ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 896

ไม่ว่ายังไงฟ่านเฟิงเป่าก็ยังเป็นเจ้าสำนัก และยังมีประสบการณ์การต่อสู้มากมาย จึงตอบสนองอย่างรวดเร็วจากการตกใจที่ปล่อยกระบี่ยาวออกไป และรีบตบอย่างรวดเร็วเช่นกัน

แปะ!

ฝ่ามือของโฉวฝันเฟยแตะด้วยกันอย่างหนัก ฟ่านเฟิงเป่าก้าวถอยหลังไปห้าก้าวโดยไม่ตั้งใจ แล้วจึงทรงตัวได้ ในทางกลับกัน โฉวฝันเฟยกลับยืนนิ่งอยู่ที่เดิม!

"หืม?! "

ฟ่านเฟิงเป่าที่ทรงตัวได้แล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงร้องโอดโอย และมีเลือดค่อยๆ ไหลออกมาจากมุมปาก เห็นได้ชัดว่าเขาเสียเปรียบจากฝ่ามือกระทบกันเมื่อกี้

ซี้ด!

ฉากนี้ทำให้ผู้ชมหายใจเข้าลึก ๆ อย่างอดไม่ได้ พวกเขามองไม่เห็นการเคลื่อนไหวที่ละเอียดของการต่อสู้ทั้งสามคน พวกเขาเพียงรู้สึกว่าตาลาย กรรมการได้รับบาดเจ็บที่แขน แม้แต่ฟ่านเฟิงเป่าก็ได้รับบาดเจ็บ

หากมีแค่กรรมการก็ช่างมันแล้ว แต่ฟ่านเฟิงเป่าเจ้าสำนักที่มีชื่อเสียงมายาวนาน จะเสียเปรียบในท่าเดียวของโฉวฝันเฟย จะไม่แปลกใจได้อย่างไร?

ที่จริงแล้ว อย่าว่าแต่ผู้ชมที่อยู่ใต้เวทีเลย แม้แต่เย่เทียนที่อยู่ใกล้ที่สุด ก็ยังไม่เห็นการเคลื่อนไหวของโฉวฝันเฟยอย่างชัดเจนเช่นกัน และยังพอฝืนมองเห็นได้แค่โดยประมาณ

ยิ่งเป็นเช่นนี้ ทำให้เย่เทียนตกใจมากยิ่งขึ้น ขนาดเขายังพอฝืนมองเห็นชัด นี่แสดงให้เห็นว่าโฉวฝันเฟยแข็งแกร่งเพียงใด!

มิน่าล่ะที่หลู่ซูหางจะร่วมมือกับกัวซิ่วเจี๋ย เพื่อต่อสู้กับโฉวฝันเฟย เกรงว่าความแข็งแกร่งเช่นนี้ จะไม่มีใครเทียบได้ในแดนเดียวกันสินะ?

ถึงขนาด ในสถานการณ์ที่กระบี่เลือดอยู่ในมือ ตราบใดที่มีเลือดเพียงพอ คาดว่าเรื่องการท้าทายข้ามระดับ คงจะไม่ยากสำหรับโฉวฝันเฟย

"ฟ่านเฟิงเป่า ไม่นึกว่าผ่านไปตั้งหลายปี คุณยังไม่มีความก้าวหน้าเลย ไม่รู้จริงๆ ว่าคุณยังมีหน้ามานั่งในตำแหน่งเจ้าสำนักของชางหลงได้ไง"

รอยยิ้มที่ดูถูกเหยียดหยามปรากฏขึ้นที่มุมปากของโฉวฝันเฟย และค่อยๆ บีบเข้าไป

"หยุด!"

และในเวลานี้เอง ก็มีอีกร่างกระโดดขึ้นไปบนสังเวียน นั่นคือฟ่านจวิ้นซิง ลูกชายของฟ่านเฟิงเป่า!

แม้ว่าฟ่านจวิ้นซิงจะประหลาดใจ กับความแข็งแกร่งอันน่าสะพรึงกลัวของโฉวฝันเฟยเช่นกัน แต่ยังไงซะฟ่านเฟิงเป่าก็เป็นพ่อของเขา เขาที่เป็นลูกชายจะยืนนิ่งๆ ดูพ่อถูกทำร้ายได้อย่างไร?

"นายเป็นลูกของฟ่านเฟิงเป่าใช่ไหม?"

โฉวฝันเฟยชะงัก และมองไปที่ฟ่านจวิ้นซิงอย่างชื่นชม:"ฉันชื่นชมความกล้าหาญของนาย แต่ขนาดพ่อของนายยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉันเลย นายคิดว่านายสามารถหยุดฉันได้เหรอ?"

"คุณพูดถูก ผมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคุณจริงๆ แต่……"

ฟ่านจวิ้นซิงพูดอย่างแน่วแน่:"ถ้าอยากทำพ่อผม งั้นคุณก็ต้องทำผมล้มก่อน!"

"ไอ้หนู ฉันชื่นชอบนาย!"

โฉวฝันเฟยอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองฟ่านจวิ้นซิง หน้าก็บึ้งอีกครั้ง:"ฉันจะให้โอกาสนายครั้งเดียว รีบออกไปซะ มิฉะนั้นก็อย่าโทษฉันที่ไม่ยอมให้!"

ฟ่านเฟิงเป่ารีบพูดว่า:"ลูกชาย ลูกไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา รีบลงไปซะ!"

"พ่อ ผมจะไม่ลงไป!"

ฟ่านจวิ้นซิงปฏิเสธ มองไปที่โฉวฝันเฟยด้วยเจตนาต่อสู้ และพูดอย่างเคร่งขรึมว่า:"ผมได้ยินมาว่าเจ้าสำนักโฉว ท่านมีวรยุทธ์ที่ยอดเยี่ยม วันนี้ผมขอคำแนะนำด้วยครับ!"

"นายหาเรื่องเองนะ อย่ามาโทษฉัน!"