ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 988

"ถูกต้อง แต่เขาถือได้แค่เพียงเป็นสมาชิกในกลุ่มเท่านั้น โดยปกติเขาหาเงินเพื่อให้เป็นค่าใช้จ่ายของบุคลากรในองค์กรเป็นหลัก"

สีหน้าใบหน้าของช่ายเหมยเป่าค่อนข้างเคร่งขรึม "ถ้าคุณชนะได้เงินสองหมื่นล้านจริงๆ ฉันเกรงว่าพวกเราจะไม่สามารถลงจากเรือได้ง่ายๆ"

หลังจากนั้นสักครู่ ช่ายเหมยเป่าก็ยิ้มอมทุกข์อีกครั้ง "ฉันเองก็โง่มากเลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองขึ้นเรือนของเพื่อนตัวเอง"

"องค์กร องค์กรแบบไหน? พี่เย่การเดินทางครั้งนี้คงไม่ได้ง่ายเหมือนการไปเที่ยวทั่วไปมั้ง" จินไห่เซวียนรีบถาม

"ใช่เหรอ? พี่เย่ ตอนแรกผมรู้สึกมันแปลกๆ ถึงจะเป็นการไปเที่ยวถึงจะใช่ก็ไปไม่ได้แค่พวกคุณสามคนใช่ไหม?" เมื่อเห็นว่าจินไห่เซวียนพูดโข่งจื่อโถงก็รีบพูดตามด้วย

"พวกนายสองคนไม่รู้เหรอ?" จิ่วเจี้ยดูตกใจ "ฉันคิดว่าพวกนายสองคนก็เหมือนกับเราสองคนซะอีก"

"ช่างมันเถอะ ฉันก็จะไม่ปิดบังพวกคุณแล้ว" เย่เทียนส่ายหัว เมื่อกี้ตอนที่กำลังทอยลูกเต๋าอยู่จินไห่เซวียนก็อยู่ในเหตุการณ์เช่นกัน ก็ได้ลากเขาขึ้นมาแล้วมันคงไม่ดีถ้าปล่อยพวกเขาไว้ตามลำพัง......

"อันที่จริงครั้งนี้เรากำลังจะไปที่ประเทศวาติกัน!" หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เย่เทียนพูดขึ้นเบาๆ

"ประเทศวาติกัน?"จินไห่เซวียนผงะชั่วครู่สีหน้าดูแย่ลงทันที ถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ "ที่นั่นคืออาณาเขตของสมเด็จพระสันตะปาปา จะไปที่นั่นทำไม?"

"ตอนนี้คนพิเศษของแต่ละประเทศในทั่วโลกได้รวมตัวกันอยู่ที่ประเทศวาติกัน และตามเบาะแสของปรมาจารย์ จอห์นนี่และโฉวฝันเฟยเขาสองคนก็ซ่อนตัวอยู่ที่นั่นด้วย"

เย่เทียนอธิบายอย่างช้าๆ "จุดประสงค์ของเราในครั้งนี้คือการค้นหาว่าทำไมคนพิเศษจากต่างประเทศถึงได้มารวมตัวกันที่ประเทศวาติกัน และในขณะเดียวกันก็หาเบาะแสที่อยู่ของโฉวฝันเฟยและคนอื่นๆ "

"งั้นพวกเราก็จะไปด้วย!" ตามที่เย่เทียนคาดไว้จินไห่เซวียนไม่ถามเหตุผลก็ตอบรับทันที

"ใช่ค่ะ พวกนายแค่ไม่กี่คนเองมีพวกเราไปด้วยคนจะได้เยอะๆ" โข่งจื่อโถงก็รีบตอบรับ

"โอเค ถึงพวกนายจะไม่รับปากยังไงครั้งนี้ก็จะพาพวกนายไปอยู่แล้ว" เย่เทียนโบกมือตัวเอง "ตอนนี้ถือว่าเราทำให้จ้าวเกาหมิงขุ่นเคืองแล้ว หากเขารู้ว่าพวกนายสองคนเป็นพวกเดียวกับเรา เกรงว่าจะไม่สามารถไปถึงสหรัฐอเมริกาอย่างปลอดภัย เพราะแบบนี้ฉันเลยขอให้นายไปกับฉันที่อิตาลีก่อนแล้วค่อยต่อเครื่องกลับจากอิตาลีไปยังสหรัฐอเมริกา"

"ต่อเครื่อง?" เมื่อได้ยินเช่นนี้จินไห่เซวียนขมวดคิ้ว ซึ่งมันต่างจากสิ่งที่เขาคิด "แต่ว่า......"

"ไม่ต้องพูดแล้ว เรื่องนี้ตกลงตามนี้" แน่นอนเย่เทียนรู้ดีว่าจินไห่เซวียนจะพูดอะไร ไม่รอให้เขาพูดต่อไปโบกมือแล้วบอกว่า "เรื่องนี้ต้องฟังฉันก่อน เพราะตอนนี้ยังไม่รู้สถานการณ์ที่ประเทศวาติกัน พวกนายสองคนเข้าร่วมด้วยมันจะเพิ่มปัญหาให้เราเปล่าๆ คนเยอะก็ยิ่งซ่อนตัวยากขึ้น!"

จากนั้นสักครู่ เย่เทียนพูดต่อว่า "อีกอย่าง เกรงว่าคืนนี้ไม่น่าสงบ เอางี้เสวียนเฉิง จิ่วเจี้ยคืนนี้นายสองคนแทรกตัวเข้าที่ไห่เชียน ถ้ามีคนก่อปัญหาจริงๆ พวกนายสองคนจะได้จัดการได้ง่ายขึ้น"

"แต่ว่า ผู้นำเย่ครับ ปรมาจารย์ไร้เจตสิกได้บอกให้พวกเราปกป้องดูและความปลอดภัยของคุณโดยเฉพาะ......" ใบหน้าของเสวียนเฉิงมีความลำบากใจเล็กน้อย

เย่เทียนยิ้มแล้วส่ายหัว "ไม่เป็นไร นายอย่าลืมว่าพลังของฉันเหนือกว่าสองคนนั้นน่ะ คนธรรมดาทั่วๆไปไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉันหรอก!"