ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 828

อีกฟากหนึ่งของกำแพงน้ำแข็ง บรรยากาศได้เกิดความอึดอัดน่ากลัวขึ้นมา

เย่เทียนยืนนิ่งห่างไกลจากปีศาจเลือดห้าเมตร จ้องเขาด้วยสีหน้านิ่งเฉย

ส่วนทางปีศาจเลือดเองก็จ้องมองเย่เทียนด้วยแววตาสงสัยเช่นกัน

ทั้งสองฝ่ายไม่มีใครเอ่ยปากพูดอะไร ยืนมองอีกฝ่ายด้วยความเงียบอยู่เช่นนี้

และก็ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ ในที่สุดปีศาจเลือดก็หัวเราะออกมา ทำลายความเงียบสงบนี้ทิ้ง แล้วรู้สึกว่าตัวเองระแวดระวังมากเกินเหตุ

ก่อนหน้านี้เย่เทียนถูกเขาทำร้ายจนไม่สามารถสู้กลับได้ วันนี้ถึงแม้จะกินยาสารพันธุกรรมลงไป ก็คงไม่สามารถก้าวข้ามไปถึงชั้นแดนระดับฟ้าและมาต่อกรกับเขาได้หรอกใช่มั้ย?

เมื่อนึกถึงจุดนี้แล้วปีศาจเลือดก็อดที่จะเยาะเย้ยไม่ได้ว่า “เย่เทียน ฉันไม่คิดจริงๆว่าแกจะโง่ขนาดนี้ ถึงกับวิ่งมาหาความตายด้วยตัวเอง ถ้าหากว่าแกหนีไปเลย อย่างน้อยก็คงจะยังได้มีชีวิตอีกหลายวัน”

เย่เทียนเถียงกลับไปว่า “แกมั่นใจว่าฉันมาเพื่อตายขนาดนี้เชียวงั้นหรอ?”

“ทำไม? หรือว่าแกคิดว่าตอนนี้แกสามารถเอาชนะฉันได้หรือไง?

ปีศาจเลือดยิ้มเยาะอย่างดูถูก “ประเมินตัวเองสูงเกินไปหน่อยหรือเปล่า?“

“สู้ไหวไม่ไหว ก็ต้องลองดูก่อนไม่ใช่หรือไง?”

เย่เทียนแววตานิ่งขรึม แล้วก็ไม่พูดอะไรกับเขาต่อไปอีก ออกแรงที่เท้าก็พุ่งเข้าไปเร็วดั่งสายฟ้า

ความรวดเร็วของเขาเร็วมาก แทบจะเพียงแค่ชั่วพริบตาเดียวเขาก็มาถึงตรงหน้าของปีศาจเลือดแล้ว แล้วกำปั้นก็ต่อยลงไปอย่างหนัก

ปีศาจเลือดเห็นแล้วตกใจ ความเร็วที่เย่เทียนใช้ในครั้งนี้ รวดเร็วกว่าก่อนหน้านี้ไม่รู้มากถึงกี่เท่า แต่ไม่นานเขาก็ได้สติ แล้วมือขวาก็ยกขึ้นเล็กน้อย

ปัง！

เพียงชั่วพริบตาเดียวตรงหน้าของปีศาจเลือดก็มีกำแพงน้ำแข็งก่อขึ้นมา กั้นขวางหมัดที่เย่เทียนปล่อยออกไปไว้ได้

“แกคิดว่าแค่นี้ก็จบแล้วงั้นหรอ?”

เย่เทียนไม่แปลกใจต่อสิ่งนี้เลยสักนิด มุมปากยิ้มเยาะ คัมภีร์หวงในร่างกายเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว แล้วพลังชี่ทิพย์ที่แข็งแกร่งก็ได้ถูกปล่อยไปที่หมัด

ปัง！

วินาทีต่อมา ได้ยินเพียงแค่เสียงดังสนั่น กำแพงน้ำแข็งตรงหน้าของปีศาจเลือดก็ได้ถูกเย่เทียนต่อแตกสลายทันที แตกละเอียดดั่งเปลือกไข่ ขณะเดียวกันกับที่เศษน้ำแข็งกระจายไปทั่ว กำปั้นก็ยังปล่อยมุ่งหน้าไปยังปีศาจเลือดอีกเหมือนเดิม

“เป็นไปได้ยังไงกัน?！”

ปีศาจเลือดอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงตกใจออกมา เขามีความมั่นใจต่อการป้องกันของกำแพงน้ำแข็งอย่างมาก แม้แต่กระสุนปืนก็ไม่สามารถยิงทะลุมาได้ แต่ไม่คาดคิดเลยว่าจะถูกเย่เทียนทำลายโดยหมัดเดียว แล้วยังพุ่งตรงมายังตรงหน้าเขาอีกด้วย

“แกแม่งไปตายซะ！”

เย่เทียนไม่เก็บกั้นไว้เลยสักนิด เจตนาจงใจจะใช้เพียงหมัดเดียวล้มลงปีศาจเลือดให้ได้

ตั้งแต่เริ่มแรกเขาก็รู้ดีแล้วว่า เขาต้องใช้โอกาสที่ปีศาจเลือดยังไม่รู้ถึงความสามารถที่แท้จริงของเขา เพียงเริ่มต้นก็ต้องจัดการให้ได้ในขณะที่อีกฝ่ายยังคาดไม่ถึง ผลลัพธ์ชัดเจนมาก นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเข้าใกล้ปีศาจเลือดมากขนาดนี้！

“แกคิดว่าฉันมีความสามารถแค่นี้หรือไง? แกดูถูกฉันเกินไปหรือเปล่า?”

ไม่นานปีศาจเลือดก็ได้สติ สีหน้าเปลี่ยนเป็นเย็นชา ไม่ถอยหลังหลบสักนิด สองมือร่ายรำเพียงครู่เดียว ตรงหน้าก็มีน้ำแข็งย้อยมากมายปรากฏขึ้นในทันที แล้วจากนั้นก็พุ่งไปทางเย่เทียน

เย่เทียนเข้าใจดีว่าถึงแม้หมัดนี้ของเขาจะต่อยโดน แต่ไม่ว่ายังไงร่างกายก็ต้องถูกน้ำแข็งย้อยทะลวงเป็นรูแน่นอน จะกลายเป็นผลลัพธ์ที่บาดเจ็บกันทั้งคู่！

ในตอนนี้เขากำลังทำการคุ้นชินกับกำลังของตัวเอง ไม่มีความมั่นใจมากพอว่าจะสามารถทุบหัวของปีศาจเลือดให้แหลกได้หรือไม่ เพราะงั้นไม่กล้าที่จะเผชิญหน้าแข็งข้อกับปีศาจเลือด จึงยอมแพ้การโจมตีและรีบถอยอย่างรวดเร็ว

ฟิ่ว！