ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 838

“เฮ้ยๆ ฉันใช้แผนการชั่วร้ายตั้งแต่เมื่อไรกัน? ทั้งๆ ที่ก็เป็นนายฝีมือสู้คนอื่นไม่ได้เอง!”

ข้างหูมีคำพูดของเย่เทียนดังขึ้น หลู่ลี่หาวโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ในปากส่งเสียงคำรามออกมา โฉบเข้าไปยังเย่เทียนด้วยความไม่พอใจเต็มที่

เย่เทียนส่ายหน้าอย่างจำใจ เมื่อสักครู่เขาใช้แผนการชั่วร้ายอะไรที่ไหน ไม่ใช่ว่าถือโอกาสตอนที่หลู่ลี่หาวไล่ตาม หันหน้าต่อยเขาไปหมัดหนึ่งแบบจู่โจมฉับพลันเท่านั้นเอง

ไม่ว่าจะพูดอย่างไร การมองเห็นหลู่ลี่หาวกัดฟันแน่นพุ่งเข้ามาอีกครั้ง เย่เทียนก็ไม่อาจรอให้โดนต่อยแบบทึ่มทื่อได้ จึงเข้าไปต้อนรับอย่างห้าวหาญ

หมัดขนาดใหญ่ต่อยบนตัวของหลู่ลี่หาวอย่างรุนแรง ต่อยเขาจนลอยไปไกลหลายเมตร ก่อนจะล้มลงบนพื้นอย่างหนักอึ้ง

เฮือก!

วินาทีต่อมา เขาพ่นเลือดออกมาแบบช่วยไม่ได้ นี่ถึงรู้สึกว่าความอึดอัดตรงหน้าอกหายไปไม่น้อย แต่ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ ก็ยังรู้สึกเจ็บไปทั่วทั้งตัวจนแทบไม่ไหว

เย่เทียนยืนอยู่ที่เดิมทั้งสง่าทั้งสุขุม พูดเตือนด้วยความหวังดี “นี่ นายไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉัน ยอมแพ้ซะเถอะ!”

“ถุย! แกมันสารเลวบังคับฉัน รอแกไปเจอยมบาลแล้ว อย่าโทษว่าฉันลงมือไม่ปรานีแล้วกัน!”

สีหน้าหลู่ลี่หาวดูแย่ถึงขีดสุด เด้งตัวทีหนึ่งปีนกลับขึ้นมาแล้ว และหมายจะใช้พลังภายใน ไม่ตายไม่เลิกรากับเย่เทียน

แต่ในเวลานี้เอง ป่าด้านข้างกลับมีเงาคนแฉลบออกมาด้วยความฉับไว กระโดดมาตรงหน้าของหลู่ลี่หาวแล้ว จับมือของเขาไว้ “คุณชายครับ นี่คุณ......”

หลู่ลี่หาวรู้สึกตกใจ หลังมองใบหน้าของผู้มาเยือนชัดเจน กลับผ่อนคลายลงมาแล้ว พูดตะโกนเสียงดัง “อาสี่ คุณหลบไปก่อน รอผมจัดการเจ้าหมอนั่นเสร็จแล้วพวกเราค่อยคุยกัน!”

เห็นรอยเขียวช้ำบนหน้าของหลู่ลี่หาว สีหน้าอาสี่ดูแปลกประหลาดขึ้นมา เขารู้จักหลู่ลี่หาวดีมาก

ถึงแม้หลู่ลี่หาวมักจะหาเรื่องเดือดร้อน แต่เขาก็ครอบครองความสามารถที่ไม่ธรรมดา อย่างน้อยในรุ่นเดียวกัน สามารถอยู่ในตำแหน่งสิบอันดับแรกได้เลยทีเดียว แต่ตอนนี้กลับโดนคนต่อยจนย่ำแย่ขนาดนั้น บนหน้าเขียวช้ำเป็นดวงๆ ลักษณะดูกระเซอะกระเซิงถึงขีดสุด

เห็นว่าหลู่ลี่หาวกับอาสี่รู้จักกัน เย่เทียนจึงรีบบ่นขึ้นมา “นี่ๆ ลุงคนนั้นน่ะคุณจะทำอะไร? คงไม่ใช่อยากเล่นละครคนมากรังแกคนน้อยกว่าหรือไง?”

อาสี่ได้ยิน ในที่สุดก็ย้ายสายตาจากบนตัวหลู่ลี่หาวไป แล้วตกอยู่บนตัวของเย่เทียนแทน จากนั้นกวาดสายตามองขึ้นลงอย่างสงสัยเต็มที่ นี่ถึงหัวเราะหึๆ บอกว่า “คือนายที่ต่อยจนคุณชายตระกูลพวกฉันเป็นแบบนี้?”

“ผมยอมรับว่าผมต่อยคุณชายบ้านคุณแล้ว แต่นั่นเป็นเขาอยากมาสู้กับผมให้ได้เอง ผมคงจะยืนโง่ๆ ให้เขาต่อยไม่ได้มั้ง?”

เย่เทียนพยักหน้ายอมรับแบบหมดเปลือก ยักไหล่พูดว่า “ลุง คุณยังไม่ได้ตอบคำถามผมเลย คุณคงไม่ได้อยากจัดการผมแทนคุณชายของคุณมั้ง?”

“ฮาๆ! พ่อหนุ่มนายวางใจได้ นายกับคุณชายของฉันสู้กันแบบยุติธรรม ไม่ว่าดูจากความสัมพันธ์หรือหลักการฉันล้วนไม่มีเหตุผลก้าวก่าย”

อาสี่หัวเราะเล็กน้อย รับรู้อย่างว่องไวว่าบนตัวเย่เทียนไม่มีอาการบาดเจ็บสักนิดเดียว ชั่วขณะหนึ่งยิ่งสงสัยต่อเย่เทียนขึ้นมามากกว่าเดิม รู้ดีว่าหลู่ลี่หาวคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเย่เทียน

นึกถึงตรงนี้ อาสี่ก็ไม่อยากเห็นหลู่ลี่หาวได้รับบาดเจ็บอีก จึงพูดแนะนำ “พ่อหนุ่ม ฉันดูแล้วเรื่องนี้ไม่สู้พอเท่านี้ดีกว่ามั้ง? คุณชายของฉันคงไม่ทำนายลำบากใจอีก”

ทั้งที่คำพูดนี้พูดให้เย่เทียนฟัง แต่ดวงตาขุ่นมัวคู่นั้นของอาสี่กลับจ้องหลู่ลี่หาวไม่กะพริบ

หลู่ลี่หาวพอได้ยิน พริบตาเดียวบนหน้าเผยสีหน้าไม่ยินยอมออกมา แต่ภายใต้สายตากดดันที่เต็มไปด้วยความน่าเกรงขามของอาสี่นั้น กลับพยักหน้าลงแล้ว

เย่เทียนเห็นแบบนี้ ชั่วขณะนั้นแอบโล่งอกทีหนึ่ง เขายังกังวลจริงๆ ว่าหลู่ลี่หาวจะสู้กับเขาโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ถึงตอนนั้นหากมีการใช้พลังภายในร่วมด้วย ใครแพ้ใครชนะยังบอกไม่ได้จริงๆ