ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 926

“เย่เทียน…..” แต่ทันทีที่เย่เทียนลุกขึ้น ยังไม่ทันที่เขาจะได้ก้าวเท้า หลู่ซีซานที่อยู่ข้างหลังก็ดึงชายเสื้อของเขาเอาไว้พร้อมกับสีหน้าที่เป็นกังวล

“ไม่ต้องห่วง ไม่เป็นไรหรอก” เย่เทียนหันกลับมา ยิ้มอย่างอ่อนโยน พร้อมกับตบไปที่มือของหลู่ซีซานเบาๆ เป็นการบอกให้เธอว่าไม่ต้องเป็นห่วง

“เย่เทียน จีเสว่บรรลุถึงแดนระดับฟ้าแล้ว เธอมั่นใจเหรอว่าจะสู้ได้?” หลู่ซูหางก็ทำหน้าเคร่งเครียดเหมือนกัน “เธอทำให้เหยียนเฟิงพิการ ทำให้เขาต้องกลายเป็นคนพิการไปตลอดชีวิต จีเสว่คงไม่ยอมปล่อยเธอไปแน่”

“ยังมีลุงหลู่อยู่ทั้งคนนี่ไงครับ” เย่เทียนยิ้มออกมาเล็กน้อย ดึงมือของหลู่ซีซานลง จากนั้นก็หมุนตัว ก้าวเท้าอย่างรวดเร็วสองก้าว ถีบขา แล้วกระโดดไปอยู่บนสังเวียน

“เย่เทียน ไม่ทำตัวเป็นเต่าหดหัวแล้วเหรอ?” พอเห็นเย่เทียนขึ้นมาบนสังเวีน จีเสว่ก็อดไม่ได้ที่จะพูดเยาะเย้ยออกมา

“ว่ามา จะเอายังไงก็ว่ามา?” กับการเยาะเย้ยของจีเสว่เย่เทียนก็เลือกที่จะเมินเฉย

“ฮ่าฮ่าฮ่า!” พอได้ยินที่เย่เทียนพูด จีเสว่ก็หัวเราะออกมา จากนั้นก็ก้มหน้าลงมาอย่างรวดเร็ว จ้องมองเย่เทียนด้วยสายตาที่โหดเหี้ยมอย่างถึงที่สุด “จะเอายังไงอย่างนั้นเหรอ? แกยังจะมาถามฉันอีกเหรอว่าจะเอายังไง? แกทำให้สามีของฉันพิการ ฉันก็ต้องทำให้แกพิการอยู่แล้ว ทำให้แกได้รู้สึกถึงความเจ็บปวดแบบเดียวกับที่เขาเป็น!”

“คุณคิดว่าคุณจะทำแบบนั้นกับผมได้เหรอ?” เย่เทียนยักคิ้ว พร้อมกับสีหน้าที่ค่อนข้างประหลาด

ถึงตอนนี้จีเสว่จะแสดงฝีมือออกมาแล้วว่าอยู่แดนระดับฟ้าหนึ่งขอบฟ้าแล้ว แต่ก็อย่าลืมไปว่า เย่เทียนในตอนนี้ไม่ใช่เย่เทียนคนเมื่อวานแล้ว เขาในตอนนี้ ก็บรรลุถึงแดนระดับฟ้าหนึ่งขอบฟ้าแล้วเหมือนกัน!

“ฉันไม่เพียงสามารถทำให้แกพิการได้ ต่อให้ฆ่าแกฉันก็สามารถทำได้อย่างง่ายดาย” จีเสว่ขำออกมาอย่างดุร้าย แต่ใบหน้าที่ดุร้ายนั่นยิ้มออกมาแล้วทำให้ยิ่งดูน่ากลัวเข้าไปใหญ่ ถ้ามีเด็กสักคนอยู่ตรงนี้ เกรงว่าคงตกใจจนร้องไห้ไปแล้ว

ในความคิดของจีเสว่ เย่เทียนก็อยู่แค่ระดับเดียวกับกัวหมิงเลี่ยง อยู่แดนระดับดินขั้นสูงสุด เมื่อเทียบกับเธอที่เป็นแดนระดับฟ้านั้นไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันเลย! ในเมื่อเธอสามารถจัดการกับกัวหมิงเลี่ยงได้ งั้นเธอก็สามารถจัดการกับเย่เทียนได้เหมือนกัน แน่นอนว่า เธอไม่มีทางปล่อยให้เย่เทียนแพ้ไปง่ายๆ อย่างนั้นแน่นอน รวมๆ แล้ว เธอยังมีเวลาเหลืออีกสิบเอ็ดชั่วโมง เธอจะทรมานเขา!

เหมือนแมวที่ไล่จับหนู พอเล่นพอแล้ว เล่นเบื่อแล้ว เธอถึงจะฆ่าเขาจริงๆ!

“ดูท่า คุณคงจะสู้ให้ได้สินะ?” เย่เทียนขมวดคิ้ว ความจริงเขายังไม่ได้ตั้งใจที่จะเปิดเผยว่าตนได้บรรลุถึงแดนระดับฟ้าหนึ่งขอบฟ้าเร็วขนาดนี้ เพราะเขายังไม่ค่อยเข้าใจสภาพการณ์ของโลกบู๊ในตอนนี้สักเท่าไหร่ บางที การที่เก็บซ่อนพลังเอาไว้ถึงเป็นการปกป้องตัวเองที่ดีที่สุด

“ต้องสู้เท่านั้น!” จีเสว่ขำออกมาอย่างไม่ชอบใจ ยังไงก็ยังมีเวลา เธอจึงไม่ได้รีบร้อน

พอได้ยินอย่างนั้น เย่เทียนก็ยักไหล่ แล้วค่อยๆ ถอดเสื้อคลุมที่สวมใส่ออก เผยให้เห็นเสื้อแขนยาวสีขาวมีระดับที่อยู่ภายใน แล้วบ่นออกมาว่า “เสื้อตัวนี้ภรรยาของผมเป็นคนให้มา จะทำให้เสียหายไม่ได้” ถึงเย่เทียนจะพูดเบามาก แต่จีเสว่ยืนอยู่ใกล้เขาขนาดนี้ ก็ต้องได้ยินเหมือนกัน ความรักที่เย่เทียนมีต่อภรรยามากขนาดนี้ มันกลับยิ่งกระตุ้นเธอได้อย่างรุนแรง

ความอาฆาตในแววตาของจีเสว่รุนแรงยิ่งกว่าเดิม ถ้าไม่ใช่เพราะเย่เทียน เหยียนเฟงก็ไม่ต้องกลายเป็นคนพิการ และเธอก็ไม่มีทางกลายเป็นแบบนี้ พวกเธอก็ยังเป็นคู่ที่คนอื่นต้องอิจฉาอีกด้วย!

ซิ่ว!

พอคิดถึงตรงนี้ จีเสว่ก็ไม่อยากเสียเวลาอีกต่อไป ถีบขา พุ่งไปข้างหน้าราวกับภูตผี พริบตาเดียวก็มาอยู่ตรงหน้าเย่เทียนแล้ว

เสียง “ซู่ว์!” ดังขึ้น กรงเล็บที่เปรียบดั่งเหล็กกล้าได้แหวกอากาศจนเกิดเสียงดังขึ้น และได้ข่วนตรงไปที่เย่เทียน

ป๊าบ!

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่