ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 968

โดยพื้นฐานแล้วมันเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะปล่อยช่ายเหมยเป่าไป เพราะความเสียให้ที่ช่ายเหมยเป่าทำให้เขานั้นมันสาหัสมาก สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ คราวนี้ที่เขามา มีคำสั่งของจอห์นนี่ด้วย ถ้าช่ายเหมยเป่าไม่ตาย งั้นจอห์นนี่จะไม่ปล่อยเขาไปง่ายๆแน่!

“ผมว่าคุณปัญญาอ่อนเหรอ?” เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เย่เทียนก็มองสิงเจ๋ออย่างหมดคำพูด

“ไปตายซะ!” เมื่อเย่เทียนไม่ทันระวัง เขาก็ไม่ไปสนว่าจะรบกวนทุกคนบนเรือหรือไม่ แต่สิงเจ๋อก็ตะโกนขึ้นทันที

ในขณะที่พูด สิงเจ๋อขยับมือซ้ายของเขา และทันใดนั้นเถาวัลย์เล็กๆนับไม่ถ้วนก็โผล่ออกมาจากดาดฟ้าที่ใต้ฝ่าเท้าของเย่เทียนและจิ่วเจี้ย โดยเข้าไปพัวพันทั้งสองอย่างแน่นหนา

ไม่เพียงแค่นั้น แต่มีเถาวัลย์ขนาดใหญ่สองต้นได้ปรากฏขึ้นต่อหน้าพวกเขาทั้งสอง และพวกมันก็เปลี่ยนเป็นหนามจำนวนมากโดยตรงและฟาดทั้งสองอย่างดุเดือด ดูจากสภาพ หากพวกเขาถูกฟาด เกรงว่าต่อให้ไม่ตายก็ต้องบาดเจ็บสาหัส!

ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในทันที เย่เทียนและจิ่วเจี้ยไม่มีเวลาตอบโต้ สิงเจ๋อขยับเท้าอีกครั้ง คำรามอย่างโกรธเคืองและแทงไปที่หน้าผากของเย่เทียน

“หาที่ตายชัดๆ!” เมื่อเห็นว่าเถาวัลย์กำลังฟาดเข้าหาเขา เย่เทียนก็ตอบสนองอย่างรวดเร็ว และกำลังภายในของเขาก็แพร่ออกไปที่หมัด กำหมัดแน่น และหมัดแรกพุ่งตรงไปที่เถาวัลย์อย่างรุนแรงและดุร้าย

ในอีกด้านหนึ่ง ใบหน้าของจิ่วเจี้ยก็ระมัดระวังเช่นกัน ดวงตาของเขาจ้องมองตรงไปที่เถาวัลย์

ซ่า!

มันสายเกินไปแล้ว เกือบจะในชั่วพริบตา เถาวัลย์อยู่ใกล้เขาแล้ว และจิ่วเจี้ยก็รอดพ้นจากอันตรายอย่างไม่คาดคิด

บูม!

หมัดของเย่เทียนและเถาวัลย์ปะทะกันอย่างดุเดือด และถูกหมัดของเย่เทียนทุบจนแตกเป็นเสี่ยงๆ

เมื่อเห็นสิ่งนี้ รูม่านตาของสิงเจ๋อหดตัวเล็กน้อย และร่างที่โฉบลงมาก็หยุดลงเล็กน้อย จากนั้นก็ตอบสนองทันที กัดฟันและพุ่งขึ้นไปที่เย่เทียนอีกครั้ง

“เย็ดแม่ กล้าแกล้งกู แล้วอย่ามาโทษกูแล้วกัน!” เย่เทียนอดไม่ได้ที่จะพูดคำหยาบออกมา และทุ่มสุดตัว ออร่าทั้งตัวก็ระเบิดออก ราวกับราชาที่อยู่เหนือทกุคน ทำให้คนอื่นอยากจะจำนนต่อเขา

เมื่อรู้สึกถึงโมเมมตันบนร่างกายของเย่เทียน สิงเจ๋อก็ตกใจ และโดยไม่พูดอะไร เขาหันกลับมาและวิ่งไปที่ขอบราวบันได ดูแล้วเหมือนเขากำลังวางแผนที่จะกระโดดลงไปในทะเลเพื่อหนี

สิงเจ๋อสามารถก้าวไปสู่ระดับดินสูงสุดนั้น ไม่ธรรมดาๆแน่นอน หากก่อนหน้านี้เย่เทียนสามารถทุบเถาวัลย์แตกด้วยหมัดเดียว มันสามารถแสดงให้เห็นว่าเขาอยู่ที่ระดับดินสูงสุดเท่านั้น แต่ด้วยโมเมนตัมของร่างกายของเขา ทันใดนั้น ความรู้สึกสู้ไม่ไหวก็เกิดขึ้นจากหัวใจสิงเจ๋อ เขาจะกล้าที่จะอยู่ที่นี่ต่อได้อย่างไร

“อยากไปเหรอ?มันจะง่ายอย่างได้ไง!” เย่เทียนส่งเสียงอย่างเย็นชา สั่นไปทั้งตัว เขาหลุดพ้นจากสิ่งกีดขวางบนเท้าของเขาโดยตรง และด้วยการขยับเท้าน้อย ร่างของเขาก็หายไปในทันที

เมื่อปรากฏขึ้นอีกครั้ง ร่างของเย่เทียนก็ปรากฏต่อหน้าสิงเจ๋อแล้ว โดยไม่พูดอะไรก็ชกออกไปด้วยหมัดทันที

สิงเจ๋อตกตะลึง ร่างของเขาถอยกลับอย่างรวดเร็ว มือซ้ายของเขายังคงดำเนินต่อไป และทันใดนั้นเถาวัลย์สี่อันขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นบนดาดฟ้า พันกันเป็นเกราะ

“ทำลายมัน!” เย่เทียนคำราม และกระแทกเกราะเถาวัลย์โดยตรงเหมือนไม่เห็นมัน

บูม!

เมื่อทั้งสองมาบรรจบกัน ลมแรงอันน่าพิศวงแผ่ซ่านออกมาจากทางแยก และในเวลาไม่ถึงวินาทีเกราะเถาวัลย์ก็ถูกทุบให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยโดยตรง

เย่เทียนยังคงไม่หยุดเท้าของเขา และชกต่อยตรงไป

มีความตื่นตระหนกบนใบหน้าของสิงเจ๋อ และรีบยกดาบขึ้นเพื่อปิดกั้นหน้าอกของเขา

ติ้ง!