ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 938

“ฮ่าฮ่าฮ่า!ฉันรู้อยู่แล้ว ดีแต่สร้างภาพรึไง? ฉันค่อยดูว่าแกจะได้ตายยังไ!” พอเห็นเย่เทียนถูกซัดจนกระเด็น จอห์นนี่ก็หัวเราะออกมา

หลู่ซีซานที่อยู่บนเวทีสูงช็อกอยู่กับที่ น้ำตาได้ไหลออกมาอย่างไร้สุ้มเสียง

“เย่เทียน!” หลู่ซูหางตะโกนออกมาเสียงดัง และตัดสินใจทิ้งการต่อสู้จากโฉวฝันเฟย แล้วพุ่งไปทางเย่เทียน

ทว่า ยังไม่ทันที่หลู่ซูหางจะมาถึง เย่เทียนที่สภาพเหมือนซากศพก็ได้ดีดตัวขึ้นราวกับปลาคาร์พ

“ชิ!” เย่เทียนถ่มน้ำลายไปข้างๆ บิดคอซ้ายทีขวาที เผยฟันขาวๆ ออกมา แล้วพูดออกมาอย่างใจเย็นว่า “จะหัวเราะอะไรหนักหนา ผมยังไม่ตายสักหน่อย!”

สภาพของเย่เทียนในตอนนี้ค่อนข้างน่าตลก ใบหน้าดำเมี่ยม เผยให้เห็นดวงตาที่เป็นประกายคู่นั้น ไหนจะฟันขาวๆ นั่นอีก เหมือนกับคนคนแอฟริกาไม่มีผิด

แต่ผู้ชมทั้งหลายกลับไม่มีใครหัวเราะออกมาสักคน เย่เทียนทำให้พวกเขาตกใจมากจริงๆ!

“ไม่! เป็นไปได้ยังไง มันเป็นไปได้ยังไง!” พอได้ยินคำพูดของเย่เทียน เสียงหัวเราะของจอห์นนี่ก็ได้หยุดชะงักลง แล้วจ้องมองเย่เทียนด้วยความช็อก เกิดความหวาดกลัวขึ้นมาในส่วนลึกส่วนของดวงตา

“ฉันไม่เชื่อ! แกไปตายซะ!” ไม่รอให้เย่เทียนตอบ จอห์นนี่ก็ได้ตะโกนออกมาอย่างต่อเนื่อง โบกมือซ้ายไป เพื่อใช้สายฟ้าโจมตีใส่เย่เทียนอีกครั้ง

ตูม!

สายฟ้าลูกหนึ่งโจมตีใส่เย่เทียนอีกครั้ง เย่เทียนที่ถูกสายฟ้าโจมตี แต่เขากลับไม่ได้ถอยหลังแม้แต่นิดเดียว สายฟ้าขนาดเท่าแขนกระแทกไปที่ตัวของเย่เทียน แสงจากสายฟ้าสว่างจ้า แต่เย่เทียนกับรับมันเอาไว้ทั้งอย่างนั้น

ระหว่างที่รับรู้ถึงการสายฟ้าที่พลุ่งพล่าน เย่เทียนก็ยิ้มร่า เมื่อตัดความรู้สึกเจ็บจากตอนเเรกที่ถูกไปช็อต ตอนนี้เขาก็เริ่มชินกับพลังนี้แล้ว

สายฟ้าได้วิ่งพล่านไปทั่วร่างของเย่เทียน คุณสมบัติพิเศษที่รุนแรงนั่นทำให้เส้นลมปราณของเขาเสียหายอย่างหนัก แต่เย่เทียนเป็นคนที่มีใจแน่วแน่ขนาดไหน อดทนต่อความเจ็บปวดที่เกินขึ้นในร่างกาย เค้น วิชาใจบริสุทธิ์กับจิตแห่งไท่ก๊กอย่างหนัก ทุกที่ที่สายฟ้าวิ่งผ่าน พลังประหลาดที่หลอมรวมกันก็จะตามไปทันที แล้วทำการฟื้นฟูทุกครั้งที่ทำการฟื้นฟู เย่เทียนก็สามารถรับรู้ได้ว่าตรงนั้นจะทนทานขึ้น ราวกับสายฟ้าลูกนี้ไมได้จะมาฆ่าเขา แต่มาเพื่อความแข็งแกร่งให้เขาแทน

ทุกคนต่างจ้องมองเย่เทียนด้วยสีหน้าที่ตกใจไปนานแล้ว หลู่ซูหางถึงกับอ้าปากค้าง ท่าทางนั่น คิดว่าไข่ก็น่าจะยัดเข้าไปได้แล้วมั้ง

“บัดซบ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าแกจะต้านไหวจริงๆ!” จอห์นนี่คำรามออกมาอย่างบ้าคลั่ง โบกมือซ้าย สายฟ้าหลายลูกได้พุ่งเข้าใส่เย่เทียน โดยไม่สนใจพลังที่สิ้นเปลืองไป ทำหน้าราวกับเย่เทียนไม่ตายก็ไม่ยอมเลิก

ตูมตูมตูม!

จากการที่จอห์นนี่โจมตี สายฟ้าหลายลูกได้พุ่งใส่ร่างกายของเย่เทียน พริบตาเดียวเย่เทียนก็ถูกสายฟ้าห้อมล้อม เกิดเสียงระเบิดมากมายขึ้นที่ตัวของเย่เทียน ส่วนร่างของเย่เทียนก็ถูกสายฟ้าเหล่านั้นบดบังเอาไว้ ไม่สามารถมองเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น

“ป้องกันสิ ดูสิว่าแกจะป้องกันยังไง!” พอเห็นอย่างนั้น จอห์นนี่ก็เงยหน้าหัวเราะ ในความคิดของเขา การถูกสายฟ้ามากมายขนาดนี้ห้อมล้อม ต่อให้เป็นผู้มีพลังพิเศษธาตุสายฟ้าอย่างเขา ก็ไม่แน่ใจว่าจะรับไหวมั้ย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเย่เทียนที่ไม่ใช่ผู้มีความสามารถพิเศษด้านสายฟ้าเลย

ดูจากสถานการณ์ตอนนี้ มันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ร่างของเย่เทียนได้หายเข้าไปในสายฟ้าอย่างสมบูรณ์ ถ้าไม่ใช่เพราะก่อนหน้านี้เย่เทียนสามารถต้านสายฟ้าได้สองลูกติด เกรงว่าตอนนี้ทุกคนคงคิดว่าเย่เทียนต้องถูกช็อตจนไม่เหลือซากแล้วแน่ๆ

เย่เทียนจะต้านไหวมั้ย? จะมีปาฏิหาริย์รึเปล่า? ทุกคนต่างเบิกตาโต รอคอยผลลัพธ์ที่จะออกมา

“ผมว่านะ ถ้าคิดจะฆ่าผม คุณยังมีดีไม่พอหรอก!” ท่ามกลางการรอคอยของทุกคน ขณะที่เสียงหัวเราะของจอห์นนี่ยังไม่หยุด น้ำเสียงที่เย็นชาก็ได้ดังออกมาจากสายฟ้าเหล่านั้น สีหน้าของจอห์นนี่แข็งเกร็งทันทีแววตามีแต่ความรู้สึกที่ไม่อยากจะเชื่อ