

ลังเลตัดสินใจไม่ได้ครู่หนึ่ง ฮาชิโมโตะ มินาโตะยอมรัยว่าคำพูดนี้ของเย่เทียนมีเหตุผล ถ้าหากพลาดโอกาสนี้ไป ไม่รู้ว่าจะเจออีกเมื่อไหร่ พยักหน้าทันที พูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า ： “โอเค ฉันจะให้คนไปจัดการเขา！”

“พาคนมาเยอะๆหน่อย ชุยเต๋อไฉคนนี้พาคนมาไม่น้อยนะ！”

เย่เทียนพูดเตือนอย่างยิ้มกริ่ม และก็วางสายอย่างไม่ลังเลทันที

ได้ฟังเสียงที่รีบร้อนผ่านซ่านมาจากปลายสายโทรศัพท์ ฮาชิโมโตะ มินาโตะค่อนข้างตกตะลึง คิดไม่ถึงเลยว่าเย่เทียนจะคิดแผนการนี้ แต่เรื่องมาถึงตอนนี้ ก็ไม่ได้มีเวลาให้เธอคิดมากมาย ชั่งน้ำหนักในใจ ตัดสินใจออกมา เมื่อจะทำแล้ว ต้องทำให้ถึงที่สุด จัดการชุยเต๋อไฉก่อนแล้วค่อยว่ากัน

แม้ว่าจะไม่สามารถฆ่าทิ้งได้ งั้นก็ต้องควบคุมไว้ก่อนชั่วคราว！

ในใจคิดถึงเรื่องนี้ตลอด ฮาชิโมโตะ มินาโตะหันหลังกลับมาอย่างรวดเร็ว พูดสั่งอูชิงเจ๋อที่อยู่ตรงข้ามว่า ： “คุณรีบไปรวบรวมกำลังคนหน่อย จัดการชุยเต๋อไฉลูกน้องที่มากความสามารถของกู่เจิ้นเจียงก่อน！”